Οι Έλληνες Καταπίεζαν Τις Γυναίκες;;;

Απάντηση
Άβαταρ μέλους
Acid{RFE}
Πορωμένος Ιδεογραφίτης
Πορωμένος Ιδεογραφίτης
Δημοσιεύσεις: 558
Εγγραφή: Δευ 08 Σεπ 2008, 16:56
Irc ψευδώνυμο: Acid{RFE}
Φύλο: Άνδρας
Τοποθεσία: Land Of Freedom
Έδωσε Likes: 3 φορές
Έλαβε Likes: 1 φορά

Οι Έλληνες Καταπίεζαν Τις Γυναίκες;;;

Δημοσίευση από Acid{RFE} » Παρ 12 Φεβ 2010, 03:00

Εικόνα
Οι Έλληνες Καταπίεζαν Τις Γυναίκες;;;


« Πιό δυσπολέμητο θεριό δέν είν'άπ'τη γυναίκα. Πιό καυτερή
είν'άπ'τή φωτιά κι από τη λεοπάρδαλι
ακόμα πιό μοβόρα
»|.

Η θέση της γυναίκας στην αρχαία Ελλάδα μας είναι άγνωστη. Στην ουσία αντλούμε τις πληροφορίες μας μόνο για τις απαγορεύσεις που της επιβάλλοντο και κάποιες γαργαλιστικές λεπτομέρεις από το περιβάλλον τού υποκόσμου. Άν όμως μάθουμε για τις εύκλεείς καί σεβάσμιες γυναικείες μορφές, τις γυναίκες της επιστήμης, της τέχνης, του αθλητισμού και της πολιτικής, η σύγκριση με τους αιώνες που ακολούθησαν θα είναι αναπόφευκτη. Ο Μεσαίωνας παρήγαγε μόνο αγίες καί μάγισσες. Οι πρώτες σχετικά σύγχρονες έρευνες που είχαν θέμα την Ελληνική αρχαιότητα έγιναν κατά την Βικτωριανή εποχή, όταν τήν Αγγλία σάρωνε ένα κύμα Ελληνολατρείας, αλλά τό κατεστημένο της εποχής προσάρμοσε τα ευρήματα του στό Βικτωριανό ιδεώδες τής ακλόνητα ευπειθούς καί αενάως αυτοθυσιαζομένης συζύγου. Οι εργασίες που ακολούθησαν στηρίχθηκαν στίς προγενέστερες διαιωνίζοντας τίς ίδιες ανακρίβειες ενώ κάποιες άλλες « Πρωτοποριακές » που εμφανίστηκαν είχαν ώς μόνο στόχο τους την υπονόμευση του Ελληνικού πνεύματος μέσα από την κοινωνική ζωή. Για πρώτη φορά μετά από σχεδόν δύο αιώνες από την επίσημη απελευθέρωση ενός σπαράγματος μόνο, τής απέραντης Ελληνικής γής, εμείς οί Έλληνες είμαστε εγγράμματοι καί αρκετά συνειδητοποιημένοι ώστε να αναζητήσουμε να μάθουμε τήν αλήθεια γιά το παρελθόν μας.

Η Ελληνική Γραμματεία είναι πλέον προσιτή. Αυτήν θα έχουμε οδηγό μας στην αντιμετώπιση των ψευδών και στην ανίχνευση του αρχαίου κόσμου, που ξεπροβάλλει τόσο οικείος τόσο απαραίτητος για την σημερινή σκέψη καί πράξη, για να αποδείξει πώς ο άνθρωπος { Ο δημιουργός κάθε πραγματικότητος πάνω στον πλανήτη } παραμένει διά μέσου τών αιώνων αναλλοίωτος.
Άβαταρ μέλους
Acid{RFE}
Πορωμένος Ιδεογραφίτης
Πορωμένος Ιδεογραφίτης
Δημοσιεύσεις: 558
Εγγραφή: Δευ 08 Σεπ 2008, 16:56
Irc ψευδώνυμο: Acid{RFE}
Φύλο: Άνδρας
Τοποθεσία: Land Of Freedom
Έδωσε Likes: 3 φορές
Έλαβε Likes: 1 φορά

Re: Οι Έλληνες Καταπίεζαν Τις Γυναίκες;;;

Δημοσίευση από Acid{RFE} » Παρ 12 Φεβ 2010, 03:01

Εικόνα
Η Ελληνίδα Μέσα Στο Μύθο

« Ή Ελληνική Μυθολογία δέν είναι μιά αφελής πανθεϊστική εκδοχή του Σύμπαντος,
αλλά ή πιό υγιής άποψη που διαθέτουμε για την ύπαρξη μας.
Ο μύθος, ή φωνή αυτής της φυλής, διανύει
ακατάλυτη τις εποχές μέσα απο το
έπος
»|.
- Είπε ό Ρώσος Νομπελίστας ποιητής Γιόζεφ Μπρόνσκι
σε μιά ομιλία του στη Νέα Υόρκη.
{ Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία 3/3/96 }


Πρίν από 2.500 χρόνια το έπος δεν ήταν απλώς ένα λογοτεχνικό είδος μέσα στον Ελληνικό κόσμο, άλλ'αντίθετα ό κόσμος του κάλυπτε ολόκληρο το παρελθόν. Επί αιώνες ή Παιδεία για τον Έλληνα ταυτιζόταν με την γνώση του έπους. Το μελετούσε καί το δίδασκε όχι μόνον ώς ένα λογοτεχνικό αριστούργημα αλλά και ώς ένα εγκόλπιο ήθους, μιά πραγματεία περί Ιδεώδους, μιά πηγή έμπνευσης για όλους, τόσο γιά τους στρατηλάτες όσο καί γιά τούς ποιητές. Ό Αισχύλος δέν δίστασε να χαρακτηρίσει τα έργα του « Ψίχουλα απο το συμπόσιο τού Όμηρου » καί ο Μέγας Αλέξανδρος είχε στό προσκεφάλι του την Ηλιάδα. Με δυό λόγια το έπος υπήρξε καί εξακολουθεί να είναι { Για τήν Εθνική μας επιβίωση και την ανάπτυξη μας στο μέλλον } το ιερό βιβλίο τής Ελληνικής φυλής.

Οι γυναίκες στήν Ελληνική Μυθολογία δέν είναι ούτε παραγκωνισμένες, ούτε ασήμαντες. Είναι καλλονές γιατί ο Έλληνας λατρεύει τό κάλλος, αλλά επιπλέον διαθέτουν ισχυρές προσωπικότητες. Είναι ικανές να κινήσουν έναν πόλεμο, να προσφέρουν τήν σιγουριά τής συζυγικής πίστης, να αποτελέσουν έμπνευση γιά ηρωϊκά ανδραγαθήματα. Υπαρκτά, θρυλικά ή μυθικά πρόσωπα οι λαμπερές γυναικείες μορφές του μύθου
{ Άνασσες, Ιέρειες, Μητέρες } προκάλεσαν τον θαυμασμό καί τον φόβο όχι μόνο για την επικινδυνότητα τής ομορφιάς τους, αλλά καί για την ικανότητα τού μυαλού τους. Ή Ελληνική μυθολογία διαφέρει από τις μυθολογίες τών άλλων λαών κυρίως γιατί μέσα από την ονειρώδη μυθοπλασία αναδύεται πανίσχυρη ή Διάνοια. Δεν υπάρχουν ανόητες γυναίκες στήν Ελληνική Μυθολογίας. Υπάρχουν γυναίκες που διαπράττουν σφάλματα, μέχρι καί φόνους, αλλά σε καμιά περίπτωση δέν είναι κουτές, νωθρές ή περιττές. Πληρώνουν μέ γενναιότητα τα επίχειρα του σφάλματος ή του εγκλήματος τους.
Άλλωστε ένας λαός όπως οι Έλληνες που είναι « Απηλαγμένος τού ηλιθίου » κατά τήν κρίση τού Ηρόδοτου, δεν είναι δυνατόν να είναι απρόσεκτος όσον αφορά τά πρότυπα που παρέχει στίς γενιές πού έπονται.

~ Οι γυναίκες τού μύθου είναι κάτοχοι τής γνώσης:

Πρώτη ή Γαία, ή πρωτομάντις, ή αρχέγονη μητέρα των θεών καί των ανθρώπων. Σ'αυτήν ανήκει πρίν άπ'όλους το Μαντείο των Δελφών.

-(_______________________)-

Ακολουθεί ή Μήτις, ή θεά τής πολύτροπης γνώσεως. Ο Ζεύς τή παντρεύεται πρίν γίνει κύριος τού Ουρανού καί για να αφομιώσει τήν γνώση της την καταπίνει ενώ είναι έγκυος στό παιδί του. Έτσι κατέχοντας πιά για πάντα τήν Μήτιν, εδραιώνει οριστικά τήν εξουσία του.

-(_______________________)-

Ή κόρη του ή Αθηνά γεννιέται μέσα από το κεφάλι του παντοδύναμου πατέρα καί είναι ή Σοφία τού Θεού, παρθένος γιατί η Γνώση είναι μή απτή, ακατάκτητη, καί γίνεται προστάτης καί αρωγός τώ ηρώων εκπολιτιστικών, εκείνη πού υποτάσσει τήν ορμή τής άγριας φύσης στή δύναμη τού Νόμου.

-(_______________________)-

Στήν ίδια ομάδα ανήκουν θεές όπως ή Θέτις, ή σοφή κυρά τής θάλασσας, ή Ήρα καί η Δήμητρα ή Μεγάλη θεά, η γλυκιά τροφός, που δείχνει στούς ανθρώπους πώς να καλλιεργούν τούς καρπούς τής γής καί διδάσκοντας τούς τα Μεγάλα Μυστήρια, τούς απελευθερώνει από τον φόβο τού θανάτου.

-(_______________________)-

Η Κίρκη γνωρίζει τα περάσματα τής θάλασσας καί τις παγίδες τους, το δρόμο που οδηγεί στή χώρα τών νεκρών, ξέρει τα πλάσματα του άλλου κόσμου καί τα μυστικά του, όλα της γής τα φάρμακα καί τα δηλητήρια κι ακόμη κατέχει τίς φοβερές μαγικές τέχνες που μπορούν νά ανατρέψουν τήν τάξη τών πραγμάτων. Οί θαλασσοπόροι τού Ομήρου την συναντούν στό νησί τής κοντά στίς πύλες τού Άδη. Ή κούπα τής θεάς κάνει τους συντρόφους να λησμονήσουν τόν κόσμο τών ανθρώπων καί το χτύπημα τού μαγικού ραβδιού μεταμορφώνει τούς άνδρες σέ χοίρους, τούς κυνηγούς σέ θηράματα.

-(_______________________)-

Ή Καλυψώ προσφέρει μάται την αθανασία στόν Οδυσσέα καί επουλώνει τίς « Πληγές » τής μακρόχρονης απουσίας τού απο την πατρίδα καί της απώλειας τών συντρόφων του. Όταν έρχεται η ώρα τής αναχώρησης του, τού διδάσκει πώς να ναυπηγήσει μιά σχεδία, του δίνει προμήθειες καί του υποδεικνύει ποιά αστέρια να ακολουθήσει στό ταξίδι τής επιστροφής.

-(_______________________)-

Ή Πηνελόπη δέν ξέρει μόνο να υφαίνει ατελείωτα μέτρα νήματος παραπλανώντας τούς επίδοξους μνηστήρες τής, ξέρει να υπομένει τήν μοναξιά καί την απώλεια, κυβερνώντας επάξια τό βασίλειο της Ιθάκης γιά 20 χρόνια, ποιός άλλος να το κάνει αφού ό Οδυσσέας λείπει στήν Τροία, ο πατέρας του έχει αποσυρθεί καί ο γιός του είναι παιδί.

-(_______________________)-

Στα έπη καί τις τραγωδίες οί γυναίκες αποκτούν ηρωϊκό ανάστημα καί κατορθώνουν μέσα από τα βάσανα καί τον πόνο να επιδείξουν κατανόηση καί αντοχή πολλές φορές αδιανόητη για έναν άνδρα. Οί μυθικές γυναίκες είναι έτοιμες να αναλάβουν πρωτοβουλίες. Αποφασίζουν να δράσουν στήν προσπάθεια τους να διατηρήσουν την ανθρώπινη αξιοπρέπειά τους που έχει πληγεί καί συχνά υπερβαίνουν τήν γυναικεία τους φύση. Γίνονται επικίνδυνες κάνοντας χρήση τού μεγαλύτερου όπλου πού διαθέτουν, τής ψυχικής τούς δυνάμεως. Τί θα ήταν τό Έπος χωρίς τίς ηρωϊδες του; Από τα βάθη του χρόνου ή Όμηρος διαπιστώνει πως όλα γίνονται για την γυναίκα.

Μιά γυναίκα, ή Ελένη, είναι ή αφορμή για τον πιό συνταρακτικό πόλεμο τής Ελληνικής απώτερης αρχαιότητος καί η περίφημη « Μήνις » τού Αχιλλέως { Ή πρώτη λέξη τής Ιλιάδος } εγείρεται έξ αιτίας μιάς γυναίκας, τής Βρισηϊδος, που του αφαιρεί ό Αγαμέμνων. Οί γυναίκες αφήνουν αναλλοίωτα τά σημάδια τους στό Έπος τού Νόστου, στήν Οδδύσεια. Εκτός από τις πρωταγωνίστριες, τήν Κίρκη, τήν Πηνελόπη, τήν Καλυψώ, υπάρχουν και άλλες γυναικείες μορφές, που δεν κυριαρχούν, ωστόσο διαδραματίζουν ουσιαστικό ρόλο για την διάσωση καί την ασφάλεια τού ήρωος.

Η Λευκοθέα τού δανείζει τό μαντήλι της για να βγεί σώος στή στεριά, ή Ναυσικά τον βρίσκει ναυαγό και τον περιθάλπει, ή Αρήτη του εξασφαλίζει τό ταξίδι τής επιστροφής, καί η Ευρύκλεια, ή τροφός του, διατηρεί το μυστικό τής ταυτότητας του. Ό Οδυσσέας κυριολεκτικά βρίσκεται στα χέρια τών γυναικών. Χωρίς αυτές, μα πάνω άπ'όλα χωρίς τή βοήθεια τής θεάς Αθηνάς είναι χαμένος. Τι θα ήταν ή τραγωδία χωρίς τήν Αντιγόνη, το σύμβολο τής αφοσιώσεως μέχρι αυτοθυσίας στα μεγάλα έμφυτα συναισθήματα τής στοργής πρός τα μέλη τής οικογενείας. Αλλά ή Αντιγόνη δεν είναι μόνον αυτό. Είναι πάνω άπ'όλα ή κραγή τής Ελληνικής Φύσεως που επαναστατεί ενάντια στήν επιβολή τών τυρανικών ψηφισμάτων που προσβάλλουν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Πρέπει να θάψει τον νεκρό αδελφό της κι αυτό είναι το ηθικό καθήκον της απέναντι στον ίδιο καί την πόλη, γιατί το σώμα του θα γίνει πηγή θανατηφόρας ασθένειας. Γι'αυτό, επιλέγει να στερηθεί τη ζωή, τη νεότητα, τον υμέναιο, την μητρότητα. Εξαϋλώνεται σ'ένα όν ανώτερο από τις αδυναμίες του φύλου της.

Τι θα ήταν ή Τραγωδία χωρίς τίς μεγάλες « Ηρωϊδες τού καθήκοντος » όπως ή Ιφιγένεια πού αποτελεί την προσωποποίηση τής αυτοθυσίας υπέρ τής Ελλάδος ή τις πολύπαθες μητέρες, τήν Εκάβη καί την Ιοκάστη ή την Άλκηστη, το σύμβολο της μέχρι αυταπαρνήσεως συζυγικής αγάπης, ή την Ανδρομάχη, τον ιδεώδη τύπο τής πολυπαθούς γυναικός; Ή τραγωδία συνεπάγεται ψυχισμούς με υψηλό δείκτη αυτοσυνειδησίας. Τί θα ήταν το Δράμα χωρίς τήν Κλυταιμνήστρα, την Φαίδρα, τήν Μήδεια, τίς μεγάλες εκείνες τραγικές μορφές με τη περίπαθη φύση την εντελώς ανεξέλεγκτη στην αγάπη καί στο μίσος; Γυναίκες σάν αυτές είναι προορισμένες να αποτελούν ένα μαρτύριο για τον εαυτό τους και για τους άλλους, γι'αυτό οι ποιητές τίς απεικονίζουν στόν φλεγόμενο δρόμο τους μέσα από τη ζωή να αφήνουν πίσω τους ναυάγια. Μέσα μας έχουμε εκτός απο τον ορθό λόγο δεκάδες ανορθολογικές παρορμήσεις που είναι σύμφυτες καί που μπορούν να αποβούν ασυγκράτητες ματαιώνοντας την λογική μας και επιφέροντας τον όλεθρο. Σε τελική ανάλυση ο τραγικός ήρωας των ποιητών είναι ο άνθρωπος.

