Τελικά είμαστε στην 3η διάσταση;

[Hlios]

Λοιπον ανακεφαλαιώνοντας υποστηρίζω πως:

Εμείς τώρα αντιλαμβανόμαστε έναν κόσμο δυο διαστάσεων,
και όχι τριών όπως έχει επικρατήσει να περιγράφεται.

Επίσης πως οι διαστάσεις συνυπάρχουν όλες μαζί εδώ και τώρα.
Κόσμοι περισσοτέρων ή λιγότερων διαστάσεων συνυπάρχουν.

Αυτοί οι κόσμοι είναι ουσιαστικά, το αποτέλεσμα της αντιληπτικής ικανότητας ή ανικανότητας
του κάθε όντος ξεχωριστά, να διακρίνει και να αξιοποιεί, την κάθε διάσταση.

[Hlios]

Όταν μιλούμε για διαστάσεις θα πρέπει να θυμόμαστε πως πρόκειται για διαστάσεις ενός συγκεκριμένου κοσμικού μορφώματος.
Οι διαστάσεις δεν είναι ξένες η μια από την άλλη, αλλά περιγράφουν μαζί την μορφή αυτού του ενός κοσμικού μορφώματος.

Για παράδειγμα ο χώρος και ο χρόνος δεν είναι κάτι διαφορετικό το ένα από το άλλο και δεν μπορούν να εξεταστούν μεμονωμένα.
Ο χώρος δίχως χρόνο, δεν θα είχε την μορφή που έχει. Και ο χρόνος δεν θα είχε τα συγκεκριμένα χαρακτηριστικά του αν δεν υπήρχε ο χώρος.

Αυτές οι δυο διαστάσεις είναι σαν να περιγράφουν το πλάτος και το μήκος ενός υφάσματος.
Ύφασμα δίχως πλάτος ή χωρίς μήκος, δεν θα ήταν ύφασμα αλλά μονάχα μια κλώστη.

Και μιας και φτάσαμε στην κλωστή, να πω πως ο χρόνος έτσι όπως τον αντιλαμβανόμαστε τώρα
μοιάζει με κλωστή στην οποία κινούμαστε μονάχα προς μια κατεύθυνση.

Αυτό οφείλεται στην ανικανότητα αντίληψης μια τρίτης διάστασης η οποία συνυπάρχει με τις υπόλοιπες,
αλλά εμείς δεν είμαστε σε θέση να την διακρίνουμε και να την αξιοποιήσουμε.

Για τα όντα που διαθέτουν αυτή την ικανότητα, ο χρόνος τους μοιάζει πολύ διαφορετικά από τον δικό μας.
Ο χρόνος τους μοιάζει ακριβώς όπως μοιάζει σε εμάς ο χώρος,
όπου μπορούμε να μετακινηθούμε ελεύθερα προς οποιαδήποτε κατεύθυνση επιθυμούμε.

Ο κόσμος τριών διαστάσεων δεν είναι άχρονος. Αντίθετα μάλιστα ο χρόνος είναι τόσο ανεπτυγμένος
και έχει ξεδιπλώσει με τέτοιο τρόπο, που μπορεί κάποιος να κινείται σε αυτόν όπως εμείς στον χώρο.
Να πάει μπροστά πίσω στο πλάϊ ή επάνω και κάτω. Όπου θέλει.

Όλες οι χρονικές στιγμές συνυπάρχουν, έτσι ακριβώς όπως εδώ, όλες οι περιοχές του χώρου συνυπάρχουν.
Κανένα παράδοξο και κανένα διέξοδο σε ένα κόσμο με μεγαλύτερη ελευθερία κίνησης από τον δικό μας.

[Hlios]

Η βιολογία του υλικού μας σώματος είναι τέτοια όπου αντιλαμβάνεται, συμπίπτει, ταυτίζεται, υπακούει, ακολουθεί, συμφωνεί με τις δυο διατάσεις μας.

Πρώτα με την διάσταση του χώρου με τους συγκεκριμένους όμως περιορισμούς,
του ορίου της μεγίστης ταχύτητας, της μεγίστης βαρύτητας λίγο πριν περάσουμε τον ορίζοντα γεγονότων των μελανών οπών (μαύρης τρύπας) κλπ κλπ.

Και έπειτα με την διάσταση του χρόνου με τους συγκεκριμένους περιορισμούς,
που αφορούν στη ταχύτητα του (δηλαδή τον ρυθμό που κυλάει) και την φορά του (από το παρελθόν προς το μέλλον).

