Σελίδα 1 από 1

Δημοσιεύτηκε: Κυρ 22 Απρ 2007, 14:15
από ArELa
PostPosted: Thu Feb 15, 2007 2:33 am

14 ΑΠΡΙΛΙΟΥ


Η κατάστασις μένει στάσιμη, οι Γερμανοί δεν ακούονται να κάνουν τίποτε και οι δικοί μας με τους 'Αγγλους λένε πως θα φέρουν αντίστασιν στον 'Ολυμπο.

Τι θα γίνει αυτή η κατάστασις;
Κάτι λίγα λεπτά που είχαμε αρχίζουν να τελειώνουν και αν η κατάστασις αυτή εξακολουθήσει, πώς θα περάσωμεν;
Επί του παρόντος ένα κομμάτι ψωμί το ευρίσκομεν, αλλά αργότερα που δεν θα υπάρχει ίσως και αυτό τι θα γίνη; Η ακρίβεια εδώ είναι τρομερή και στα παντοπωλεία δεν ευρίσκεται τίποτα από τώρα. Μετά δέκα και είκοσι ημέρας τι θα φάει ο κόσμος;

Οι Αγγλοι φεύγοντας έκαψαν όλες τις αποθήκες με τα τρόφιμα και γκρέμισαν όλες τις γέφυρες για να δυσκολέψουν την κάθοδο των γερμανών. Η Παναγία ας βάλει το χέρι της. Η δυστυχία και η φτώχεια μας περιμένει όλους μας στο μέλλον...

Δημοσιεύτηκε: Κυρ 22 Απρ 2007, 14:23
από ArELa
PostPosted: Fri Feb 16, 2007 11:48 am

ΕΝΑ ΛΟΥΛΟΥΔΙ ΚΟΛΛΗΜΕΝΟ Σ'ΕΝΑ ΠΑΛΙΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ...



18 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1941 [img]http://img246.imageshack.us/img246/1453 ... iumvh9.jpg[/img]

Σήμερα Μεγάλη Παρασκευή, πηγαίνομεν το πρωί στην αποκαθήλωσι και προσκυνούμεν τον εσταυρωμένον που παρ'όλην την θυσίαν του για μας, δυστυχώς ακόμα δεν μπορέσαμε να τον νοιώσουμε και εξακολουθούμε και την ημέραν αυτήν ακόμη, να σκοτώνη ο ένας τον άλλον.

Το βράδυ και κατά την ώρα που παρακολουθούσα την μεταφοράν του επιταφείου, η οποία έγινε εντός της εκκλησίας, βλέπω μια δεσποινίδα να με πλησιάζει, και πριν προφθάσω να καταλάβω τι ήθελε, μου έβαλε στο χέρι μου ένα τάληρο, κι έκλεισε σφιχτά την παλάμην μου. Καθώς είμεθα κουρασμένοι και κακοντυμένοι, μας γνωρίζουν πως είμεθα στρατιώται του μετώπου και μας ελυπούντο. Η προσφορά της αυτή με συνεκίνησε τόσο πολύ, που τα μάτια μου βούρκωσαν από δάκρυα...

Σήμερα, διά μέσου του Ερυθρού Σταυρού ειδοποιήσαμεν τους δικούς μας ότι ευρισκόμεθα εν τη ζωή...

Από χθες το βράδυ μας πήρε μια κυρία να κοιμηθούμε σπίτι της, όπου είχε ακόμη άλλους εξ στρατιώτες. Η καλοσύνη της κυρίας αυτής δεν περιγράφεται. 'Εκανε το παν για να μας περιποιηθεί, το βράδυ μας έδωσε εσώρουχα να αλλάξωμεν και σήμερα το πρωί μας έλουσε και μας έπλυνε τα λασπωμένα ρούχα μας. Είναι ένας εξαιρετικός άνθρωπος με ανθρώπινα αισθήματα και καρδιά μεγάλη. Μακαρίζουμε την τυχην μας που απλώσαμε το σώμα σ'ένα στρώμα μαλακό, που φάγαμε ζεστό φαγητό, που πλύναμε πρόσωπο και σώμα και μαλλιά.

Ο Πόλεμος εξακολουθεί και οι δικοί μας με τους Εγγλέζους ανθίστανται καλά και εμένα τα λεπτά μου τελειώνουν. Ευτυχώς που σε κάοιο σχολείο μας δίδουν κάπου λίγο σισίτιο και προπαντός λίγο ψωμάκι από εράνους που κάνουν αι γυναίκες.
Μας τρώει όμως η αγωνία της αύριον και δεν γνωρίζομεν πόσο θα κρατήσει αυτή η κατάστασις ακόμη.-


[img]http://img134.imageshack.us/img134/8900/bird2vl0.gif[/img]

Δημοσιεύτηκε: Κυρ 22 Απρ 2007, 18:22
από ArELa
PostPosted: Sat Mar 24, 2007 11:34 am

Τώρα που βρήκα λίγο χρόνο, συνεχίζω για να μη φάω ξύλο απ'το Βικάκι και γιατί ήμουν Κάλαμο πρόσφατα (στο εξοχικούλι του που μου άφησε) και μου ήταν εντονότατη η έλλειψή του...