Το θέατρο δεν ανήκει στις γυναικείες δραστηριότητες κι αυτό δεν είναι απόδειξη για την περιφρόνηση τής γυναίκας. Το αρχαίο θέατρο δεν είναι τόπος προσωπικής διασκέδασης. Οί θεατρικές παραστάσεις είχαν θρησκευτικό χαρακτήρα και την οργάνωση τους αναλάμβανε επίσημα το κράτος. Ωστόσο όποια γυναίκα ήθελε μπορούσε να παρακολουθήσει. Το θέατρο, τόσο στήν τραγωδία όσο και στην κωμωδία κυριαρχείται απο την γυναικεία παρουσία. Οι ηρωϊδες του συγκλονίζουν το κοινό τους εγείροντας μέσα του « Το έλεον και τον φόβον ». Γιατί οι τραγικοί ποιητές επιλέγουν να αποδώσουν τους συγκεκριμένους χαρακτήρες σε γυναίκες; Κι άν το πράττουν απο δική τους πρωτοβουλία, πως και δεν επιπλήττονται από τήν κοινωνία ή απο την πολιτεία, που η σημερινή ευρέως διαδεδομένη αντίληψη την φαντάζεται να κλειδώνει τις γυναίκες της στο γυναικωνίτη; Άν η Ελληνική κοινωνία τής εποχής θέλει την γυναίκα παραγκωνισμένη, πώς ανέχεται να εκθειάζεται ή γυναικεία αρετή πολλές φορές καταφανώς είς βάρος των ανδρών;

Ο Ιάσων αποδεικνύεται υποχείριο τής Μηδείας, τον σώζει, τον ερωτεύεται, τον καταστρέφει. Ό Κρέων αν και πείσμων παραμένει ανίσχυρος μπροστά στήν Αντιγόνη, ό Άδμητος είναι πολύ δειλός σε σχέση με την Άλκηστη κι όλοι παραλύουν άναυδοι μπροστά στην αποφασιστικότητα μιάς παιδούλας τής Ιφιγένειας. Κατά τον Χρυσούν Αιώνα οι γυναίκες αυτές συνέστησαν το « Σχολείο της Ελλάδος » αποτελώντας πρότυπα πρός μίμησιν, είτε πρός αποφυγήν. Από τότε ο λόγος τους και οι πράξεις που αποτόλμησαν ταξιδεύουν τις μορφές τους μέσα στους αιώνες.
Άβαταρ μέλους
Acid{RFE}
Πορωμένος Ιδεογραφίτης
Πορωμένος Ιδεογραφίτης
Δημοσιεύσεις: 558
Εγγραφή: Δευ 08 Σεπ 2008, 16:56
Irc ψευδώνυμο: Acid{RFE}
Φύλο: Άνδρας
Τοποθεσία: Land Of Freedom
Έδωσε Likes: 3 φορές
Έλαβε Likes: 1 φορά

Re: Οι Έλληνες Καταπίεζαν Τις Γυναίκες;;;

Δημοσίευση από Acid{RFE} » Παρ 12 Φεβ 2010, 03:04

Εικόνα
Ο Θρυλικός Γυναικωνίτης

Η Ελληνίδα του μύθου δεν είναι κλειδωμένη στον γυναικωνίτη της, άλλο τόσο δεν είναι ή γυναίκα στήν καθημερινή της ζωή, όπως θα δούμε στη συνέχεια. Ώς έκ τούτου ορισμένα αποσπάσματα από αρχαίες πηγές πού χρησιμοποιούνται μετά βδελυγμίας, για να υποστηρίξουν τήν υποβάθμιση των γυναικών, όπως ή προσταγή τού Τηλεμάχου προς την μητέρα του να πάει στα διαμερίσματα της καί ή έκκληση του Περικλέους στόν Επιτάφιο του, ώστε οι χήρες τών νεκρών τού Πελοποννησιακού Πολέμου νά « ακούγονται » όσο γίνεται πιό λίγο, μοιάζουν περισσότερο με κραυγές απελπισίας τής « ανδροκρατούμενης » κοινωνίας. Έν πάση περιπτώσει ο Περικλής είναι ο τελευταίος που μπορεί να εκφράσει μιά τέτοια προσδοκία, γιατί πρέπει να ξεκινήσει πρώτα απο το σπίτι του, αφού ή Ασπασία και φήμη έχει καί άποψη. Οσάκις γίνεται λόγος για τον γυναικωνίτη, ανατριχιάζει κάθε προοδευτική κόρη καί εξαπολύει μύδρους εναντίον των αρχαίων Ελλήνων που καθιέρωσαν ένα τέτοιο μυσαρό ενδιαίτημα πρός απομόνωσιν τών αμόρφωτων γυναικών τους.

Κάτ'αρχήν, για την διαμόρφωση τής καθεστηκυίας απόψεως περί του « γυναικωνίτου », μεγάλη ευθύνη φέρουν οί αρχαιολόγοι πού « ερμηνεύουν » την διαίρεση τών δωματίων, σε μεγάλα ώς επί το πλείστον σπίτια, ώς χώρους απομονόσεως τών γυναικών. Κατόπιν γενικεύοντας συμπεραίνουν πως ούτε λίγο ούτε πολύ, ό Ελληνικός γυναικωνίτης ήταν ένα είδος ανατολίτικου χαρεμιού. Τα « συμπεράσματα » αυτά λαμβάνονται ώς σοβαρά επιχειρήματα από άτομα εχθρικά πρός την Ελληνική Σκέψη καί τον Πολιτισμό μας, που κατά κακή μας τύχη καταλαμβάνουν πανεπιστημιακές έδρες.
Ο ακρογωνιαίος λίθος τής θεωρίας τού γυναικωνίτη είναι ένα χωριό τού Κορνηλίου Νέποτα όπου συγκρίνεται ό Ελληνικός με τον Ρωμαϊκό τρόπο ζωής. Μεταξύ άλλων ό Κορνήλιος Νέπως αναφέρει: « Ότι σε αντίθεση με την ελευθερία κινήσεως που έχει ή Ρωμαία, ή Ελληνίδα σύζυγος, περνά όλη της την ώρα σ'ένα απόμερο τμήμα του σπιτιού που λέγεται γυναικωνίτης, όπου δεν μπαίνει ποτέ άνδρας, εκτός άν είναι πολύ στενός συγγενής »|. { Προοίμιον, 7 }

Το παραπάνω χωρίο επιδέχεται σειρά ενστάσεων.

1ον } Αποτελεί γενίκευση αφού ότι ίσχυε γιά ορισμένες από τις Αθηναίες συζύγους δέν ήταν υποχρεωτικό να ισχυεί για τις Μιλήσιες ή τις Συβαρίτισσες, ας μην μας διαφεύγει πως τα σύνορα τού Ελληνικού κόσμου είναι δύσκολο να προσδιοριστούν. Για παράδειγμα, κατά τήν κλασσική εποχή υπήρχαν συνολικά 700 Ελληνικές πόλεις - κράτη.

~ \-/\-/\-/\-/\-/\-/\-/\-/\-/\-/\-/\-/\-/ ~

2ον } Το σχόλιο του προφανώς αφορά ορισμένες απο τις αστές, διότι την ζωή της αγρότισσας, τής εργάτριας καί της μικροπωλήτριας, τήν διέπουν άλλοι κανόνες.

~ \-/\-/\-/\-/\-/\-/\-/\-/\-/\-/\-/\-/\-/ ~

3ον} Διόλου ασήμαντο, ό Κορνήλιος Νέπως αποτελεί ευχάριστη πηγή αναδιφήσεως για κάθε ανθέλληνα, αφού εκεί θα βρεί δεκάδες σχόλεια κανείς περί ομοφυλοφιλίας τών Ελλήνων καί άλλων συναφών ζητημάτων.

~ \-/\-/\-/\-/\-/\-/\-/\-/\-/\-/\-/\-/\-/ ~


Τα επιχειρήματα όσων υποστηρίζουν τον εγκλεισμό τών γυναικών κατά την κλασσική εποχή, τουλάχιστον τών " Καλών " οικογενειών, στηρίζονται πάντοτε στα ίδια λιγοστά χωρία, κυρίως δικανικών λόγων ενώπιον τού δικαστηρίου, που σκοπό είχαν να συγκινήσουν το δικαστήριο καί όχι να περιγράψουν τήν αλήθεια. Στό προ-Ομηρικό οίκημα, που έμοιαζε πολύ με την μεταγενέστερη κατοικία των φτωχών αγροτών, δεν γίνεται καμμιά διάκριση ανάμεσα στόν ανδρωνίτη καί τον γυναικωνίτη. Είναι αλήθεια πως ορισμένα από τα Ελληνικά σπίτια είχαν γυναικωνίτες που δεν ήταν τίποτε άλλο από τα υπνοδωμάτια τής οικοδέσποινας, τών ανύπαντρων γυναικών καί των μικρών παιδιών, όπως ακριβώς συμβαίνει καί σήμερα στά αστικά σπίτια. Σε κάθε σπίτι είναι απαραίτητος ένας γυναικωνίτης, δεδομένης τής ιδιαιτερότητος τής γυναικείας φύσεως: Εγκυμοσύνη, λοχεία, αλλά και των γυναικείων ασχολιών που δεν είναι ούτε λίγες, ούτε ευκαταφρόνητες. Ο γυναικωνίτης καταλάμβανε τούς πίσω χώρους τού σπιτιού, εκεί όπου βρίσκονταν οί αποθήκες, τό πλυσταριό, το μαγειρείο, χώροι στούς οποίους οί γυναίκες ακόμη και στο πρόσφατο παρελθόν είχαν πολύ δουλειά να κάνουν καί έστω και ένας άνδρας θα αποτελούσε γι'αυτές εμπόδιο.

Την άνεση ενός γυναικωνίτη τήν διέθετε ένα μεγάλο καί πλούσιο σπίτι. Ή Αθήνα όμως δεν κατοικείτο μόνο από πλουσίους. Τα περισσότερα σπίτια τής πολής ήταν μικρά, στενόχωρα καί χτισμένα το ένα δίπλα στο άλλο. Συχνά μοιράζονταν τον ίδιο πλινθόκτιστο τοίχο, ώστε κάποιος μπορούσε άνετα να παρακολουθήσει όσα γινόταν ή λέγονταν στο σπίτι του γείτονα του. Υπήρχε καί ειδική κατηγορία κλεπτών, οί « τοιχορύχοι », για τους οποίους δεν αποτελούσαν εμπόδιο τά ευτελή υλικά μέ τα οποία ήταν κτισμένοι οί Αθηναϊκοί τοίχοι. Οί κλέφτες αυτοί δρούσαν ανενόχλητοι κατά τις ημέρες τών θρησκευτικών εορτών όταν όλοι απουσίαζαν.

Η ίδια κατάσταση { Μικρά καί ευτελή σπίτια } επικρατούσε καί στην ύπαιθρο. Είναι παράξενο, αλλά άν μπορούσαμε να τις ρωτήσουμε, θα ήταν πολλές οί γυναίκες τής αρχαίας Αθήνας που θα επιθυμούσαν τήν ηρεμία καί την ξεκούραση ενός γυναικωνίτη. Ο΄περισσότερες απ'αυτές ήταν υποχρεωμένες να εργάζονται έξω από το σπίτι τους για την επιβίωση τους.Άν οι πλούσιοι αστοί είχαν την πολυτέλεια να διαθέτουν για τις συζύγους ή τις κόρες τους ιδιαίτερα διαμερίσματα, οι φτωχοί δεν μπορούσαν έκ τών πραγμάτων να το κάνουν. Οί σύζυγοί τους ήταν υποχρεωμένες να δουλεύουν όπως και οί ίδιοι στους αγρούς ή στην πόλη, όπου ήταν εκτεθειμένες στα ανδρικά βλέμματα. Παρα τις έπίπονες προσπάθειες που καταβάλλοuν πολλοί πανεπιστημιακοί, τόσο στην Έλλάδα όσο και στο έξωτερικό, για να μας πείσουν πως στους δρόμους των Έλληνικών πόλεων δεν κυκλοφορούσαν γυναίκες, τα κείμενα έρχονται αρωγοί για την διάψευσή τους.
Στην 'Ιλιάδα { Υ 252 κ.ε. } για παράδειγμα, έμφανίζονται γuναίκες του λαού να καυγαδίζουν στους δρόμους κι αυτή είναι μία εικόνα γνωστή μέχρι τις μέρες μας.

'Ο Άριστοφάνης και οί άλλοι ποιητές παροuσιάζουν δεκάδες σκηνές απο τη ζωή των γυναικών και ή γυναικεία έλεuθεροστομία δεν ξαφνιάζει , κανεναν.

Ο Περίανδρος, ο τύραννος τής Κορίνθου, πρωτοείδε την Μέλισσα, την σύζυγο του, όταν εκείνη μοίραζε κρασί στούς εργάτες του πατέρα της, τήν ερωτεύτηκε κεραυνοβόλα καί την νυμφεύθηκε με την συναίνεση της. Οι γυναίκες έφθαναν στήν αγορά για να πουλήσουν τα εμπορεύματα τους, εκείνα που έφτιαχναν μόνες τους, όπως ψωμιά ή καλλιεργούσαν, όπως λαχανικά.

Ο Αριστοφάνης πού τίς κομωδίες του δεν φείδεται σχολίων για τον Ευριπίδη, τον αποκαλεί γιό τής « λαχανοπωλήτριας » { Θεσμοφοριάζουσαι 387 }.

Οι γυναίκες των κατώτερων κοινωνικών στρωμάτων είναι μικροεμπόρισες { την δραστηριότητα αυτή δεν την ασκούν σχεδόν ποτέ άνδρες } που πωλούν λαχανικά, φρούτα, αυγά, λουλούδια, κρασί, μέλι, ψάρια, σουσάμι, λιβάνι, ψωμί, γλυκίσματα καί άλλα, πάρ'όλο που ο νόμος έλεγε πως δεν έχουν δικαίωμα να κάνουν αγοραπωλησίες αξίας μεγαλύτερης από ένα μέδιμνο. Παρεπιπτόντως, υπάρχουν εταίρες οι οποίες διαθέτουν τεράστιες ακίνητες περιουσίες. Τα κείμενα μιλούν επίσης για γυναίκες που διατηρούν ταβέρνες, νοικιάζουν δωμάτια σε ξένους στα πανδοχεία τους ή εργάζονται σε ανθοπωλεία πλέκοντας στεφάνια για τις γιορτές και τα συμπόσια.

Ένα καλά αμειβόμενο καί καθαρά γυναικείο επάγγελμα ήταν αυτό τής τροφού. Στον Ομηρικό Ύμνο στή Δήμητρα { 172-3 } η Μετάνειρα, σύζυγος του Κελεού, βασιλιά τής Ελευσίνος δέχεται τη θεά Δήμητρα στό παλάτι της καί προθυμοποιείται να την προσλάβει ώς τροφό για τον μικρό της γιό « με απεριόριστο μισθό » { έπ απείρονι μισθώ }.

Υπάρχουν γυναίκες που δουλεύουν ώς εργάτριες, όπως εκείνη που παρέχει στον Όμηρο μία απο τις δεκάδες απαράμιλλες παρομοιώσεις του: « ... όπως ισοζυγισμένα βαστάει τή ζυγαριά, γυναίκα πού γνέθει με πληρωμή { χερνήτις }, που το ζύγι καί το μαλλί κρατώντας καί προσπαθώντας ίσια να τα φέρει σωστά κι από τις δυό μεριές, ζυγίζει γιά να κερδίσει φτωχική για τα παιδιά της πληρωμή »| { Ιλιάς Μ 433-435 }.
Στίς πηγές δεν αναφέρονται μαιευτήρες. Έτσι οι μαίες φαίνεται ότι ασκούσαν και χρέη γιατρού σε διάφορες ασθένειες, ενώ την περιποίηση των αρρώστων εντός του οίκου αναλαμβάνει ή οικοδέσποινα { Ξενοφών, Οικονομικός VII 37 }. Οι γυναίκες κατέχουν εξαιρετικές γνώσεις σχετικά με τις θεραπευτικές ιδιότητες τών βοτάνων, μεταδίδοντας την πείρα τους ή μία στην άλλη. Οι άνδρες είναι κυρίως χειρουργοί. Όσοι απ'αυτούς διαθέτουν γνώσεις στην βοτανολογία τις έχουν διδαχθεί από γυναίκες όπως ή Αγαμήδη, « Που ήξερε όλα τα βότανα, όσα τρέφει η γή ή πλατειά »| { Ιλιάς Λ 740 }
Η ωραία Ελένη είναι πεπειραμένη στη χρήση φαρμάκων ακόμη καί ψυχοφαρμάκων όπως και τις δοσολογίες καί τους τρόπους χρήσης τους { Οδύσσεια δ 219 }. Δεν πρόκειται γιά μαγικά φίλτρα όπως εκείνα τής Κίρκης, αλλά για κανονικά φάρμακα. Για παράδειγμα, στο κρασί των καλεσμένων του Μενελάου ρίχνει αντικαταθλιπτικό { δ 227 }. Το μεγαλύτερο μέρος τής Ελληνικής Γραμματείας έχει καταστραφεί. Άν την είχαμε στην διάθεση μας θα γνωρίζαμε περισσότερους τομείς στους οποίους ανέπτυξαν οι γυναίκες τις επιδεξιότητες τους, όπως είναι οι καταδύσεις που αποτελούσαν απασχόληση των ανύπαντων γυναικών { για τις παντρεμένες ήταν πολυτέλεια } σύμφωνα με την μαρτυρία τού Παυσανία { Χ19, 1-2 }.