Για την ακρίβεια η δεύτερη διάσταση αυτή του χρόνου δεν μας έχει δοθεί ολοκληρωτικά. Κάνουμε χρήση μόνο ενός μικρού της μέρους.
Κατά αντιστοιχία ούτε και η διάσταση του χώρου μας έχει ελευθερωθεί ολοκληρωτικά. Μπορούμε να κάνουμε χρήση μονάχα ενός μικρού μέρους του.....................

[Hlios]

.......

Αν για παράδειγμα επιθυμήσουμε να φτάσουμε στα χωρικά όρια του σύμπαντος μας, οι ταχύτητες που θα επιβαλλόταν να αναπτύξουμε θα ήταν τόσο μεγάλες,
όπου ως συνέπια της επιτάχυνσης αυτής, ο χρόνος μας, θα κυλούσε τόσο αργά, που τελικός μπορεί και να μην φτάναμε ποτέ.

Να θυμίσω πως το σύμπαν μας είναι διαστελλόμενο και τα εξωτερικά του όρια απομακρύνονται από εμάς με όλο ένα και μεγαλύτερη ταχύτητα,
έτσι η ταχύτητα που θα έπρεπε να αναπτύξουμε εμείς για να προλάβουμε να τα φτάσουμε (και να τα προσπεράσουμε) θα ήταν τραγικά μεγάλη.

Όχι μόνο η βιολογία μας δεν θα άντεχε σε τέτοια επιτάχυνση, αλλά και ο χρόνος μας θα κυλούσε τόσο αργά,
που σχεδόν θα σταματούσε όσο πλησιάζουμε την ταχύτητα του φωτός.

Αυτά τα λέω απλά για να καταλάβουμε ότι είμαστε Και χωρικά αλλά ταυτόχρονα Και χρονικά
εγκλωβισμένοι μέσα σε έναν βρόγχο από όπου δεν μπορούμε να αποδράσουμε.
Αυτός ο χωροχρόνος 2 ημιτελών διαστάσεων, είναι αποτέλεσμα των ελλιπών αισθήσεων μας
και της ΜΗ ικανότητας μας να αντιληφτούμε και να αξιοποιήσουμε τις επιπλέον διαστάσεις.

Κάνοντας χρήση έστω και μιας επιπλέον διάστασης, ο κόσμος μας και οι δυνατότητες μας μέσα σε αυτόν θα άλλαζαν δραματικά. Θα μοιάζαμε σαν μικροί θεοί.
Θα είχαμε την δυνατότητα της ακαριαίας μετακίνησης στον χώρο και την ελεύθερης μετακίνησης στον χρόνο (και διάφορα άλλα που δεν είναι της ώρας να θίξουμε).

[Hlios]

Η βιολογία του υλικού μας σώματος είναι τέτοια όπου αντιλαμβάνεται, συμπίπτει,
ταυτίζεται, υπακούει, ακολουθεί, συμφωνεί με τις δυο διατάσεις μας.

Οι άνθρωποι ως έμβια όντα δεν διαθέτουμε μόνο υλικό σώμα αλλά και αιθερικό
(αστρικό, πνευματικό, ψυχικό ή όπως αλλιώς θέλετε πείτε το, δεν έχει τόσο σημασία στην παρούσα φάση).
Αυτή η άϋλη υπόσταση μας έχει την δυνατότητα να κινείται, να κάνει χρήση,
και να αξιοποιεί και μια ακόμα επιπλέον (τρίτη) διάσταση.

Η υλική μας υπόσταση εμποδίζει σε μεγάλο βαθμό την αλληλεπίδραση και αξιοποίηση επιπλέων διαστάσεων.
Οι επιπλέον διαστάσεις είναι όλες (εδώ και τώρα) παρούσες. Εμείς είμαστε ανίκανοι να τις εκμεταλλευτούμε.

Ευτυχώς δεν είναι ανυπέρβλητο εμπόδιο η υλική μας υπόσταση στην αξιοποίηση επιπλέον διαστάσεων.
Με τεχνολογικά μέσα, δηλαδή με χρήση κατάλληλων συσκευών είναι εφικτή η χρήση τέτοιων διαστάσεων.
Όλα έχουν να κάνουν με ηλεκτρομαγνητικά πεδία και τον συντονισμό της ύλης με άλλες διαστάσεις.

Παραδείγματα χρήσης τέτοιων τεχνολογιών συναντούμε στην περίπτωση του Coral Castle,
του πειράματος της Φιλαδέλφειας και στα αγνώστου ταυτότητας ιπτάμενα αντικείμενα.

[Hlios]

Όλες οι επιστημονικές μελέτες και όλα τα πειράματα που έχουν γίνει
αποκαλύπτουν πως ο κόσμος μας όπως έχουμε συνηθίσει
να τον αντιλαμβανόμαστε είναι μια επίμονη ψευδαίσθηση.