Ο ίδιος όπως και ό Αθήναιος { 7, 296 Ε } αναφέρουν την Ύδνα, που διδάχθηκε να κάνει καταδύσεις από τον πατέρα της Σκύλλι απο την Σκιώνη της Χαλκιδικής. Οι δυό τους, όταν κοντά στο όρος Πήλιο, το ναυτικό του Ξέρξη έπεσε σε βαριά κακοκαιρία, συμπλήρωσαν την καταστροφή του στόλου, αφαιρώντας τις άγκυρες καί κάθε άλλη ασφάλεια απο τις Περσικές τριήρεις. Η γυναίκα παρέμεινε για αιώνες ο βασικός εργάτης τής συντηρήσεως του σπιτιού, ιδίως του αγροτικού, εκτελώντας πολλά είδη της επαγγελματικής καί εμπορικής ζωής.

Η επεξεργασία των δημητριακών μετά τον θερισμό γίνεται απο τις γυναίκες, όπως και η αρτοποιϊα, ή μαγειρική καί η διατήρηση τροφών για τον χειμώνα. Η προετοιμασία του μαλλιού: το πλύσιμο, το βάψιμο, το γνέσιμο, το κλώσιμο, ή ύφανση, ή ραπτική, ή καλαθοπλεκτική, ή συντήρηση οικιακών ζώων, ή επεξεργασία του λινού, του βάμβακος, ή κατασκευή τού σαπουνιού καί του κεριού, τών ενδυμάτων και των κλινοσκεπασμάτων ολόκληρης τής οικογένειας, αλλά και η καθαριότητα { δεν υπάρχει νερό στα σπίτια } είναι όλες τους οι εργασίες επίπονες καί χρονοβόρες. Ο οίκος αποτελεί την μικρότερη οικονομική καί πολιτική μονάδα τού Αθηναϊκού κράτους, σ'έναν κόσμο πόλεων-κρατών με οικονομία ουσιαστικά αγροτική. Η πόλη είναι μιά κοινότητα από αυτάρκεις αγρότες, οι οποίοι δεν παράγουν για την ελεύθερη αγορά, αλλά συμπληρώνουν απο αυτήν όσα είδη δε διαθέτουν οι ίδοι σε επαρκείς για τις ανάγκες τους ποσότητες. Απαραίτητες γυναικείες αρετές είναι ή οικονομία, ή συνετή διαχείριση του οίκου, ή καθαριότητα, ή λήψη μέτρων ασφάλεια κατά της κλοπής, ή ικανότητα κατασκευής τών τροφίμων και του ρουχισμού της οικογένειας και ή εξασφάλιση αποθεμάτων.
Επιπλέον ή οικονομική κατάσταση των περισσοτέρων Αθηναϊκών οίκων συχνά δεν ήταν ρόδινη: Δανεισμοί » πιστώσεις » υποθήκες » κατασχέσεις »- έκαναν τίς παραπάνω « αρετές » πρωταρχικής σημασίας για την ορθή διαχείριση τού οίκου.

Ο « Οικονομικός » του Ξενοφώντος είναι ένα κείμενο μοναδικό για τις πολύτιμες πληροφορίες που μας παρέχει σχετικά με την δοιήκηση του οίκου στην αρχαία Αθήνα. Ο τριαντάχρονος Ισχόμαχος, φίλος καί μαθητής τού Σωκράτους, τού διηγείται την πρώτη συζήτηση που είχε με την δεκαπεντάχρονη σύζυγο του. Δεν πρέπει να μας παραξενεύει το νεαρόν τής ηλικιας τής νεόνυμφης, αφού ή συνήθεια της εποχής την έκρινε ενδεδειγμένη γιά γάμο, ούτε ή μεγάλη διαφορά ηλικίας του ζευγαριού. Σύμφωνα με τα ειωθότα οι δύο σύζυγοι έπρεπε να έχουν τέτοια διαφορά ώστε να αντιμετωπίζουν μαζί την αδυναμία απόκτησης τέκνων.

Ο Ισχόμαχος λοιπόν, έδωσε στην σύζυγο του για ην ορθή διαχείριση του οίκου, τίς ακόλουθες συμβουλές: «...Να επιβλέπεις αυτούς που πρέπει να εργαστούν στο σπίτι, να παίρνεις όσα φέρνουν, να μοιράζεις όσα πρέπει να ξοδευτούν, να προνοείς γι'αυτά που πρέπει να εξοικονομηθούν καί να προσέχεις να μην ξοδεύεις μέσα σ'ένα μήνα όσα πρέπει να ξοδευτούν σ'ένα χρόνο. Όταν σου φέρνουν μαλλί να φροντίζεις για την κατασκευή ρούχων γι'αυτούς που τα έχουν ανάγκη και να προσέχεις να μην χαλάσει το σιτάρι για να μπορεί να τρώγεται...κι όταν κάποιος εργάτης { των οικετών } αρρωστήσει πρέπει να φροντίσεις με κάθε τρόπο να θεραπευθεί »| { Ξενοφών, Οικονομικός VII 36-37 }.

|><|<>|<>|

« Άν πάρεις κάποια υπηρέτρια ανίκανη να δουλέψει το μαλλί να της μάθεις τη δουλειά διπλασιάζοντας έτσι την αξία της κι άν πάρεις ανίκανη υπηρέτρια να την κάνεις ικανή, πιστή, θα αποκτήσει για σένα ανεκτίμητη αξία »| { Στο ίδιο VII 41 }.

|><|<>|<>|

Λίγο πιό κάτω αναφέρεται ξανά στίς εργασίες που βρίσκονται υπό την ευθύνη τής οικοδέσποινας: « Να υφαίνει καί να διδάσκει αυτά που γνωρίζει καλύτερα από τους άλλους καί να μάθει από την πλευρά τής όσα γνώριζε λιγότερο, να επιβλέπει αυτήν που ετοιμάζει το ψωμί, να βρίσκεται κοντά στην επιστάτρια για τη διανομή τώ αγαθών, να περιφέρεται και να επιβλέπει να είναι το κάθετί στη θέση του... »| { Στο ίδιο Χ 10 }.
Στόχος του Ελληνικού οίκου είναι ή οικονομική του ισχύς, ο πλούτος και πρός αυτόν τον στόχο εργάζονται και οι δυό σύζυγοι σκληρά. | Ο άνδρας εξασφαλίζοντας τα αγαθά και η γυναίκα συντηρώνας και διανέμοντας τα σωστά|Η παραγωγική και ή συντηρητική δύναμη σε πλήρη συνεργασία.

|><|<>|<>|

« Εγώ πιστεύω ότι η γυναίκα που είναι καλή σύντροφος για το σπίτι είναι εξίσου σημαντική για τον άνδρα για το καλό. Στην δραστηριότητα του συζύγου οφείλονται όλα τα αγαθά τού σπιτιού, ή γυναίκα όμως είναι εκείνη πού κανονίζει τα έξοδα. Άν αυτά διοικούνται σωστά το σπίτι ευημερεί, άν όχι το σπίτι φτωχαίνει »| { Ξενοφών, Οικονομικός ΙΙΙ 15 }.

|><|<>|<>|

Η οικοδέσποινα ενός μέσου αστικού σπιτιού είναι εξειδικευμένη σε μιά σειρά από εργασίες που απαιτούν δεξιοτεχνία καί ταυτόχρονα επιβλέπει την εργασία τών υπηρετών και τών μισθωμένων εργατών την ώρα που υφαίνει απο τον αργαλειό της, που γι'αυτό το λόγο βρίσκεται στο κέντρο του οίκου. Η κυρία λοιπόν του Αθηναϊκού οίκου, με σημερινούς όρους είναι ταυτοχρόνως μία εξειδικευμένη εργάτρια σε μία ποικιλία εργασιών καί επιπλέον Επιστάτρια » Διαχειρίστρια » Αποθηκάριος » Λογίστρια » Νοσοκόμα »+ Διευθύντρια Προσωπικού.
Φυσικά στα παραπάνω δέν αναφέρεται το κύριο μέλημα μιάς γυναίκας, που είναι να γεννά και νά ανατρέφει τους συνεχιστές τού οίκου, τους μελλοντικούς πολίτες, ένα έργο διόλου υποδεέστερο.

Καί ό Ισχόμαχος καταλήγει παραδεχόμενος μέ υπερηφάνεια στόν Σωκράτη: « Δεν κάθομαι καθόλου στο σπίτι μου, γιατί ή γυναίκα μου είναι πολύ ικανή νά διευθύνει { διοικείν } τα οικιακά ζητήματα »|
{ Ξενοφών, Οικονομικός VII 4 }.


|><|<>|<>|

H αρχαία κοινωνία είναι μία σκληρά εργαζόμενη κοινωνία, από την οποία απουσιάζουν οί ανέσεις καί η ταχύτητα της εποχής μας. Όλα είναι χειροποίητα. Μιά οικογένεια πρέπει να αγωνιστεί να επιζήσει γι'αυτό πρέπει να διαμοιράσει τίς ευθύνες και τίς αρμοδιότητες που ανήκουν σε κάθε μέλος της.

Γι'αυτό γράφει ο Αριστοτέλης: « Τα έργα ανδρών καί γυναικών καταμερίζονται ευθύς έξ αρχής καί διαφέρουν άπ'αλλήλων. Τοιουτοτρόπως επαρκούν ό ένας γιά τόν άλλον καί ο καθένας θέτει τίς ιδιότυπες υπηρεσίες του στην διάθεση τής συζυγικής κοινότητος. Γι'αυτό στήν φιλία αυτή συνδυάζεται όπως φαίνεται τό τερπνό με τό ωφέλιμο »|
{ Ηθικά Νικομάχεια 8, 14, 25-29 }.


|><|<>|<>|

Η γυναίκα επωμίζεται τίς εσωτερικές εργασίες καί ο άνδρας τίς εξωτερικές, ανταποκρινόμενοι στή φύση τους καί στόν γονιδιακό τους | Ρόλο |. Για να έχει άψογη απόδοση μιά συμφωνική ορχήστρα χρειάζεται όλα τα όργανα να παίξουν το δικό τους | μέρος |, το δικό τους | ρόλο |, με υπευθυνότητα καί πειθαρχία. Τα προβλήματα δημιουργούνται όταν κάποιος δέν γνωρίζει τον | ρόλο | πού καλείται να παίξει, ασφυκτιά μέσα σ'αυτόν ή παίζει τον | ρόλο | κάποιου άλλου. Η γυναίκα δεν βγαίνει συχνά από το σπίτι τής όχι γιατί δέν τής το επιτρέπει κάποιος νόμος απογόρευσης τής κυκλοφορίας, αλλά διότι δέν τής μένει ελεύθερος χρόνος.
Η διοίκηση του οίκου καί η ανατροφή τών νέων πολιτών είναι εργασίες μέ μεγάλες ευθύνες καί εξαιρετικά σοβαρές. Ωστόσο τα καθήκοντά της αυτά διακόπτονται συχνά γιά τις θρησκευτικές εορτές κατά τίς οποίες ή γυναίκα βγαίνει από το σπίτι της, συναντά τούς συμπολίτες της, άνδρεα καί γυναίκες, χαίρεται καί γελά. Δεν ζεί σε χαρέμι, ούτε φορά φερετζέ. Ορισμένες θρησκευτικές εορτές απαιτούν την απουσία της από το σπίτι, όπως τα Θεσμοφόρια που διαρκούν τρείς ημέρες. Λογικό είναι ή απουσία τόσων γυναικών από τα σπίτια τους να φέρνει τέτοια αναστάτωση στήν κοινωνία ώστε ή Βουλή παύει τίς εργασίες της.

Άς σημειωθεί πως τα Θεσμοφόρια είναι αμιγώς γυναικεία εορτή, στην οποία απαγορεύεται ή ανδρική παρουσία, όπως περιγράφει καί ο Αριστοφάνης στίς | Θεσμοφοριάζουσες |, καί για την τέλεση της ό σύζυγος κάθε γυναίκας είναι υποχρεωμένος να τής καταβάλει τα έξοδα. Η γυναίκα αποκλείεται από τους Ολυμπιακούς Αγώνες γιατί αυτοί δέν έχουν καμιά σχέση με το σημερινό καλοστημένο παιχνίδι αναμέτρησης ιλιγγιωδών συμφερόντων, αλλά είναι μία θρησκευτική εορτή αμιγώς ανδρική. Παρομοίως ό άνδρας αποκλείεται από όλες τίς εορτές γονιμότητος ανά την Ελλάδα, την τέλεση των οποίων επωμίζεται αποκλειστικά ή γυναίκα. Δεν καταπιέζει κανείς κανέναν, απλώς ασκεί τά καθήκοντα του. Για την Ελληνική σκέψη επίκεντρο τής κοινωνίας είναι το ζευγάρι. Δεν πρόκειται καθόλου για πατριαρχική κοινωνία. Ό άνδρας κυβερνά τήν πολιτεία, ή γυναίκα κυβερνά τον οίκο.
Ο ένας φροντίζει τόν άλλον για να ευημερούν καί οι δυό.

Ποιός μπορεί να πεί ποιό έργο είναι υποδεέστερο; Γιατί ή δημιουργία ενός δίκαιου νόμου είναι σημαντικότερο έργο από την δημιουργία ενός πολίτη; Κι άν τα έργα τής γυναίκας δέν γίνουν από αυτήν, από ποιόν θα γίνουν;

Όσοι υποστηρίζουν πώς η γυναίκα υποβαθμίζεται εκτελώντας το έργο γιά το οποίο ετάχθη, υποβαθμίζουν το ίδιο το γυναικείο έργο, που καί σημαντικό είναι καί κρίσιμης σημασίας για μιά ευημερούσα καί ψυχολογικά ισορροπημένη κοινωνία.
Άβαταρ μέλους
Acid{RFE}
Πορωμένος Ιδεογραφίτης
Πορωμένος Ιδεογραφίτης
Δημοσιεύσεις: 558
Εγγραφή: Δευ 08 Σεπ 2008, 16:56
Irc ψευδώνυμο: Acid{RFE}
Φύλο: Άνδρας
Τοποθεσία: Land Of Freedom
Έδωσε Likes: 3 φορές
Έλαβε Likes: 1 φορά

Re: Οι Έλληνες Καταπίεζαν Τις Γυναίκες;;;

Δημοσίευση από Acid{RFE} » Παρ 12 Φεβ 2010, 03:06

Εικόνα
Η Μόρφωση Των Γυναικών

Η εκπέδευση στήν αρχαία Ελλάδα ήταν ιδιωτική. Έτσι οί οικογένειες που μπορούσαν να επωμιστούν το οικονομικό κόστος μόρφωναν τά παιδιά τους.

Τις δυνατότητες όμως αυτές δεν τις είχαν όλοι ανεξαιρέτως οί πολίτες τής Αθήνας. Στήν πράξη μόνον οι νέοι εύπορων τάξεων μπορούσαν να ασχολούνται με την Φιλοσοφία καί με την Άθληση, αλλά καί να ακριβοπληρώνουν τα μαθήματα τών ρητόρων, αφού δέν είχαν ανάγκη να ασκούν κάποιο βιοποριστικό επάγγελμα. Η μόρφωση τών αγροτών καί των θητών { των φτωχών τής αρχαίας Αθήνας } ήταν ανύπαρκτη καί συνήθως ακολουθούσαν το επάγγελμα τού πατέρα τους. Είπαν πολλοί πως το κύριο θέλγητρο τών εταίρων ήταν γιά να μαθαίνουν γράμματα. Πρέπει να διευκρινίσουμε πώς κανένας νόμος δέν απαγόρευε τήν γνώση από κανένα ανθρώπινο όν στήν Ελλάδα, που δίδαξε σ'όλο τον κόσμο τα αγαθά τής σοφίας καί υπήρξε πάνω άπ'όλα αμείλικτος εχθρός τής άγνοιας καί τής απαιδευσίας. Υποτίθεται ότι οί γυναίκες στήν αρχαία Ελλάδα παρέμεναν στήν αφάνεια, αμόρφωτες καί περιφρονημένες.
Σήμερα όμως σε μία εποχή φιλελεύθερη, πόσες είναι οί γυναίκες που διακρίνονται πραγματικά;

Μπορεί να έχουν έντονη παρουσία στα Μαζικά Μέσα Ενημέρωσης ώς δημοσιογράφοι, παρουσιάστριες, τραγουδίστριες, ηθοποιοί, αυτό όμως κατ'ουσίαν δέν σημαίνει τίποτε. Η συχνότητα της γυναικείας παρουσίας δεν δικαιώνει τήν πραγματική της αξία. Έξ άλλου και στην αρχαιότητα υπήρχαν αυλητρίδες που έπαιζαν διάφορα όργανα, χόρευαν, τραγουδούσαν καί διασκέδαζαν το κοινό στά συμπόσια { Ξενοφών, Συμπόσιον, 2,1 }.