Κάθε φορά που σπάμε τα όρια των δυο ημιτελών διαστάσεων μας,
μας ανοίγεται ένα σύμπαν κατά πολύ συνεχές και συνεπές ενοποιημένο.

Κάθε φορά που διεισδύουμε πέρα από τα όρια των αισθήσεων μας,
γινόμαστε μάρτυρες ενός περισσότερο συγκροτημένου κοσμικού μορφώματος.

Όσο ανεβαίνουμε, τόσο καταλαβαίνουμε
πως οι διαφορές εξαλείφονται και οι ομοιότητες επιβεβαιώνονται.

[Hlios]

Το σύμπαν, η φύση, η ολότητα του θεού αν προτιμάς, δεν κάνει λάθη.
Η μηχανή δουλεύει τέλεια και χωρίς πρόβλημα.
Ύλη, πνεύμα, φυσικοί νόμοι, διαστάσεις, αντίληψη, τα πάντα είναι σωστά καμωμένα.
Το αν δεν σου αρέσει εδώ που βρίσκεσαι ή αυτό που είσαι και ζεις, δεν σου φταίει κανένας.

Η εξέλιξη σου και η αντίληψη σου σε κατέταξαν εδώ αυτόματα και αξιοκρατικά.
Αν ήμασταν για μεγαλύτερα πράγματα θα τα είχαμε ήδη κατακτήσει ή φτάσει.

Το να προσπαθείς να αποδράσεις από την πραγματικότητα που σου αρμόζει είναι λάθος.
Όχι ότι δεν πρέπει να εργαζόμαστε για το καλύτερο,
αλλά αυτό θα πρέπει να το επιτύχουμε εμείς με την αξία μας, όχι να μας το δώσουν οι άλλοι.

Πρέπει εμείς να αξίζουμε για κάτι περισσότερο και έτσι θα γίνει κτήμα μας.
Αν μας χαριστεί, χωρίς την ωριμότητα που απαιτεί η κάθε επιπλέων δυνατότητα,
το αποτέλεσμα είναι θα καταστροφικό.

Η τεχνολογία αντί-βαρύτητας, η τεχνολογία που δίνει την δυνατότητα ταξιδιών στον χρόνο,
η τεχνολογία διαγαλαξιακών ταξιδιών, ή η τεχνολογία για υγιή ζωή μεγάλης διάρκειας
είναι μερικά από εκείνα τα οποία ακόμα δεν είμαστε έτοιμοι να διαχειριστούμε με ωριμότητα.

[Hlios]

Τελευταία γίνεται λόγος για έντονη κινητικότητα αντικειμένων, πιθανά εξωγήινων σκαφών, πολύ κοντά στον ήλιο.
Πολλά είναι τα ερωτηματικά που γεννιούνται μετά από μια τέτοια παρατήρηση.

Πως αντιστέκονται στην τρομακτική βαρύτητα του ήλιου;
Γιατί δεν καίγονται από τις απίστευτα υψηλές θερμοκρασίες;
Πως διατηρούνται οι συνθήκες διατήρησης ζωής μέσα στα σκάφη, όταν η ακτινοβολία του ήλιου
είναι τόσο έντονη σε τέτοιες κοντινές απόσταση, που είναι ικανή να εξαϋλώσουν οτιδήποτε;

Η απάντηση είναι απλή. Σε αυτές τις περιπτώσεις γίνεται χρήση μιας επιπλέων διάστασης.
Ας δώσουμε ένα παράδειγμα για να γίνει περισσότερο κατανοητό. Αυτό έχει να κάνει με τον χρόνο.

Εμείς είμαστε ικανοί να αντιλαμβανόμαστε μονάχα ένα μικρό μέρος του χρόνου, μόνο μια μικρή τοποθεσία του.
Το μικρό κομμάτι του χρόνου που μας είναι διαθέσιμα αντιληπτό έχει γραμμικά χαρακτηριστικά.

Δηλαδή κινείται σε μια μονάχα γραμμή, πηγαίνοντας από το παρελθόν προς το μέλλον.
Είναι σαν ένα τρένο όπου κινείται επάνω σε ράγες. Η πορεία του είναι γραμμική.

Εάν το εξωγήινο σκάφος που λέγαμε νωρίτερα, στεκόταν για παράδειγμα επάνω στις ράγες του γραμμικού χρόνου,
το τρένο του ήλιου θα το χτυπούσε με τόση δύναμη που θα το κατέστρεφε.