Στο ποσοστό τών αμόρφωτων γυναικών τής αρχαιότητος οφείλουμε να λάβουμε ύπ' όψιν καί το ποσοστό τών αμόρφωτων ανδρών.
~ ~

Αλήθεια έχουμε αναλογιστεί πόσο είναι το ποσοστό τών πραγματικά μορφωμένων ανθρώπων σήμερα; Πόσοι είναι εκείνοι πού επωφελούνται τών πλεονεκτημάτων τών δωρεάν μαθημάτων, διαλέξεων και τής πληθώρας τών βιβλίων;
~ | ~

Η ιστορία καί η πείρα πού αντλούμε από την καθημερινότητα έχουν αποδείξει πώς δεν υπάρχει τοίχος αρκετά ψηλός, ούτε εγκλεισμός αρκατά ισχυρός που να αποτρέψει έναν άνθρωπο αποφασισμένο να βρεί αυτό που θέλει.
|~ | ~|
Ο Σοφοκλής είπε στόν έργο του, Οιδίποδας Τύραννος: « Πάν το ζητούμενον αλωτόν, εκφεύγει δέ τ'αμελούμενον | Ότι ζητήσουμε μπορούμε να το κατακτήσουμε, διαφεύγει μόνο αυτό που θα αμελήσουμε »|

|><|<>|<>|

Ο Ξενοφών συνδέει το χαμηλό επίπεδο τής γυναικείας παιδείας με την νεαρή ηλικία γάμου τών κοριτσιών και όχι με κάποια ανικανότητα τους γιά μάθηση. Εξάλλου σώζονται παραστάσεις σε αγγεία καί ανάγλυφα πού απεικονίζουν αστές γυναίκες { όχι εταίρες } να διαβάζουν περγαμηνές. Η Καλλιπάτειρα ήρε για τον εαυτό της την απαγόρευση γιά την παρουσί εγγάμων γυναικών στούς Ολυμπιακούς Αγώνες με την επιμονή καί την αποφασιστικότητα της. Όταν όμως ακούμε την ιστορία αυτή επικεντρώνουμε την προσοχή μας στο γεγονός ότι " οι καημένες οι γυναίκες " δεν γινόταν δεκτές στο στάδιο. Ουδείς δεν σκέπτεται ότι οι άνδρες θαύμασαν το θάρρος καί τον δυναμισμό τής και τελικά της επέτρεψαν να καμαρώσει την οικογένεια της στους θριάμβους της. Άνδρες συγγραφείς διέσωσαν τήν ιστορία αυτή και δεν την κατέπνιξαν στην συνωμοσία τής σιωπής, και σε τελική ανάλυση κανείς δεν λιθοβόλησε τήν Καλλιπάτειρα για το " ατόπημα " της.

Στην πραγματικότητα όμως ή απαγόρευση αφορούσε τίς παντρεμένες γυναίκες, γιατί οί ανύπαντρες μπορούσαν να παρακολουθήσουν τους Ολυμπιακούς Αγώνες, στην διεξαγωγή των οποίων άλλωστε επιστατούσε μιά γυναίκα, ή ιέρεια τής Δήμητρας Χαμύνης { Παυσανίας VI 20,9 }.

Ο ίδιος συγγραφέας κάνει λόγο και για τα Ηραία, έναν αγώνα δρόμου μεταξύ ανύπαντρων γυναικών, χωρισμένων σε τρείς ηλικίες, που διεξαγόταν στο ίδιο Ολυμπιακό στάδιο πρός τιμήν της θεάς Ήρας κάθε τέσσερα χρόνια. Στίς νικήτριες απένειμαν στεφάνι ελιάς καί ένα κομμάτι κρέας από την αγελάδα που θυσιάστηκε για την Ήρα. Τα Ήραια ήταν ένας αγώνας τόσο παλιός ώστε έλεγαν πως τον καθιέρωσε ή Ιπποδάμεια, ενώ ο σύζυγος της Πέλοπας καθιέρωσε τά Ολύμπια.

Γιατί όμως δεν μαθαίνουμε τίποτε γιά τα Ήραια, ενώ γνωρίζουμε όλοι για την απαγόρευση εισόδου των γυναικών στούς Ολυμπιακούς Αγώνες;

Η Ελληνική κοινωνία δέν είναι εχθρική πρός το γυναικείο φύλο. Αναγνωρίζει τη δύναμη πού υποκρύπτει ή γυναικεία ψυχή, την σέβεται καί ενδεχομένως τη φοβάται. Η σοφία τής γυναίκας δέν συνίσταται στόν διαλογισμό αλλά στην διαίσθηση. Στην Ελληνική σκέψη οφείλεται ή διαμόρφωση ενός γενικευμένου προτύπου σύμφωνα με το οποίο ή γυναίκα είναι το πιό αδύναμο μέλος τής οικογενείας και έχει ανάγκη την ανδρική προστασία. « Επεί ός τις ανήρ αγαθός καί εχέφρων τήν αυτού { άλοχο } φιλέει καί κήδεται | Ο άνδρας ό ευγενής καί εχέφρων τήν γυναίκα του αγαπά καί φροντίζει »| { Ιλιάς Ι' 341-2 }.

|><|<>|<>|

Τα επιτύμβια μνημεία μάς παρέχουν μία πολύ θετική εικόνα γιά τίς σχέσεις τών δύο φύλων, και στίς παραστάσεις τής αγγειογραφία οί γυναικείες μορφές δέν υστερούν καθόλου αριθμητικά σε σχέση με τίς ανδρικές. Οι πλούσιες Ατθίδες που διέμεναν σε γυναικωνίτες, είχαν πολύ περισσότερες ευκαιρίες να μορφωθούν διότι διέθεταν όχι μόνον οικονομική άνεση για την πληρωμή τών διδασκάλων τους, αλλά καί ευπαίδευτους γονείς. Ειδικά, ή παιδεία τών γονέων αποτελεί καθοριστικό παράγοντα για την εκπαίδευση τών τέκνων τους. Για παράδειγμα, ό Βιτρούβιος καί ό Τίτος Λίβιος αναφέρουν τήν Αίθρα, την μητέρα τού Θησέως, ώς δασκάλα τής αριθμητικής { λογιστικής } κι αυτό συνέβη γιατί ο πατέρας της ό Πιτθέας υπήρξε περίφημος διδάσκαλος τής τέχνης του λόγου, όπως καταγράφει ο Παυσανίας { ΙΙ 31, 3 }.
Η Κυνίσκα που πρώτη έθρεψε άλογα και μ'αυτά κέρδισε στούς Ολυμπιακούς Αγώνες { Παυσανίας, ΙΙΙ 8,1 } ήταν κόρη τού βασιλιά τής Σπάρτης Αρχίδαμου. Εδώ πρέπει να σημειωθεί ή γυναικεία πανουργία. Άν και ήταν απαγορευμένο στίς γυναίκες να λαμβάνουν μέρος στούς Ολυμπιακούς Αγώνες, ή Κυνίσκα βρήκε έναν τρόπο να παρακάμψει τήν απαγόρευση, εκμεταλλευόμενη την διάταξη τού κανονισμού που δεν απαιτούσε την παρουσία τών ιδιοκτητών τών ίππων στούς αγώνες.

Ο Πλίνιος { Naturalis Historia, XXXV, 40 } αναφέρει έναν σημαντικό αριθμό γυναικών ζωγράφων, όπως:

Tήν Τιμαρέτη, κόρη του γλύπτη Μίκωνος { που φιλοτέχνησε μία Άρτεμι στήν Έφεσο }.

-(_______________________)-

Την Ειρήνη, κόρη καί μαθήτρια τού ζωγράφου Κρατίνου { έργα της μία Κόρη, μία Καλυψώ, ό ταχυδακτυλουργός Θεόδωρος, καί ο χορευτής Αλκισθένης }.

-(_______________________)-

Την Αρισταρέτη, κόρη καί μαθήτρια τού ζωγράφου Νεάρχου { γνωστή για το έργο της Ασκληπιός }.

-(_______________________)-

Την Ιαία, απο την Κύζικο.

-(_______________________)-

Την Ολυμπιάδα, και άλλες.

-(_______________________)-

Οι πλούσιοι παρείχαν συχνά στούς φίλους τους δείπνα, τα γνωστά συμπόσια, τα οποία συνοδεύονταν από συζητήσεις υψηλού επιπέδου, στα οποία εάν το ήθελαν μπορούσαν να παραστούν γυναίκες. Στην Ομηρική κοινωνία οι γυναίκες λαμβάνουν μέρος στα συμπόσια και μάλιστα επωμίζονται ένα μέρος τής τέλεσης, οι άνδρες μοιράζουν τόν οίνο καί το κρέας, και οι γυναίκες το ψωμί και το νερό. Αυτό κρατούσε τίς γυναίκες έξω απο έναν ανδρωνίτη κατά την διάρκεια ενός συμποσίου ήταν { όπως συμβαίνει και σήμερα } περισσότερο ή αδιαφορία τους για τα θέματα των συζητήσεων παρά οποιαδήποτε απαγόρευση. Ο Πλούταρχος στο έργο του Επτά Σοφών Συμπόσιον, περιγράφει ένα τέτοιο συμπόσιο, στο οποίο καταφθάνουν οι Επτά Σοφοί ώς συνδαιτυμόνες για να συζητήσουν για την επικοινωνία τών ανθρώπων και την σημασία τών θεσμών που διέπουν την κοινωνική τους ζωή. Στο έργο αυτό εκτός απο τους Επτά εξέχοντες συμπότες εμφανίζονται καί ορισμένα δευτερεύοντα αλλά ωστόσο εξαιρετικά σημαντικά πρόσωπα ανάμεσα στα οποία διακρίνουμε τήν Εύμητη. Ο χαρακτήρας και η συμπεριφορά της γυναίκας αυτής καθώς και τα αισθήματα που τρέφουν οι άλλοι για το άτομο της, θα βοηθήσουν ώστε να διερευνηθεί καλύτερα ό τρόπος με τον οποίο αντιμετωπιζόταν μιά γυναίκα στην αρχαία Ελλάδα. Το συμπόσιο λαμβάνει χώρα στην Κόρινθο στήν εξοχική κατοικία τού Περίανδρου κοντά στην θάλασσα, και σ'αυτό είναι παρούσα ή οικοδέσποινα, ή σύζυγος τού Περίανδρου, Μέλισσα { 150 Β }.

Πρίν την έναρξη του δείπνου ο Θαλής κάνει έναν περίπτο καί επιστρέφοντας, στην στοά που οδηγεί στήν αίθουσα του συμποσίου συναντά τον Ανάχαρσι, τόν Σκύθη σοφό, που πολλοί τον συγκαταλέγουν ανάμεσα στούς Επτά, να είναι καθισμένος κι ένα κορίτσι να ξεμπερδεύει με τα χέρια τα μαλλιά του που είχαν ανακατωθεί κατά το τελετουργικό λουτρό που προηγείτο ενός συμποσίου. Το κορίτσι αυτό ήταν ή Εύμητις, ή κόρη τού Κλεόβουλου, που φημιζόταν για τα αινίγματα της και που ο Θαλής λέει πως τα χρησιμοποιούσε ανάλογα με την περίσταση, για να παίζει και να τα πετάει σε όσους τύχει να είναι παρόντες.

Και ο ίδιος συμπληρώνει: « Έχει όμως θαυμάσιο μυαλό, πολιτικό νού, αξιαγάπητο χαρακτήρα καί κάνει τον πατέρα της να κυβερνά πιό ήπια τους πολίτες και να είναι πιό δημοφιλής »| { Επτά Σοφών Συμπόσιον, 3 }.

|><|<>|<>|

Ο Νειλόξενος, ένα άλλος συνδαιτημόνας, συγκατανεύει: « Ναί, και το καταλαβαίνει κανείς βλέποντας τήν απλότητα και την έλλειψη επιτήδευσης. Πώς όμως καί περιποιείται τόσο στοργικά τόν Ανάχαρσι; »|

|><|<>|<>|

Και του απαντά ο Θαλής: « Επειδή είναι άνθρωπος μυαλωμένος πολυμαθής και της παρέδωσε με προθυμία και κάθε λεπτομέρεια τον τρόπο ζωής και καθαρμού που εφαρμόζουν οί Σκύθες στούς αρρώστους τους. Φαντάζομαι πως κι αυτή ακόμη τη στιγμή, ενώ τον περιποιείται και τον φροντίζει με τρυφερότητα, μαθαίνει κάτι κουβεντιάζοντας μαζί του »|

|><|<>|<>|

Οι Έλληνες δεν έκαναν διακρίσεις υπέρ του ενός ή του άλλου φύλου. Η Ελληνική σκέψη που είναι συνυφασμένη με την ελευθερία είναι αδιανόητο να την στερεί από τον μισό πληθυσμό γι'αυτό και στα κείμενα της Ελληνικής Γραμματείας δεν υπάρχουν εκφράσεις απαξιωτικές για το γυναικείο φύλο.

« Και σε άλλα πολλά φίλοι μου, αλλά και σε αυτά που κάνει τώρα ή κοπέλα, αποδεικνύεται πως η γυναικεία φύση δεν είναι σε τίποτε υποδεέστερη από την ανδρική, αλλά μόνο ότι έχει ανάγκη από κρίση και δύναμη. Ώστε άν κάποιος απο σας έχει γυναίκα πρέπει με θάρρος να την διδάσκει ότι θα ήθελε να γνωρίζει »| { Ξενοφών, Συμπόσιον, 2,9 }.

|><|<>|<>|

Την παιδεία τής νεαρής γυναίκας είναι υποχρεωμένος να αναλάβει ο σύζυγος όντας μεγαλύτερος και έμπειρος, είναι μάλιστα υπεύθυνος γι'αυτήν.

Ο Σωκράτης συμβουλεύει τον Κριτόβουλο: « Μπορώ να σου δείξω συζύγους που συμπεριφέρονται στίς νόμιμες γυναίκες τους, έτσι ώστε να τις έχουν συνεργούς για να αυξήσουν τίς περιουσίες τους και άλλους που φέρονται με τέτοιο τρόπο ώστε, οι γυναίκες να τους προξενούν μεγάλες ζημιές...»|

|><|<>|<>|

« Άν ένα πρόβατο είναι σε κακή κατάσταση...θεωρούμε υπεύθυνο τον κτηνοτρόφο, άν ένα άλογο είναι δύστροπο, θεωρούμε υπεύθυνο τον ιππέα, όσον αφορά στή γυναίκα, άν ο σύζυγος της την διδάσκει σωστά και παρ'όλα αυτά εκείνη διαχειρίζεται τα αγαθά άσχημα, τότε ίσως δίκαια κατηγορούμε εκείνη. Άν όμως η γυναίκα αγνοεί το σωστό γιατί δεν της το δίδαξε, δεν είναι σωστό να ρίξουμε την ευθύνη στον σύζυγο της;... »|

|><|<>|<>|

Πάνω άπ'όλα όμως για τον Σωκράτη ή σύζυγος πρέπει να είναι ένας άνθρωπος εμπιστοσύνης: « Κριτόβουλε, είπε, είμαστε φίλοι, πρέπει να ομολογούμε την αλήθεια. Υπάρχει κάποιος άλλος που να του εμπιστεύεσαι όλα τα σπουδαία ζητήματα εκτός απο την γυναίκα σου; Κανένας, απάντησε »| { Ξενοφών, Οικονομικός ΙΙΙ, 10-12 }.

|><|<>|<>|

Ο γυναικωνίτης δεν είναι φυλακή, όπως το ανατολίτικο χαρέμι, είναι ο χώρος μέσα στον οποίο δραστηριοποιείται ή γυναίκα, όπου αναλαμβάνει πρωτοβουλίες, όπου επιτελεί ένα έργο σοβαρό, στο οποίο είναι αναντικατάστατη. Εναπόκειται στην νοημοσύνη της κάθε γυναίκας εάν ο γυναικωνίτης της θα γίνει φυλακή ή το ορμητήριό τής. Μιά κοινωνία είναι τόσο συντηρητική για τους άνδρες και για τις γυναίκες της όσο εκείνοι της επιτρέπουν να είναι. Ακόμη και κάτω απο τις πιό στυγνές δικτατορίες, ακόμη και μέσα στον σκοτεινό Μεσαίωνα υπήρξαν άνθρωποι που έμειναν ανυπότακτοι. Με δυό λόγια, ο γυναικωνίτης δεν είναι τόπος, είναι ιδέα. Δυόμησι χιλιάδες χρόνια απο την εποχή που εξετάζουμε ο γυναικωνίτης εξακολουθεί να βρίσκεται δίπλα μας, τόσο για τις γυναίκες όσο και για τους άνδρες, για όλους εκείνους τους ανθρώπους που το μυαλό τους παραμένει κλειστό μπροστά στην γνώση, το κάλλος, τον πολιτισμό. Λένε πως απο την εποχή μας λείπουν οι μεγάλοι διδάσκαλοι, όμως εκείνο που απουσιάζει είναι οι άνθρωποι οί αποφασισμένοι να μαθητεύσουν, κι αυτή είναι επιδίωξη μιάς ολόκληρης ζωής. Σήμερα που οι γυναίκες απολαμβάνουν τίς ελευθερίες τής μόρφωσης, τής δικαιοπραξίας, τής ψήφου, πόσες είναι εκείνες που παραμένουν αδιάφορες; Το ποσοστό είναι αδικαιολόγητα υψηλό.

Οι γυναίκες στην αρχαία Ελλάδα δεν περιφρονούνται κοινωνικά, όπως δεκάδες βιβλία προσπαθούν να μας πείσουν. Ο Έλληνας τρέφει βαθύ σεβασμό για το γυναικείο φύλο και αυτό το αποδεικνύει και η θρησκεία του. Στο Δωδεκάθεο οι θεοί είναι τόσοι όσες και οι θεές. Επιπλέον τόσο ή αξία όσο καί η ισχύς τών γυναικείων θεοτήτων είναι αδιαφιλονίκητες. Στην Ελληνική κοινωνία παρά το πέρασμα τών αιώνων, και την επιβολή τών αλλεπάλληλων κατακτήσεων, κυριαρχεί στην πραγματικότητα, μιά άτυπη Μητριαχία. Οι περισσότερες καί οί σημαντικότερες λέξεις στον Ελληνικό κόσμο τών ιδεών, αλλά καί πέρα απ'αυτόν, είναι θηλυκού γένους.

Ελευθερία » Δημοκρατία » Παιδεία » Ποίηση » Υγεία » Αρμονία » Φιλία » Δύναμις » Πόλις »+ Μητρόπολις

Λέει ο Ξενοφών: « Δεν μπορεί κανένας λοιπόν να διακρίνει καλά άν πλεονεκτεί το αρσενικό ή το θηλυκό φύλο. { Ο Θεός } τους έκανε το ίδιο ικανούς ώς πρός το να είναι εγκρατείς σ'εκείνα που πρέπει ο καθένας, και το μεγαλύτερο μέρος αυτής της αρετής έδωσε στον καλύτερο, είτε στον άνδρα είτε στην γυναίκα. Επειδή δεν είναι και οι δυό απο τη φύση τους φτιαγμένοι για τις ίδιες εργασίες, γι'αυτό τον λόγο έχουν περισσότερο την ανάγκη ο ένας του άλλου και η ένωσή τους σε ζευγάρι είναι ακόμη πιό χρήσιμη όταν ο ένας φαίνεται λιγότερο ικανός, απο τον άλλο που τον συμπληρωνει »| { Ξενοφών, Οικονομικός, VII 28 }.

|><|<>|<>|
Άβαταρ μέλους
Acid{RFE}
Πορωμένος Ιδεογραφίτης
Πορωμένος Ιδεογραφίτης
Δημοσιεύσεις: 558
Εγγραφή: Δευ 08 Σεπ 2008, 16:56
Irc ψευδώνυμο: Acid{RFE}
Φύλο: Άνδρας
Τοποθεσία: Land Of Freedom
Έδωσε Likes: 3 φορές
Έλαβε Likes: 1 φορά

Re: Οι Έλληνες Καταπίεζαν Τις Γυναίκες;;;

Δημοσίευση από Acid{RFE} » Παρ 12 Φεβ 2010, 03:08

Εικόνα
Η Νομική Θέση Της Γυναίκας

Πολλοί προοδευτικοί ερευνητές όταν εξάγουν τα συμπεράσματα τους σχετικά με τις συνήθειες των ανθρώπων στην αρχαία Ελλάδα τα συγκρίνουν με τα σημερινά ειωθότα ακολουθώντας τον ισοπεδωτικό τρόπο σκέψης που λέει πως ότι γίνεται σήμερα είναι σωστό και προοδευτικό, ενώ ότι έγινε χθές λανθασμένο και οπισθοδρομικό.

Για παράδειγμα στην αρχαιότητα οι γυναίκες δεν ψήφιζαν, ενώ σήμερα ψηφίζουν κι αυτό είναι ή " ύψιστη εξάσκηση του δημοκρατικού τους δικαιώματος ". Ελάχιστοι είναι εκείνοι που σκέπτονται πως στην πραγματικότητα τόσο οι γυναίκες όσο και οι άνδρες ψηφίζουν με γνώμονα τα άλογα ορμέμφυτα τους που δημιουργήθηκαν αντανακλαστικά από άκριτες εντυπώσεις, τηλεοπτικές υποβολές και κάποια προσωπική γνωριμία ή εξάρτηση. Πώς αλλιώς να εξηγηθεί το γεγονός πως ψηφίζονται ώς βουλευτές οί τηλεοπτικοί αστέρες, οί φορείς ένδοξων ονομάτων ή οι καλαθοσφαιριστές; Ρίχνοντας ένα ψηφοδέλτιο με το όνομα τους στην κάλπη στην πράξη παρέχουμε ένα καλοπληρωμένο επάγγελμα σε κάποιους που ίσως θα ήταν καλύτερα να έκαναν μιά άλλη δουλειά.

Σήμερα οι γυναίκες μπορούν να ζούν μόνες, να κάνουν ότι θέλουν, ακόμη και να ανατρέφουν παιδιά μόνες. Στην αρχαία Ελλάδα οι μοναχικοί ανθρώποι ήταν εξαίρεση. Η πολιτεία προστάτευε τον άνθρωπο, είτε άνδρας είτε γυναίκα. Οι γυναίκες ειδικά, που ο νόμος τίς αναγνώριζε ώς τα πιό αδύναμα στοιχεία της κοινωνίας, δεν παρέμεναν ποτέ χωρίς κηδεμόνα, χωρίς κάποιον που να αναλάβει να υπερασπιστή τα δικαιώματα της. Άν αυτός έλειπε ή ίδια η πολιτεία αναλάμβανε υπό την προστασία της την μοναχική γυναίκα. Η θρυλική προίκα εξυπηρετούσε την οικονομική εξασφάλιση τής αστής γυναίκας καί την σταθεροποίηση της θέσεως της μέσα στην οικογένεια του συζύγου της. Ο σύζυγος διαχειριζόταν την προίκα. Σε περίπτωση διαζυγίου, άσχετα από την υπαιτιότητα, ήταν υποχρεωμένος να επιστρέψει την προίκα ακέραιη στον κύριο του πατρικού οίκου { πατέρα, αδελφό } υπό την κηδεμονία τού οποίου ή γυναίκα θα ζούσε στο εξής. Πρός ασφάλεια της προικός ο άνδρας υποχρεωνόταν να δώσει ένα " αποτίμημα " δηλαδή κάποιο ενέχυρο, οικία ή κτήμα. Μέχρι δέ την απόδοση τής προίκας ο πρώην σύζυγος υποχρεωνόταν να πληρώνει τόκο 18%.
Γι'αυτό δεν ήταν σπάνιες οί περιπτώσεις στίς οποίες οί σύζυγοι ανέχονταν τις οξύθυμες συζύγους τους και δεν έπαιρναν διαζύγιο γιατί είχαν καταχραστεί ένα μέρος τής προίκας τους και δεν ήταν σε θέση να την επιστρέψουν. Πρέπει να διευκρινιστεί πώς η προίκα αντιπροσώπευε ακίνητα και σ'αυτήν δεν συμπεριλαμβανόταν τα προσωπικά αντικείμα της γυναίκας, τα δώρα τών συγγενών στο γάμο, τα φορέματα, τα κοσμήματα, οί προσωπικοί υπηρέτες και όλα τα έργα τών χεριών της, που παρέμεναν έφ'όρου ζωής στην δικαιοδοσία της.

Το καθεστώς της κηδεμονίας ασκούσε ο άνδρας του σπιτιού. Η οικοδέσποινα, ή νόμιμη σύζυγος ήταν υπεύθυνη για τις υποθέσεις του οίκου μόνον όταν εκείνος απουσίαζε. Η Πηνελόπη δεν επιτρέπει σε κανέναν να αναλάβει την διοίκηση του οίκου, ούτε στον γιό της, όσο δεν γνωρίζουν άν ό Οδυσσέας είναι νεκρός. Έχουμε την εντύπωση πως σ'έναν γάμο ή συγκατάθεση της γυναίκας δεν κρινόταν απαραίτητη. Δεν είναι όμως έτσι τα πράγματα. Ο νόμος προστάτευε την θυγατέρα που νόμιζε ότι εκβιαζόταν να κάνει ένα ανάρμοστο γάμο, αφού της έδινε το δικαίωμα να εγείρει κατά του κηδεμόνος της " εισαγγελίαν κακώσεως ".
Το επίκεντρο της νομοθεσίας στην αρχαία Αθήνα ήταν ή περιουσία και τόσο οί γυναίκες όσο και οι άνδρες της πόλεως αυτής υπόκειντο στούς νόμους της. Η κτηματική περιουσία μιάς οικογένειας ήταν ζωτικής σημασίας τόσο για την ίδια όσο και για το κράτος που ουσιαστικά στηριζόταν στην αγροτική οικονομία.

Ο Αριστοτέλης { Πολιτικά 5.2.5, 1319 Α } ισχυρίζεται ότι σε πόλεις πόλεις-κράτη το να πουλήσει κανείς τον πρώτο κλήρο καλλιεργήσιμης γής που είχε αποδοθεί στην οικογένεια ήταν πράξη αντίθετη πρός τους νόμους. Ο ίδιος αναφέρεται στην κατάσταση που είχε δημιουργηθεί στήν Κόρινθο καί στην Θήβα όπου το κράτος έπαιρνε δραστικά μέτρα για να αποτρέψει την μείωση του αριθμού των οικών. Για την Αθήνα είναι γνωστό ότι ώς την ιστορική εποχή δεν επιτρεπόταν ή πώληση γής που άνηκε σε ομάδα συγγενών έξ αίματος, χωρίς ωστόσο να έχει εξακριβωθεί ακόμη από ποιά εποχή καί μετά έγινε δυνατή μία τέτοια πράξη. Πάντως ώς την κλασσική εποχή τουλάχιστον ο αγροτικός πληθυσμ΄ς τής Αττικής ζούσε σε έδαφος πού κατείχαν οί πρόγονοί του από γενιά σέ γενιά.

Η Αλκμαιονίδες τον 7ο αιώνα ή οι αντίπαλοι του Πεισιστράτου τον 6ο αιώνα δεν έχασαν τις περιουσίες τους όσο ήταν εξόριστοι. Αντίθετα τον 4ο αιώνα όσοι εξορίζονταν έχαναν αυτόματα όχι μόνον την κινητή αλλά και την ακίνητη περιουσία τους. Η απαγόρευση αγοραπωλησίας γής περιόριζε όμως καί την εξουσία του άνδρα, ο οποίος θα μπορούσε να θεωρηθεί όχι τόσο ώς ιδιοκτήτης με τα σημερινά δεδομένα, αλλά μάλλον ώς εγγυητής της οικογενειακής ιδιοκτησίας έναντι του κράτους. Το γεγονός δέ ότι πάνω στη γή του κλήρου υπήρχαν καί οί τάφοι τών προγόνων αποτελούσε έναν παραπάνω λόγο γιά την αυστηρή εφαρμογή αυτού του μέτρου. Ένα ζήτημα που απασχόλησε τους Αθηναίους νομοθέτες ήταν το ζήτημα τής Επικλήρου, δηλαδή της γυναίκας κληρονόμου μιάς περιουσίας όταν δεν υπήρχαν άρρενα μέλη σε φυσική σειρά για να την διεκδικήσουν. Η γυναίκα αυτή σύμφωνα με τον νόμο ήταν υποχρεωμένη να παντρευτεί τον πλησιέστερο συγγενή της ή εκείνος να φροντίσει να την παντρέψει με κάποιον άλλον. Ο αρμόδιος Επώνυμος Άρχων τον εξανάγκαζε για ένα από τα δύο και ή αμέλειά του επέσυρε βαρύτατες ποινές.

Η Επίκληρος ούτε κατείχε ούτε όριζε τήν ιδιοκτησία του πατρικού της οίκου. Κανείς όμως δεν μπορούσε να της την στερήσει. Γι'αυτό ο γάμος μιάς Επικλήρου ήταν για τους συγγενείς της όσο και για την πολιτεία υπόθεση εξαιρετικής σημασίας. Ο νόμος λάμβανε μέτρα, τόσο στην αθήνα όσο καί στην Γόρτυνα τής Κρήτης, που εμπόδιζαν την ολοκληρωτική εξάλειψη καί εξασφάλιζαν το μέλλον όσων οικογενειών δεν είχαν αρσενικούς αλλά μόνον θηλυκούς απογόνους. Η χήρα ήταν ένα μέλος της κοινωνίας στο οποίο ή πολιτεία όφειλε να δώσει τήν δέουσα προσοχή εάν ήθελε να αυτοπροστατευτεί, κι αυτό γιατί η θέση της ήταν ισχυροποιημένη άφ'ενός με την προίκα που είχε στήν κατοχή της καί άφ'ετέρου με τον χαρακτήρα της που είχε αποκτηθεί μέσα από τις εμπειρίες του γάμου, της τεκνοποίησης, τής διοίκησης του οίκου και της απώλειας του συντρόφου της. Όλα αυτά αλλά και ή ηλικία της την είχαν καταστήσει σεβάσμια. Η προίκα της χήρας περνούσε στα χέρια του πρωτότοκου γιού της μετά την ενηλικίωση του. Η μητέρα βρισκόταν υπό την Κυριεία του γιού της. Άν όμως ή ίδια αποφάσιζε να επιστρέψει στον πατρικό της οίκο, οι γιοί δεν είχαν κληρονομικό δικαίωμα στήν προίκα. Πρέπει να σημειωθεί πως οι χήρες τελούσαν υπο την προστασία του Επωνύμου Άρχοντος, ο οποίος ήταν εξουσιοδοτημένος να μηνύει στο όνομά τους κάθε πρόσωπο που τις ενοχλούσε ή τις απειλούσε.

Ο Αθηναϊκός νόμος ήταν πολύ πιό διορατικός άπ'όσο νομίζουμε, κι αυτό θα το αντιληφθούμε εάν τον συγκρίνουμε με τις οδηγίες που παρείχε μετά από αιώνες στα μέλη του το Τάγμα των Ιησουϊτών. Στόχος του Τάγματος αυτού εκτός απ'την προσέλκυση πριγκίπων, μεγιστάνων καί ισχυρών ανδρών ήταν ή προσέγγιση πλουσίων χηρών.

Tο εγχειρίδιο του Τάγματος πΤου το δημοσίευσε ο Κόμης Φον Χένσμπρεχ στο βιβλίο του με τίτλο « Οι Μυστικές Οδηγίες του Τάγματος τών Ιησουϊτων » { Εκδόσεις Δήλιος } παρέχει εκτεταμένες οδηγίες:

« Το Τάγμα επέλεγε ορισμένα απ'τα μέλη του που κατείχαν ειδικά προσόντα για να ασχοληθούν με ένα τόσο λεπτό έργο. Ο εντεταλμένος Ιησουϊτης έπρεπε να προσεγγίσει μία πλούσια χήρα, να γίνει ο προσωπικός της εξομολογητής για να μάθει έτσι τα μυστικά της οικογενείας της, να την διασκεδάσει, να την γοητεύσει, να την αποτρέψει απο έναν ενδεχόμενο γάμο, να την απομακρύνει απο την οικογένεια της, και να της αποσπάσει όσο μεγαλύτερα χρηματικά ποσά { Ελεημοσύνες } μπορούσε για την " σωτηρία της ψυχής " της. Η χήρα αυτή μπορούσε να γίνει ακόμη για τον Ιησουϊτη ένας Δούρειος Ίππος μέσω του οποίου θα έπειθε το γιό της να γίνει ιερέας και την κόρη της να γίνει μοναχή. Έτσι ολόκληρη η περιουσία της οικογένειας κατέληγε στα θυλάκια του Τάγματος. Μολονότι ή Σολώνεια νομοθεσία φαίνεται να κρατά εχθρική στάση πρός τις γυναίκες, κύριος στόχος της είναι ο ουσιαστικός περιορισμός της δύναμης της αριστοκρατίας. Πρίν την νομοθεσία του Σόλωνος τον έλεγχο επί της περιουσίας των οίκων ασκούσε το γένος. Ο Σόλων προσπάθησε να αποτρέψει την συγκέντρωση μεγάλων αγροτεμαχίων στην ιδιοκτησία ολίγων αλλά και τις αυθαιρεσίες όσων απέβλεπαν στην σύναψη γάμου με επίκληρο για πλουτισμό. »|

Οι περισσότεροι ερευνητές της θέσεως της γυναίκας στην αρχαία Ελλάδα αποφεύγουν να κάνουν ταυτόχρονα και μιά έρευνα για την θέση του άνδρα κατά την ίδια χρονική περίοδο. ΆΝ ΤΟ ΕΚΑΝΑΝ θα διαπίστωναν πως μιά αστή γυναίκα βρισκόταν ουσιαστικά σε πλεονεκτικότερη θέση απο έναν άνδρα που δεν είχε πολιτικά δικαιώματα ζούσε όμως και εργαζόταν στην ίδια πόλη. Η γυναίκα δεν έπαιρνε το όνομα του συζύγου της, ούτε το όνομα του δήμου στον οποίο ήταν εκείνος εγγεγραμμένος { Δημόθεν }. Διατηρούσε το δικό της όνομα και το όνομα του πατέρα της κι έτσι την προσαγόρευαν.
Για παράδειγμα: « Φυλομάχη τέ ή εμή γυνή, Ευβουλίδου δέ θυγάτηρ ούσα »| { Δημοσθένης, Πρός Μακάρτατον, 29 }.
Ένα θέμα που πρέπει να θίξουμε είναι ή επωνυμία των γυναικών στήν αρχαία Ελλάδα. Αντιθέτως στην Παλαιά Διαθήκη οι κόρες του Λώτ { παρ'όλο που επιτέλεσαν το θεάρεστο έργο της διαιωνίσεως της φυλής } ή μητέρας τους { που έγινε στήλη άλατος } η σύζυγος του Ιώβ ή εκείνη του Νώε παραμένουν ανώνυμες. Καμιά Ελληνίδα δεν μένει ανώνυμη, καμιά δεν αναφέρεται ώς κόρη του Τάδε ή σύζυγος του Δείνα, χωρίς να καταγράφεται το όνομα της.