Ο λόγος που το σκάφος μένει ανεπηρέαστο από το τρένο του ήλιου είναι γιατί έχει κάνει χρήση μιας επιπλέον διάστασης.
Αυτή η επιπλέον διάσταση έχει δώσει την δυνατότητα στο σκάφος να κινείται Και σε άλλες τοποθεσίες του χρόνου.

Έτσι λοιπόν, αν το σκάφος έχει μετακινηθεί ένα δευτερόλεπτο πιο πέρα από τις χωροχρονικές ράγες του ήλιου
η σύγκρουση έχει αποφευχθεί. Είναι σαν να στέκεται δίπλα και όχι επάνω στις ράγες του τρένου,
με αποτέλεσμα εκείνο να περνά από δίπλα του, χωρίς όμως να μπορεί να το επηρεάσει.

Ούτε να το κάψει, ούτε να το προσβάλει η ακτινοβολία του, ούτε να το επηρεάσει η βαρύτητα του.
Το σκάφος με την βοήθεια μηχανολογικού ηλεκτρομαγνητικού εξοπλισμού
απλά έχει μετακινηθεί λίγα δευτερόλεπτα πιο πέρα. Όχι πιο μπροστά ή πίσω, αλλά στο πλάϊ.

[Hlios]

Έχω την αίσθηση πως, όπως όλες οι διαστάσεις συνυπάρχουν ταυτόχρονα στο εδώ και τώρα,
και εμείς είμαστε οι υπεύθυνοι για το σε ποιες θα συντονίσουμε την αντίληψη μας,
έτσι συμπεραίνω πως και εμείς οι ίδιοι υπάρχουμε και δραστηριοποιούμαστε
σε όλες της διαστάσεις ταυτόχρονα στο εδώ και τώρα.

Η εξέλιξη της ψυχής, πνεύματος κλπ και η άνοδος σε ανώτερες σφαίρες αντίληψης
που θα μπορούσε να ονομαστεί και πρόοδος, στερείται νοήματος
την στιγμή όπου υιοθετούμε την άποψη πως ο χρόνος δεν είναι γραμμικός.

Είναι όμως έτσι;
Η πτώση και η επιστροφή στην πηγή, τι σημαίνουν πρακτικά;
Ποια είναι η κίνηση μας και ποια η ροη που ακολουθούμε;

Αυτά είναι τα ερωτήματα που θα επιχειρήσω να απαντήσω στην συνέχεια.

[BlueAngel]

Νίκο τι να σου πω,
κάποιες φορές σε χάνω αλλά όταν σε βρίσκω.......τι χαρά!
Αυτό με το τρένο ήταν υπέροχο παράδειγμα!

[Hlios]

Να είσαι καλά Ιωάννα μου, σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.

[doctormarkon]

Αναρρωτήθηκες αν υπάρχει κόσμος δύο διαστάσεων.

Ναι η επιπεδοχώρα.

Ένα μυθιστόρημα ευκλείδειας γεωμετρίας του Αμποτ.

Το πείραμα γίνεται με ένα κομμάτι χαρτί.
Ζωγραφίζουμε σχήματα και υποθέτουμε ότι έχουν ζωή και κινούνται.
Αν ακουμπήσουμε πάνω στο χαρτί ένα μικρό μπαλάκι τι βλέπουν τα όντα των δύο διαστάσεων? Μία κουκίδα. Άρα κάτι γνωστό στον κόσμο τους αλλά δεν είναι μία συνηθισμένη κουκίδα.
Αν ακουπήσουμε έναν κύβο τότε τα όντα βλέπουν ένα τετράγωνο. Ένα γνωστό τους σχήμα ή ον που όμως έχει και άλλες διαστάσεις.
Βρίσκεται στον τρισδιάστατο χώρο και απλώς εφάπτεται στην επιπεδοχώρα.

Οι διαστάσεις δεν είναι αυτοτελείς μπορεί να έρχονται σε επαφή η μία με την άλλη.

[ICAROS]

Όλοι μπορούμε να αντιληφθούμε τις 3 μήκος ύψος πλάτος συν τον χρόνο ώστε να συνεννοούμαστε, να κάνουμε τις μετρήσεις μας και να βγάζουμε συμπεράσματα χρήσιμα σε όλους. Απο εκεί και πέραν υπάρχουν και άλλες Δ. κλπ στοιχεία που δεν έχουμε όλοι κοινά. Αναλόγως ιδιοσυγκρασίας και επιλογών και εξάσκησης.

Όταν συντονιζόμαστε στην κοινή πραγματικότητα της ύλης επικρατούν οι 3 και μια κοινή συμφωνημένη αντίληψη ροής του χρόνου.