Ο κύκλωπας Πολύφημος, λόγου χάρη, είναι γιός του Ποσειδώνος και της Θόωσας { Οδύσσεια α' 70 }.
Την μητέρα του Σωκράτους την έλεγαν Φαιναρέτη, του Ξενοφώντος, Διοδώρα, του Αριστοτέλους, Φαιστιάδα, του Πλάτωνος, Περικτιόνη καί όσο για την μητέρα της Θεσσαλονίκης, την έλεγαν Νικασίπολη { Παυσανίας ΙΧ 7, 3 }.

Περαίνουσα οφείλω να θίξω το ζήτημα της ιεροσύνης των γυναικών.

Η " μισογυνική " αρχαιότητα αναθέτει στις γυναίκες το λειτούργημα τής ιέρειας, ακόμη και σε ναούς που είναι αφιερωμένοι σε ανδρικές θεότητες. Στους Δελφούς, ύπατη ιέρεια του Απόλλωνος είναι μιά γυναίκα, η Πυθία.
Ωστόσο για την " προοδευμένη " κοινωνία μας ή ιεροσύνη είναι απαγορευμένη στίς γυναίκες. Ο Θεός μοιάζει να απεχθάνεται το γυναικείο φύλο, αφού δεν το δέχεται ούτε ώς βρέφος μέσα στο ιερό. Αντιθέτως οι γυναίκες που λάμβαναν μέρος στα Θεσμοφόρια, όπου απαγορευόταν ή παρουσία ανδρός, μπορούσαν να πάρουν μαζί τους τα βρέφη τους ακόμη κι άν αυτά ήταν αγόρια. Στην μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια και στο λήμμα Φεμινισμός, τόμος ΚΓ' σελ. 882, η κυρία Α.Γ. Γιαννίου σχολιάζει: « O Χριστιανισμός διά της Θεομήτορος καί τών μαρτύρων καί αγίων γυναικών, αί οποίαι εθυσιάσθησαν διά την επικράτησιν του, θα εξύφωνε βεβαίως την θέσιν της γυναικός, την ισότητα της οποίας διεκήρυξεν αυτός ο Χριστός διά του " Ούκ ένι άρρεν, ούκ ένι θήλυ, πάντες έν τώ Χριστώ έν εσμέν " άν δεν έσπευδον οί Ιουδαϊζοντες είς την ανατροφήν αποστόλοι να την στιγματίσουν ώς " Πύλην Άδου ", " Ακάθαρτον " κλπ. και να δημιουργήσουν τον διώκτην αυτής ασκητισμόν »|

|><|<>|<>|

Ας αναζητήσουμε λοιπόν αλλού τον μισογυνισμό και όχι στην Ελληνική Σκέψη. Γι'αυτήν οι θείες δυνάμεις της Φύσεως αντιπροσωπεύονται απο δύο θεμελιώδες αρχές σε πλήρη συνεργασία. Την γονιμοποιούσα αρσενική αρχή και την γονιμοποιημένη θηλυκή αρχή. Τον Ουρανό και την Γαία.
Άβαταρ μέλους
Acid{RFE}
Πορωμένος Ιδεογραφίτης
Πορωμένος Ιδεογραφίτης
Δημοσιεύσεις: 558
Εγγραφή: Δευ 08 Σεπ 2008, 16:56
Irc ψευδώνυμο: Acid{RFE}
Φύλο: Άνδρας
Τοποθεσία: Land Of Freedom
Έδωσε Likes: 3 φορές
Έλαβε Likes: 1 φορά

Re: Οι Έλληνες Καταπίεζαν Τις Γυναίκες;;;

Δημοσίευση από Acid{RFE} » Παρ 12 Φεβ 2010, 03:10

Εικόνα
Οι Πολιτικές Ικανότητες Των Γυναικών

Η ιδέα του διαχωρισμού των ανθρώπων σε άνδρες και γυναίκες, καί άτοπη είναι καί άδικη. Στο γένος των γυναικών, όπως και των ανδρών μπορεί κανείς να συναντήσει εξίσου, ικανούς καί ανίκανους, συνετούς καί φαύλους, πολιτικά πνεύματα καί " Ιδιώτες ". Έχουν γραφτεί πολλά για τον πολιτικό παραγκωνισμό των γυναικών και τα περισσότερα απ'αυτά είναι παραπλανητικά. Πολιτική δεν ασκεί μόνον εκείνος που λαμβάνει μέρος στην εξουσία, εκτελεστική, νομοθετική καί δικαστική. Δεν είναι πολιτικό όν εκείνος που διαβάζει καθημερινά στίς εφημερίδες τα " ψέμματα τού καθεστώτος " καί κάθε τέσσερα χρόνια ρίχνει σε μία κάλπη ένα χαρτάκι, επιλέγοντας όχι τον άριστο, αλλά τον μονόφθαλμο ανάμεσα στους τυφλούς, και καθησυχάζει τον εαυτό του ότι " άσκησε το πολιτικό του δικαίωμα " ώς χρηστόν μέλος τής κοινωνίας ". Πολιτική δεν είναι ή καλοστημένη καί πανάκριβη " παράσταση " των εκλογών, αλλά το σύνολο τών ενεργειών που αποβλέπουν στην προαγωγή των υποθέσεων τής πολιτείας καί στην ικανοποίηση του κοινού συμφέροντος τών πολιτών. Και στον τομέα αυτόν έχουν διαπρέψει οι γυναίκες, γιατί ή φιλοπατρία καί η αυτοθυσία δεν υπήρξε ποτέ προνόμιο του ενός φύλου. Όσες γυναίκες ξέφυγαν απο την λήθη του χρόνου καί αναφέρονται ονομαστικά δεν επαινούνται μόνο για τις " φυσικές " τους αρετές, αλλά για τα πνευματικά τους χαρίσματα. Υπήρξαν γυναίκες στην Ελληνική Ιστορία που συγκλόνισαν με την προσωπικότητα τους, κι ακόμη συγκλονίζουν.

Μία άπ'αυτές ήταν η Ασπασία, ή Μιλησία, η δεύτερη σύζυγος του Περικλέους. Ο Περικλής πήρε συναινετικό διαζύγιο απο την μητέρα των δύο γιών του Ξάνθιππου καί Πάραλου, για να την παντρευτεί. Λέγεται πως η Ασπασία τάραξε τα λιμνάζοντα ύδατα τώ Αθηνών με την λαμπερή της παρουσία, μοναδική αγχίνοια, εξαιρετική φυσική ευγλωττία, υπέροχον κάλλος καί ευρυτάτη μόρφωσις. Η Ασπασία δεν ήταν γιά τους Αθηναίους καινοφανής περίπτωση. Είχαν προηγηθεί δεκάδες γυναίκες με φιλελεύθερες απόψεις καί συνήθειες. Η Θαργηλία, για παράδειγμα υπήρξε διάσημη τόσο για την ομορφιά της, όσο και την πολιτική της επιδεξιότητα. Ο Αθήναιος { 608 F} παραδίδει την εντυπωσιακή είδηση πως είχε κάνει 14 γάμους.

Ο Πλούταρχος γράφει κατά λέξιν: « Όλοι οι εραστές της ήταν παντοδύναμοι καί πανίσχυροι. »| { Περικλής, 24 }.
Ο Περικλής αγάπησε την Ασπασία « γιατί ήταν σοφή καί είχε πολιτική ευστροφία »|. Πραγματικά και ο Σωκράτης την επισκεπτόταν πότε πότε με τους μαθητές του καί όσοι την γνώριζαν της πήγαιναν τις γυναίκες τους για να την ακούσουν διότι « η γυναίκα τούτη συζητούσε με πολλούς Αθηναίους θέματα ρητορικής τέχνης »|. Μετά τον θάνατο του Περικλέους ή Ασπασία παντρεύτηκε τον ζωέμπορο Λυσικλέα, τον οποίο η συμβίωση μαζί της κατέστησε δόκιμο πολιτευτή καί ρήτορα, ο οποίος μάλιστα παραγκώνισε τον Μελιτέα Ευκράτη, που είχε επικρατήσει στην Αθήνα μετά τον θάνατο του μεγάλου πολιτικού. Αλλά στην ζωή του Περικλέους και στίς πολιτικές εξελίξεις της εποχής εκείνης πολύ σημαντικό ρόλο έπαιξε μία άλλη γυναίκα, ή Ελπινίκη, η αδελφή τού Κίμωνος του πολιτικού αντιπάλου του Περικλέους. Για την ακρίβεια, η επαναφορά του Κίμωνος απ'την εξορία λόγω εξοστρακισμού, έγινε με ψήφισμα που υπέβαλε ο ίδιος ο Περικλής, με την μεσολάβηση της αδελφής του Κίμωνος, Ελπινίκης { Πλούταρχος, Περικλής, 10 }. Η Ελπινίκη σύναψε με τον Περικλή μία μυστική συμφωνία κατά την οποία ο αδελφός της Κίμων θα αναλάμβανε με διακόσια πλοία την στρατηγία τών συμμάχων σε επιχειρήσεις στήν Περσία, ενώ ο Περικλής θα διατηρούσε την δύναμη του μέσα στην πόλη. Ο Πλούταρχος σημειώνει πως και πρίν απο την συγκεκριμένη συμφωνία ή Ελπινίκη είχε προδιαθέσει ευνοϊκά τον Περικλή πρός τον Κίμωνα, όταν ο δεύτερος κινδύνευε να καταδικαστεί σε θάνατο.
Ο Περικλής ήταν τότε { 463 } ένας απο τους λαϊκούς κατηγόρους του, κι όταν ή Ελπινίκη τον συνάντησε για να τον παρακαλέσει, εκείνος της χαμογέλασε καί τής είπε: « Ελπινίκη γέρασες, γέρασες πιά, για να μπορείς να καταφέρνεις τέτοιες δουλειές »|. Πάρ'όλα αυτά στη δίκη πήρε λόγο μόνο μιά φορά μιλώντας για τον Κίμωνα λιγότερο επιβαρυντικά απ'τους άλλους κατηγόρους καί αμέσως μετά αποχώρησε.

Ο Όμηρος όταν περιγράφει την ασπίδα του Αχιλλέως πού κατασκευάζει ό Ήφαιστος παρουσιάζει ανάμεσα στα άλλα γυναίκες να συμμετέχουν στην άμυνα των τειχών μιάς πόλης { Ιλιάς Σ 514 }. Οι γυναίκες και ιδιαίτερα οι ηλικιωμένες, χαίρουν την βαθειά εκτίμηση τών Ελλήνων για την σύνεση τους καί καλούνται να επιλύσουν πολύ σημαντικά ζητήματα όταν το ζητούν οι περιστάσεις:
« Η Άρητη, η βασίλισσα τών Φαιάκων, είναι η πραγματική εξουσία σ'αυτόν τον λαό που ο Όμηρος περιγράφει ώς υψηλά πολιτισμένο. Η Άρητη απολαμβάνει τον σεβασμό του λαού της για την φρόνηση της και είναι εκείνη που καλείται να λύσει τίς διαφορές τους »| { Οδύσσεια 69 - 74, καί 142 }. Γι'αυτό καί η Ναυσικά, η κόρη της, συμβουλεύει τον Οδυσσέα να προσεγγίσει εκείνη και να ελκύσει την εύνοιά της για να μπορέσει να γυρίσει στην πατρίδα του { Οδύσσεια ζ 303 - 314 }. Κατά την επίθεση του Κυλωνείου Άγους ο επώνυμος άρχοντας των Αθηνών Μεγακλής ξεγέλασε τους συνωμότες του Κύλωνα για να κατέβουν απο την Ακρόπολη όπου είχαν καταφύγει ώς ικέτες, υποσχόμενος ότι θα δικαστούν κανονικά. « Εκείνοι κατεβαίνοντας κρατούσαν ένα νήμα που το είχαν δέσει απ'το άγαλμα της θεάς. Όταν όμως έφθασαν κοντά στο ιερό τών Σεμνών το νήμα έσπασε ξαφνικά καί ο Μεγακλής με τους άλλους άρχοντες έτρεξε να τους πιάσει, γιατί τάχα η θεά έδειξε πως τους αρνιόταν το δικαίωμα του ικέτη. Άλλους τους σκότωσαν με λιθοβολισμό κι άλλους τους έσφαξαν. Γλίτωσαν μόνο όσοι είχαν την ιδέα να προσπέσουν στα γόνατα των γυναικών των αρχόντων { Πλούταρχος, Σόλων, 12 }.

|><|<>|<>|

Οι γυναίκες τών Αλκμαιωνιδών αποδείχθηκε ότι διέθεταν όχι μόνι προσωπική τόλμη καί αποφασιστικότητα, αλλά καί ανεπτυγμένα πολιτικά καί ηθικά κριτήρια.

Ο Παυσανίας { V 16, 5 - 6 } περιγράφει πως οι Ηλείοι έλυσαν κάποτε τίς διαφορές τους με τους Πισαίους με την βοήθεια δεκαέξι γυναικών. Κάθε μία απο τις δεκαέξι πόλεις τους επέλεξε μία γυναίκα, την περισσότερο ηλικιωμένη καί την περισσότερο διακρινόμενη για το κύρος και την υπόληψη ανάμεσα στις άλλες. Αργότερα ανέθεσαν σ'αυτές να οργανώσουν και τον γυναικείο αγώνα τών Ηραίων και να υφαίνουν ένα πέπλο πρός τιμήν της θεάς Ήρας κάθε τέσσερα χρόνια. Η Δαμαρέτη, κόρη του τυράννου Ακράγαντα Θήρωνα παρακίνησε τις γυναίκες τών Συρακουσών να προσφέρουν τα κοσμήματα τους για να πληρωθούν οι μισθοφόροι, συμβάλλοντας έτσι αποφασιστικά στην νίκη τών Ακραγαντίνων κατά τών Καρχηδονίων το 479. Στα πολύτιμα χρυσά νομίσματα που κόπηκαν στόν Ακράγανα δόθηκε το όνομα της, Δαμαρέτειον. Γυναίκες όπως η ποιήτρια Σαπφώ, η φιλόσοφος Διοτίμα, η Ολυμπιάδα, η μητέρα του Μ. Αλεξάνδρου, η Υπατία η Αλεξανδρινή Φιλόσοφος καί τόσες άλλες, ούτε συστάσεις χρειάζονται ούτε επαίνους. Οι δικανικοί λόγοι καί οι κομωδίες αποδεικνύουν ότι οι γυναίκες όχι μόνον ενδιαφέρονται για τις κρατικές καί πολιτικές υποθέσεις και συζυτούτν γι'αυτές, αλλά επεμβαίνουν όποτε εκείνες κρίνουν απαραίτητο.

Ο Δημοσθένης στον λόγο του Κατά Νεαίρας { 59. 30 - 32 } ζητά απ' τους ενόρκους να το σκεφτούν καλά πρίν αθωώσουν την κατηγορουμένη και να αναλογιστούν πώς θα δικαιολογήσουν μιά αθωωτική απόφαση στίς μητέρες, τίς γυναίκες καί τις κόρες τους, καί πως θα μπορέσουν να αντιταχθούν στίς διαμαρτυρίες καί τις επιπλήξεις τους. Οι δύο μοναχοκόρες του Πολύευκτου είναι κατατοπισμένες ώς την τελευταία λεπτομέρεια για τις οικονομικές υποθέσεις της οικογενείας τους κι ακόμα είναι παρούσες σε παρά πολλές, άν όχι σε όλες τις σημαντικές διαπραγματεύσεις που αφορούν στα περιουσιακά στοιχεία τους { Δημοσθένης 51 }. Όμως με την γυναίκα αυτή ο Δημοσθένης είχε και άλλα προβλήματα. Η φιλονικία τους κράτησε για χρόνια όταν εκείνος την προέτρεπε να ξαναπαντρευτεί. Η μητέρα του αρνήθηκε επίμονα να παντρευτεί κάποιον Άφοβο με τον οποίο την είχαν αρραβωνιάσει. Προβλήματα όμως αντιμετωπίζει καί ο Σωκράτης με την σύζυγο του Ξανθίππη, μία γυναίκα που είναι γνωστή για τον δύστροπο χαρακτήρα της.
Ο μαθητής του μεγάλου φιλοσόφου Ξενοφών { Συμπόσιον 2, 10 } διηγείται ένα περιστατικό ενδεικτικό για τον έγγαμο βίο του διδασκάλου του. « Όταν κάποτε ο Σωκράτης έφερε μαζί του στο σπίτι τον Ευθύδημο από την παλαίστρα, η Ξανθίππη έλειπε. Μόλις όμως μπήκε στο σπίτι στάθηκε απο πάνω τους έξω φρενών βρίζοντας τους και τελικά αναποδογύρισε το τραπέζι »|.

|><|<>|<>|


Ο Ηρόδοτος { ΣΤ, 138 } διηγείται μία ιστορία εκπληκτική που μπορεί να μας κάνει να κατανοήσουμε την ικανότητα καί την συνέπεια που μπορούν να αναπτύξουν οι γυναίκες στην εκτέλεση ενός πολιτικού σχεδίου. Το σχέδιο τους μπορεί να μην ευοδώθηκε, ωστόσο ώς σύλληψη καί ώς εκτέλεση ήταν θαυμάσιο: « Όταν κάποτε οι Αθηναίοι έδιωξαν τους Πελασγούς { λίγο πιό πάν ο Ηρόδοτος εξηγεί τους λόγους } εκείνοι εγκαταστάθηκαν στήν Λήμνο καί άρχισαν να σχεδιάζουν να εκδικηθούν τους Αθηναίους. Γνωρίζοντας καλά τις γιορτές τών Αθηναίων εξόπλισαν μερικές πεντηκοντήρεις { πλοία με πενήντα κουπιά } και πήγαν στήν Βραυρώνα, όπου οι Αθηναίες γιόρταζαν πρός τιμήν τής Αρτέμιδος, παραφύλαξαν κι άρπαξαν αρκετές και τις πήραν μαζί τους στη Λήμνο, όπου τις κράτησαν για παλλακίδες τους. Με το πέρασμα του χρόνου, οι γυναίκες αυτές γέννησαν πολλά παιδιά, που τα ανέθρεψαν όπως οι Αθηναίοι και τους δίδαξαν τήν Αττική διάλεκτο. Μεγαλώνοντας αυτά δεν αναμείχθηκαν με τα παιδιά των Πελασγών καί αλληλοϋποστηρίζονταν όποτε ένας νεαρός Πελασγός τα χτυπούσε. Πράγματι, τα παιδιά τών Ατθιδών είχαν την αξίωση να είναι κύριοι καί αφέντες τών υπολοίπων και είχαν εξουσία επάνω τους. Η κατάσταση έβαλε τους Πελασγούς σε σκέψεις, άν αυτοί οι νόθοι ήταν ήδη αποφασισμένοι να υποστηρίζουν ό ένας τον άλλον και να κυριαρχούν στα νόμιμα παιδιά τους, τι θα έκαναν όταν ενηλικιώνονταν; Πήραν λοιπόν την απόφαση να σκοτώσουν τα παιδιά τών Αθηναίων γυναικών κι έπειτα δολοφόνησαν κι εκείνες »|.

|><|<>|<>|

Αυτό το έγκλημα, μαζί με ένα παλαιότερο, όταν δηλαδή οι γυναίκες της Λήμνου σκότωσαν τους άνδρες τους και τον ίδιο τον Θόαντα { που η κόρη του Υψιπύλη προσπάθησε να διασώσει κρύβοντας τον } είναι ο λόγος που επικράτησε η Ελληνική συνήθεια να χαρακτιρίζεται " Λήμνιο " κάθε φοβερό έγκλημα.

Υπάρχει ένα πολύ ενδιαφέρον βιβλίο του Πλουτάρχου που εντάσσεται στο συνολικό έργο « Βίοι Παράλληλοι », στο οποίο γίνεται ο παραλληλισμός του Άγιδος καί του Κλεομένους που ήταν Σπαρτιάτες με τους Ρωμαίους αδελφούς Γράκχους. Πρόκειται για την μοναδική περίπτωση όπου γίνεται σύγκριση όχι μεμονωμένων προσώπων, αλλά ζευγαριών και το κοινό στοιχείο ανάμεσα σ'αυτούς είναι η προσπάθεια τους να πραγματοποιήσουν μεταρυθμίσεις υπέρ τών κατωτέρων κοινωνικών στρωμάτων. Ο Άγις και ο Κλεομένης όμως δεν είναι αδέλφια όπως οι Γράχκοι, ούτε κάν ανήκουν στην ίδια οικογένεια. Αυτό που τους συνέδεσε και τους ενέταξε στην συγκεκριμένη βιογραφία είναι η προσπάθεια τους να πραγματοποιήσουν μεταρυθμ΄'ισεις υπέρ των κατωτέρων κοινωνικών στρωμάτων καί πάρ'όλο που δεν προέρχονταν απο το ίδιο βασιλικό γένος, εφάρμοσαν συγγενική καί αδελφική πολιτική. Ο Άγις Δ' ώς " νέος Λυκούργος " για να αντιμετωπίσει την κοινωνική κρίση παρουσίασε στην Σπάρτη του 3ου αιώνα πολιτικό πρόγραμμα που προέβλεπε την παραγραφή των χρεών και τον αναδασμό της γής ώστε να αποκτήσουν κλήρο οί ακτήμονες. Στο μεταρυθμιστικό του πρόγραμμα εναντιώθηκε η Γερουσία και κυρίως ο συμβασιλέας του Λεωνίδας { Στην Σπάρτη κυβερνούν δύο βασιλείς απο διαφορετικές οικογένειες }. Ακολούθησαν μακροχρόνιες αναταραχές που είχαν σαν αποτέλεσμα την δολοφονία του Άγιδος απο τους αντιπάλους του. Τον αγώνα αυτόν για τον οποίο έχασε τη ζωή του ο Άγις ανέλαβε να συνεχίσει δέκα χρόνια αργότερα ο Κλεομένης, ο γιός του αντίπαλου βασιλέως Λεωνίδα. Ο Κλεομένης πιό δυναμικός απο τον Άγι, δεν περιορίστηκε στην κοινωνική μεταρύθμιση αλλά οραματίστηκε την ανόρθωση της Σπάρτης σε ηγεμονεύουσα δύναμη του Πελοποννησιακού χώρου. Ο κρίκος που συνδέει τον Άγι και τον Κλεομένη είναι μιά γυναίκα, η Αγιάτις. Μετά την δολοφονία του Άγιδος, ο αντίπαλος του βασιλέας Λεωνίδα συλλαμβάνει τη χήρα του και με τη βία την παντρεύειθ με το γιό του Κλεομένη που δεν ήταν ακόμη σε ηλικία γάμου. Ο Λεωνίδας ώς ένα σημείο είχε δίκιο, η γυναίκα αυτή δεν έπρεπε να δοθεί σε άλλον άνδρα. Διότι η Αγιάτις εκτός απο κληρονόμος μεγάλης περιουσίας, διακρινόταν ανάμεσα στις Ελληνίδες για την ομορφιά της και τον εξαιρετικό χαρακτήρα της. Ωστόσο μαζί με την γυναίκα αυτή ο Λεωνίδας έβαλε μέσα στο σπίτι του { και το πιό επικίνδυνο άπ'όλα μέσα στο μυαλό του γιού του } τις ιδέες του αντιπάλου του.

« Η Αγιάτις αγωνίστηκε πολύ και παρακάλεσε να μην βιαστούν να την παντρέψουν όταν όμως της έδωσαν για σύζυγο τον Κλεομένη, άρχισε να τρέφει μίσος για τον Λεωνίδα, ενώ για τον νεαρό ήταν καλή καί στοργική σύζυγος, κι εκείνος μόλις την πήρε, την ερωτεύτηκε και κατα κάποιο τρόπο άρχισε να βλέπει με συμπάθεια την εύνοια και την ανάμνηση της γυναίκας του για τον Άγι, ώστε πολλές φορές ρωτούσε να μάθει για τα γεγονότα κι έδινε μεγάλη προσοχή, όταν εκείνη του μιλούσε για το πνεύμα και τις προθέσεις του Άγιδος »| { Κλεομένης, 1 }.

|><|<>|<>|

Μετά τον θάνατο του πατέρα του Λεωνίδα, ο Κλεομένης ανέλαβε τον ένα θρόνο της Σπάρτης. Εξουδετέρωσε όλους τους αντιπάλους του και εξόρισε τους πλουσιότερους πολίτες. Μετά την δολοφονία του αντίπαλου βασιλέα Αρχιδάμου δεν δίστασε να τοποθετήσει στην θέση αυτή τον αδελφό του, διατηρώντας έτσι κατ'όνομα τον θεσμό της διπλής βασιλείας, ασκώντας όμως ουσιαστικά μόνος του την εξουσία. Ήταν ελεύθερος πιά να αποκαταστήσει το πολίτευμα με την μορφή που του είχε δώσει ο Λυκούργος και να εξαλείψει την κοινωνική κρίση.

Η Κρατησίκλεια, η μητέρα του Κλεομένους, μυήθηκε καί αυτή στα μεγαλουργά σχέδια του γιού της και με την προσωπική της επιρροή και τον πλούτο της συντέλεσε στην επαύξηση των οπαδών του. Δεν δίστασε μάλιστα και να παντρευτεί ξανά μετά τον θάνατο του συζύγου της Λεωνίδα, τον ευγενή Σπαρτιάτη Μεγιστόνουν που διέθετε μεγάλη δύναμη στην πόλη. Στον πόλεμο εναντίον της Αχαϊκής Συμπολιτείας η Κρατησίκλεια χρησιμοποιήθηκε σε διπλωματικές αποστολές, κι όταν ο βασιλιάς της Αιγύπτου Πτολεμαίος Γ' ζήτησε απο τον Κλεομένη ομήρους την μητέρα του και τα δυό μικρά του παιδιά για να του παράσχει την συνδρομή του, εκείνος δίστασε να ανακοινώσει τις προτάσεις αυτές στη μητέρα του. Η Κρατησίκλεια όχι μόνον δέχθηκε να φύγει για την Αίγυπτο αλλά του είπε:
«
Αυτό λοιπόν ήταν που πολλές φορές ήθελες να μου πείς και δείλιασες; Δεν μας βάζεις όσο γίνεται ταχύτερα σ'ένα καράβι και να μας στείλεις εκεί όπου πιστεύεις ότι αυτό το κορμί μπορεί να προσφέρει εξαιρετικά χρήσιμες υπηρεσίες στη Σπάρτη πρίν να το καθηλώσουν και να το διαλύσουν τα γεράματα »| { Κλεομένης 22 }.

|><|<>|<>|

Αργότερα όταν έμαθε πως ο Κλεομένης δίσταζε να κλείσει ειρήνη με τους Αχαιούς επειδή φοβόταν για την τύχη της μητέρας του στην Αίγυπτο, εκείνη
« Παρήγγειλε στον γιό της να πράξει ότι ήταν σωστό καί συμφέρον για την Σπάρτη και να μήν φοβάται συνέχεια τον Πτολεμαίο, έξ αιτίας μιάς γριάς καί δύο μικρών παιδιών »| { Κλεομένης 22 }.

|><|<>|<>|

Και ο Πλούταρχος καταλήγει σχολιάζοντας: « Η Λακεδαίμονα λοιπόν, παλεύοντας στα τραγικά γεγονότα των γυναικών ισάξια πρός εκείνα τών ανδρών, τα τελευταία χρόνια απέδειξε πως η αρετή δεν μπορεί να ατιμαστεί απο την κακοτυχία »| { Κλεομένης 39 }.

|><|<>|<>|

Το γυναικείο ζήτημα, η θέση δηλαδή της γυναίκας μέσα στην κοινωνία απο πνευματικής, κοινωνικής καί οικονομικής απόψεως, είναι λεπτό καί πολύπλοκο και έχει αποβεί πολλάκις αντικείμενο καπήλευσης απο άτομα καί ιδρύματα που επιζητώντας την εξυπηρέτηση τωων ιδίων συμφερόντων εκμεταλλεύτηκαν ποικιλοτρόπως τον πλούσιο γυναικείο συναισθηματισμό. Με άλλα λόγια το περίφημο " γυναικείο ζήτημα " κατά ένα μέρος του είναι επίπλαστο.

Σήμερα βιώνουμε μιά εποχή διώξεων του ανδρικού φύλου. Οι συνήθειες που φθάνουν απο την Αμερική { και που κατά κανόνα καταλήγουν μετά απο λίγα χρόνια και στον τόπο μας } είναι δυσοίωνες για τους άνδρες. Το μικρό αγόρι ωθείται στην θηλυπρέπεια μέσα απο την μεθοδευμένη απαγόρευση τών τελετουργιών εκδήλωσης του ανδρισμού. Ταυτόχρονα η τηλεοπτική βία συνθλίβει τον παιδικό εγκέφαλο. Υπο το πρόσχημα ότι βοηθούν τα κορίτσια, πολλά Αμερικανικά σχολεία υιοθετούν τακτικές που ποινικοποιούν τα αγόρια, πολύ συχνά, απλά επειδή ανήκουν στο αρσενικό φύλο, είναι τα κορίτσια εκείνα που χρειάζονται βοήθεια στο σχολείο, στην κοινωνία, στην εργασία. Στην Αμερική μιά μαύρη γυναίκα έχει πολλή μεγαλύτερη αρωγή απο την πολιτεία άπ'ότι ένας λευκός άνδρας. Η ζωή της σημερινής γυναίκας δεν διαφέρει κατ'ουσίαν απο την ζωή της αρχαίας Ελληνίδος, άν εξαιρέσουμε ότι απέκτησε το δικαίωμα στην ψήφο και στον καρκίνο των πνευμόνων, αλλά και το γεγονός ότι ονομάζει πρόοδο και " καριέρα " την αυταπάτη και την δυστυχία της. Εκείνο που μετράει πάνω άπ'όλα είναι άν και κατά πόσον η περιπέτεια της χειραφέτησης την έκανε ευτυχισμένη.


Ο Άγγλος συγγραφέας Σέρ Κόμπτον Μακένζι { 1883 - 1972 } σημειώνει στο βιβλίο του On Moral Courage: « Οι γυναίκες στίς μέρες μας δεν δυσκολεύονται να συμπεριφερθούν σάν άνδρες, αλλά πολύ συχνά δυσκολεύονται ανα συμπεριφερθούν σαν κύριοι ».
Τής Δήμητρας Λιάτσα
Άβαταρ μέλους
KELAINO
Δόκιμος
Δόκιμος
Δημοσιεύσεις: 1063
Εγγραφή: Σάβ 09 Ιαν 2010, 15:47
Irc ψευδώνυμο: Κελαινώ
Φύλο: Γυναίκα
Τοποθεσία: Νοrrköping, Σουηδία

Re: Οι Έλληνες Καταπίεζαν Τις Γυναίκες;;;

Δημοσίευση από KELAINO » Παρ 12 Φεβ 2010, 11:35

Το διάβασα και σχολιάζω.

Ξεκινάω από αυτό: <<Στο γένος των γυναικών, όπως και των ανδρών, μπορεί κανείς να συναντήσει εξίσου ικανούς κι ανίκανους, συνετούς και φαύλους, πολιτικά πνεύματα και "ιδιώτες">>
Ακριβώς!!! Πράγματι!!! :clap: Κι εμένα έχει μαλλιάσει η γλώσσα μου να το λέω εδώ και χρόνια.

Όμως, πως γίνεται να συνυπάρχει αυτή η φρασούλα με καρακλισάρες του στιλ "η σοφία της γυναίκας δε συνίσταται στο διαλογισμό αλλά στη διαίσθηση";
Ορίστε;;; Μας φέρνει κατεβατά από αρχαίους συγγραφείς, όπου παρουσιάζονται πλήθος από εντελώς διαφορετικούς μεταξύ τους χαρακτήρες, και ξαφνικά τέτοιο τσουβάλιασμα;
Μας λέει επίσης για τις ικανότητες που πρέπει να αναπτύξει μια γυναίκα για να χειριστεί τα του οίκου της (οικονομικές, ιατρικές, διαχειριστικές, οργανωτικές, παιδαγωγικές, πολιτικές κλπ κλπ κλπ..), πολλές από τις οποίες έχουν να κάνουν αποκλειστικά με τη λογική (προφανώς και τα ψώνια της βδομάδας δε γίνονται από διαίσθηση), και μετά πετάει κι ένα ανυπόστατο. Η σοφία όποιανού την έχει κατακτήσει, είτε άνδρας είτε γυναίκα, συνίσταται σ' έναν αλληλένδετο συνδυασμό συναισθήματος -> εμπειρίας -> λογικής επεξεργασίας, κι άμα διαφωνεί κανείς, το συζητάμε.

Και λέγοντας αυτό, μας παρουσιάζει το παράδειγμα της Εύμητης, για την οποία κοτζαμάν Θαλής λέει πως "έχει θαυμάσιο νου".

Αλλά κάτι στερεότυπα-βρικόλακες, όπως η "γυναικεία διαίσθηση", αρνούνται πεισματικά να πεθάνουν, ότι και να λέει ο Θαλής.


Αυτά για την ώρα, ενδεχομένως να σχολιάσω κι άλλα αν έχω χρόνο (κι αν ενδιαφέρεστε)
Just close your eyes and smell the seagulls
Άβαταρ μέλους
sacred_circle
Πορωμένος Ιδεογραφίτης
Πορωμένος Ιδεογραφίτης
Δημοσιεύσεις: 580
Εγγραφή: Παρ 27 Απρ 2007, 17:08
Φύλο: Γυναίκα

Re: Οι Έλληνες Καταπίεζαν Τις Γυναίκες;;;

Δημοσίευση από sacred_circle » Παρ 12 Φεβ 2010, 19:36

:angel: Πραγματικά μου αρέσει αυτή η ενημέρωση ανά κατηγορία και όχι με γενικότητες :rose:
"Two things are infinite: the universe and human stupidity; and I'm not sure about the the universe."
Love is the triumph of imagination over intelligence
[img]http://i36.photobucket.com/albums/e22/S ... ksmall.jpg[/img]
Άβαταρ μέλους
KELAINO
Δόκιμος
Δόκιμος
Δημοσιεύσεις: 1063
Εγγραφή: Σάβ 09 Ιαν 2010, 15:47
Irc ψευδώνυμο: Κελαινώ
Φύλο: Γυναίκα
Τοποθεσία: Νοrrköping, Σουηδία

Re: Οι Έλληνες Καταπίεζαν Τις Γυναίκες;;;

Δημοσίευση από KELAINO » Σάβ 13 Φεβ 2010, 16:06

Πάμε και στον καταμερισμό εργασίας.

Ενώ δεχόμαστε αυτό: <<Στο γένος των γυναικών, όπως και των ανδρών, μπορεί κανείς να συναντήσει εξίσου ικανούς κι ανίκανους, συνετούς και φαύλους, πολιτικά πνεύματα και "ιδιώτες">>, δηλαδή ότι είμαστε κάθε καρυδιάς καρύδι, πως βγάζουμε αβίαστα το συμπέρασμα "Η γυναίκα επωμίζεται τις εσωτερικές και ο άνδρας τις εξωτερικές εργασίες, ανταποκρινόμενοι στη φύση τους και στο γονιδιακό τους ρόλο".

Δεν με κολάει με τίποτα. Έχει πιο πάνω αναφέρει γυναίκες που κάνουν κάθε είδους δουλειά από τον Όμηρο ακόμα, άνασσες, ιέρειες, εργάτριες, αγρότισσες, λαχανούδες, πολιτικούς, για να καταλήξει πως είναι στη Φύση της γυναίκας να ασχολείται με το νοικοκυριό. Προσοχή, ούτε καν πως είναι μια αναγκαία κοινωνική σύμβαση που υπαγορεύτηκε από τις συνθήκες διαβίωσης στις πρώτες οργανωμένες κοινωνίες για πολύ πρακτικούς λόγους, αλλά πως είναι θέμα γονιδίων.

Θέμα φύσης είναι να έχουμε περίοδο και σεξουαλικές ορμές, να διαθέτουμε τα κατάλληλα όργανα ώστε να φιλοξενούμε το έμβρυο μέχρι να είναι έτοιμο και να το θηλάζουμε. Αυτά. Όλα τα υπόλοιπα κοινωνικές συμβάσεις, κανόνες που θεσπίστηκαν για να λειτουργήσει το σύνολο. Και το να θεσπίζουμε κανόνες είναι στη φύση μας, αλλά όχι οι ίδιοι οι κανόνες!


Ενώ λοιπόν αφιερώνεται ένα ολόκληρο κεφάλαιο στην πολιτική δράση διαφόρων αρχαίων Ελληνίδων, πως γίνεται να λέμε πως δεν είναι στη φύση της γυναίκας οι εξωτερικές εργασίες; Ήταν παραφύσιν η Ασπασία;

Επίσης, η εξήγηση του γιατί οι γυναίκες δεν παίρνουν μέρος στις αντρικές συζητήσεις, είναι λίγο... πως να το πω... αστεία;
"Γιατί δεν ενδιαφέρονται"!!!
Υπάρχουν πολλοί τρόποι απαγόρευσης. Εκτός από τον δια νόμου, φοβέρας, λουκέτου κλπ, υπάρχουν και πιο υπόγειες μέθοδοι.
Συγκατάβαση (μικρό κουτό! μη ζαλίζεις το όμορφο κεφαλάκι σου)
Γελοιοποίηση (α ναι; και που έμαθες τόσα για το Βίτγκενστάιν; καθαρίζοντας φασολάκια; )
Μασκοτοποίηση (παρακαλώ, δεσποινίς, η ωραία σας παρουσία είναι στολίδι στην ανδροπαρέα μας. λοιπόν, κύριοι, τί λέγαμε; )
Αδιαφορία (α, ήθελες κάτι να πεις, Πιπίτσα; )
κλπ κλπ κλπ

Η ίδια κατάσταση εξηγεί και το ερώτημα της συγγραφέως, γιατί ενώ η μόρφωση και οι ευκαιρίες διατίθενται σε όλους, εξακολουθούν να υπάρχουν τόσο λίγες γυναίκες που διακρίνονται;
Γιατί η μόρφωση και οι ευκαιρίες δεν διατίθενται ίσα σε όλους. Όχι ακόμα. Η δύναμη της αδράνειας στην κοινωνία δεν επιτρέπει γρήγορες αλλαγές.

Αυτό το άρθρο είναι κλασικό παράδειγμα του πως γίνεται τα ίδια στοιχεία και κείμενα να οδηγήσουν δύο άτομα με διαφορετική ιδιοσυγκρασία (αν και του ιδίου φύλου!) σε τελείως διαφορετικά συμπεράσματα.
Μόνο που δεν είμαι εγώ εκείνη που πέφτει σε αντιφάσεις, ούτε βαφτίζω τις προσωπικές μου προτιμήσεις "φύση".
Just close your eyes and smell the seagulls
Άβαταρ μέλους
Divine Sinner

Re: Οι Έλληνες Καταπίεζαν Τις Γυναίκες;;;

Δημοσίευση από Divine Sinner » Σάβ 13 Φεβ 2010, 19:43

H μορφωση δεν διατιθεται ισα σε όλους αλλα δεν εχει να κάνει με το φύλο αυτο.
Για παράδειγμα. στην Ελλάδα για να περάσεις σε καποιο πανεπιστήμιο πρεπει να εχουν οι γονείς σου φράγκα να σε στειλουν φροντιστηριο.
εχει ο φτωχος τις ιδιες ευκαιρίες με ενα πλουσιόπαιδο που απο το γυμνάσιο παει φροντιστήριο;
η κοινωνικη ανισότητα δεν εχει να κάνει μόνο με το φυλο.
Άβαταρ μέλους
KELAINO
Δόκιμος
Δόκιμος
Δημοσιεύσεις: 1063
Εγγραφή: Σάβ 09 Ιαν 2010, 15:47
Irc ψευδώνυμο: Κελαινώ
Φύλο: Γυναίκα
Τοποθεσία: Νοrrköping, Σουηδία

Re: Οι Έλληνες Καταπίεζαν Τις Γυναίκες;;;

Δημοσίευση από KELAINO » Σάβ 13 Φεβ 2010, 20:08

Ναι, αλλά εδώ κοιτάμε το φύλο.
Από έρευνες που έχουν γίνει στο εξωτερικό έχει γίνει σαφές πως λιγότερα ξοδεύονται (από χρήματα, χρόνο και άλλους πόρους) σε σχολές με υψηλό ποσοστό κοριτσιών. Ακόμα και πιο πριν, στο δημοτικό ακόμα, ο χρόνος διδασκαλίας μέσα στην τάξη είναι άνισα κατανεμημένος ανάμεσα σε αγοράκια και κοριτσάκια.
Και κάπως έτσι συνεχίζεται, σε μεταπτυχιακά, έρευνα, καριέρα, κοκ
Just close your eyes and smell the seagulls
Άβαταρ μέλους
Acid{RFE}
Πορωμένος Ιδεογραφίτης
Πορωμένος Ιδεογραφίτης
Δημοσιεύσεις: 558
Εγγραφή: Δευ 08 Σεπ 2008, 16:56
Irc ψευδώνυμο: Acid{RFE}
Φύλο: Άνδρας
Τοποθεσία: Land Of Freedom
Έδωσε Likes: 3 φορές
Έλαβε Likes: 1 φορά

Re: Οι Έλληνες Καταπίεζαν Τις Γυναίκες;;;

Δημοσίευση από Acid{RFE} » Δευ 22 Φεβ 2010, 21:53

Κελαίνω, όλα αυτά που θέτεις, πρέπει να σε απαντήσει γυναίκα έπ'αυτού, διότι συνήθως και σε μεγάλο βαθμό γυναίκες μιλούν περί Διαίσθησης, ή γυναικείου προαισθήματος...Εάν όμως κάτσεις και σκεφτείς καλύτερα τα όσα ειπώθηκαν στο κείμενο, όχι στον απόλυτο βαθμό, αλλά στο βαθμό που συμβαίνουν , δεν βρίσκω τίποτα παράλογο σ'αυτό που λέει...
Άβαταρ μέλους
KELAINO
Δόκιμος
Δόκιμος
Δημοσιεύσεις: 1063
Εγγραφή: Σάβ 09 Ιαν 2010, 15:47
Irc ψευδώνυμο: Κελαινώ
Φύλο: Γυναίκα
Τοποθεσία: Νοrrköping, Σουηδία

Re: Οι Έλληνες Καταπίεζαν Τις Γυναίκες;;;

Δημοσίευση από KELAINO » Δευ 22 Φεβ 2010, 22:15

Acid{RFE} έγραψε:... όχι στον απόλυτο βαθμό, αλλά στο βαθμό που συμβαίνουν ...
Αυτό δεν είμαι εντελώς σίγουρη ότι το κατανοώ.

Γενικά πάντως, δε δέχομαι τη "γυναικεία διαίσθηση", τουλάχιστον όχι όταν παρουσιάζεται ο άντρας σαν ορθολογικό ον και η γυναίκα σα διαισθητικό. Νομίζω ότι και οι δύο λειτουργίες συνυπάρχουν στον άνθρωπο, σε διάφορες αναλογίες που δεν έχουν σχέση με το φύλο.

Το θέμα είναι ότι ακριβώς την ίδια νοητική διαδικασία μπορούμε να χαρακτηρίσουμε "διαισθητική" ή "ορθολογική", ανάλογα με το φύλο του ατόμου.

Παράδειγμα η αγορά αυτοκινήτου. Δε νομίζω οι άντρες να αγοράζουν αυτοκίνητο με πρισσότερο ορθολογικά κριτήρια απ' ότι οι γυναίκες, αλλά λίγοι το συνειδητοποιούν, καθώς δεν ταιριάζει με το ρόλο που έχουν ενδυθεί.

Η συγγραφέας του άρθρου δεν αντιπροσωπεύει φυσικά όλες τις γυναίκες, μια άποψη εκφράζει κι αυτή. Αλλά το βλέπω ως ψιλοαντίφαση να παρουσιάζει ένα σωρό φωτεινές διάνοιες για να καταλήξει "η σοφία της γυναίκας συνίσταται στη διαίσθηση". Αν αυτό ισχύει για την ίδια δεκτό, αλλά να μη γενικεύει.
Just close your eyes and smell the seagulls
Άβαταρ μέλους
Acid{RFE}
Πορωμένος Ιδεογραφίτης
Πορωμένος Ιδεογραφίτης
Δημοσιεύσεις: 558
Εγγραφή: Δευ 08 Σεπ 2008, 16:56
Irc ψευδώνυμο: Acid{RFE}
Φύλο: Άνδρας
Τοποθεσία: Land Of Freedom
Έδωσε Likes: 3 φορές
Έλαβε Likes: 1 φορά

Re: Οι Έλληνες Καταπίεζαν Τις Γυναίκες;;;

Δημοσίευση από Acid{RFE} » Δευ 22 Φεβ 2010, 22:24

Η διαίσθηση δεν υπολείπεται της λογικής, οτιδήποτε γίνεται δια της σκέψης...Σου είπα όχι στον απόλυτο βαθμό διότι συμφωνώ ότι και στα δυό φύλα συνυπάρχουν οι ίδιες νοητικές καταστάσεις στο περίπου με λίγες διαφορές, που δεν βαραίνουν ούτε το ένα ούτε το άλλο, αλλά οι καταστάσεις και η ίδια η ζωή έφερε τα πράγματα έτσι όπως είναι. Είναι μεγάλη κουβέντα, αλλά όπως είπες κάποια πράγματα υπαγορεύτηκαν, η ερώτηση είναι γιατί υπαγορεύτηκαν, γιατί έμειναν ώς έχει, γιατί δεν αδυνάτησαν???
Άβαταρ μέλους
KELAINO
Δόκιμος
Δόκιμος
Δημοσιεύσεις: 1063
Εγγραφή: Σάβ 09 Ιαν 2010, 15:47
Irc ψευδώνυμο: Κελαινώ
Φύλο: Γυναίκα
Τοποθεσία: Νοrrköping, Σουηδία

Re: Οι Έλληνες Καταπίεζαν Τις Γυναίκες;;;

Δημοσίευση από KELAINO » Δευ 22 Φεβ 2010, 22:34

Ωωωω...

Πράγματι, τεράστια κουβέντα.
Υπάρχει κοτζαμάν κλάδος της επιστήμης που μελετάει αυτά τα ζητήματα (όχι στην Ελλάδα τελευταία φορά που κοίταξα), οπότε να σε παραπέμψω σε πιο ειδικούς από μένα;
Just close your eyes and smell the seagulls
Άβαταρ μέλους
Acid{RFE}
Πορωμένος Ιδεογραφίτης
Πορωμένος Ιδεογραφίτης
Δημοσιεύσεις: 558
Εγγραφή: Δευ 08 Σεπ 2008, 16:56
Irc ψευδώνυμο: Acid{RFE}
Φύλο: Άνδρας
Τοποθεσία: Land Of Freedom
Έδωσε Likes: 3 φορές
Έλαβε Likes: 1 φορά

Re: Οι Έλληνες Καταπίεζαν Τις Γυναίκες;;;

Δημοσίευση από Acid{RFE} » Τετ 24 Φεβ 2010, 19:08

Μάλιστα, μωρέ Κελαίνω, είναι μεγάλη κουβέντα που θα'θελα να την κάνω, αλλά δεν την κάνω, διότι δεν έχω Ίντερνετ σπίτι, κι έτσι μιά φορά την εβδομάδα που μπαίνω, θα γίνει διάλογος μακράς διαρκείας. Κι αν γίνει διότι τα θέματα τα αποθηκεύω τα πέρνω σπίτι και τα κοιτάω, και μετά απαντώ, γι'αυτό ότι γράφω κανονίζω να μην θέλει απάντηση.

Θά'θελα πραγματικά να κάνω συζήτηση περί του θέματος, ιδίως στο Mirc, όπου μπορεί να γίνει με ταυτόχρονες απαντήσεις και ερωτήσεις, και η όλη συζήτηση μπορεί να δημιουργηθεί και προχωρήσει όμορφα και κατανοητά. Αλλά δεν γίνεται...τουλάχιστον άπ'την μεριά μου, σου είπα τον λόγο.

Οπότε ζητώ την κατανόησή σου... :slyone:

Δεν θά θελα να μου δώσεις απαντήσεις ειδικών, συνήθως μου αρέσει να ανοίγω { όταν ανοίγω } κουβέντα και να αναλύονται τα σκεπτικά τυ καθενός σχετικά μ'ένα θέμα έτσι ώστε να υπάρξει αποτέλεσμα.
Άβαταρ μέλους
KELAINO
Δόκιμος
Δόκιμος
Δημοσιεύσεις: 1063
Εγγραφή: Σάβ 09 Ιαν 2010, 15:47
Irc ψευδώνυμο: Κελαινώ
Φύλο: Γυναίκα
Τοποθεσία: Νοrrköping, Σουηδία

Re: Οι Έλληνες Καταπίεζαν Τις Γυναίκες;;;

Δημοσίευση από KELAINO » Τετ 24 Φεβ 2010, 20:35

Οκέι, κρίμας αλλά δεκτόν. Όποτε θες, πάντως, και υπάρχει δυνατότης...

:help: (τι είναι καλέ το mirc;)
Just close your eyes and smell the seagulls
Άβαταρ μέλους
Acid{RFE}
Πορωμένος Ιδεογραφίτης
Πορωμένος Ιδεογραφίτης
Δημοσιεύσεις: 558
Εγγραφή: Δευ 08 Σεπ 2008, 16:56
Irc ψευδώνυμο: Acid{RFE}
Φύλο: Άνδρας
Τοποθεσία: Land Of Freedom
Έδωσε Likes: 3 φορές
Έλαβε Likes: 1 φορά

Re: Οι Έλληνες Καταπίεζαν Τις Γυναίκες;;;

Δημοσίευση από Acid{RFE} » Τετ 24 Φεβ 2010, 20:47

Το MIRC είναι πρόγραμα Chat, όπου υπάρχει το κανάλι, και τα μέλη τους.
Απάντηση

Επιστροφή στο “Αρχαία Ελληνική Ιστορία”