Πλησιάζει το Πάσχα άλλωστε, οπότε είναι και σχετικά...επίκαιρο.



20 ΑΠΡΙΛΙΟΥ


ΠΑΣΧΑ. Σήμερα η λειτουργία της Αναστάσεως έγινε το πρωί αντί στας 12 τη νύκτα. Εφέτους ούτε μαγειρίτσα ούτε κόκκινα αυγά είχαμε...

Στο σχολείο έγινε κάποια ενέργεια και στην εκκλησία το πρωί μίλησε ο ιεροκήρυξ με λόγια συγκινητικά για μας. Πήρε το μεσημέρι στο τραπέζι του από έναν ή και δύο στρατιώτας. Εγώ δεν κατόρθωσα να προσκληθώ γιατί πήγα αργά στο σχολείο κι έτσι έφαγα φτωχικά μαζί με άλλους συναδέλφους σε μια ταβέρνα λαϊκή.

Τα Γερμανικά στρατεύματα κατόπιν σκληρών αγώνων στον 'Ολυμπο και στον κάμπο της Κοζάνης, προήλασαν προς νότον και κατέλαβον σήμερον την Λάρισα.



23 ΑΠΡΙΛΙΟΥ

'Επειτα από σκληρόν αγώνα τόσων ημερών έναντι πολύ υπερτέρων δυνάμεων, αναγκάστηκε η στρατειά της Μακεδονίας και της Ηπείρου να συνθηκολογήσει.

Μια αυτοκρατορία 60 εκατομμυρίων την πολεμούσαμε 6 μήνες τώρα και η νίκη έστεφε τα όπλα μας, όταν μια άλλη αυτοκρατορία 80 εκατομμυρίων με έναν στρατόν οργανωμένον, με όλα τα νεώτερα μηχανικά μέσα της εποχής μας, η οποία πέρσι κατέκτησε όλη την Ευρώπη, και αφού κατέκτησε την Σερβίαν σε 3 μέρες, εισχώρησε στη χώρα μας και 17 ημέρες τώρα ο στρατός μας πολεμά ανδρείως όσο δεν επολέμησαν όλοι οι μεγαλοίτεροι στρατοί του κόσμου.

Από την Αλβανία η Ιταλική αυτοκρατορία και από την Μακεδονία η Γερμανική κι αυτοί δεν κατόρθωσαν να τον κάνουν να καταθέσει τα όπλα, παρά όταν πλέον οι Γερμανοί κατέλαβον την Λαμίαν.

Τώρα πια κουρασμένοι και κυκλωμένοι από παντού συνθηκολογήσαμε σήμερα...---

Η ιστορία θα μιλήσει μια μέρα με θαυμασμό για τον στρατόν μας αυτόν.

Ποιος στρατός 9 εκατομμυρίων θα πολεμούσε τόσο με στρατούς 2 αυτοκρατοριών εν τω συνόλω τους 130 εκατομμυρίων?

Ποιος στρατός θα πολεμούσε έτσι όταν μια Πολωνία έπεσε σε 15 μέρες, ένα Βέλγιο και μια Ολλανδία σε 6 μέρες και μια Γαλλία σε 22 μέρες?

Κατόπιν της συνθηκολογήσεως αυτής, η κυβέρνησις κτέφυγεν εις την Κρήτην και από εκεί με τας υπολοίπους δυνάμεις πολεμούσε ακόμη στας θερμοπύλας τώρα, όπως προ 2000 ετών περίπου, στο ίδιο ακριβώς μέρος πολεμούσε ο Λεωνίδας με τους 300 Σπαρτιάτας


(το παρόν το επανατοποθέτησα και σε συζήτηση που γίνεται εδώ http://ideografhmata.14.forumer.com/vie ... 8383#28383 )

Δημοσιεύτηκε: Κυρ 22 Απρ 2007, 18:24
από ArELa
PostPosted: Fri Apr 13, 2007 3:12 am


25 ΑΠΡΙΛΙΟΥ

Στο σπίτι αυτό της κας. Ελένης Μαυρίδου, της τόσο πονετικής αυτής κυρίας που μας πήρε εμένα και τον φίλον μου τον Καφάση και που είχε άλλους εξ ακόμη στρατιώτας, προσετέθη τώρα και ο συνάδελφός μου λοχίας Ιωάννης Ταρνάρης, ο οποίος ήλθε τώρα έπειτα από 14 ημερών αιχμαλωσίας, παρά των Γερμανών από την πρώτη ημέρα του πολέμου.

'Ολοι κοιμούμεθα σ'ένα δωμάτιο στρωματσάδα, αλλά με ρούχα άφθονα και καθαρά, γιατί η κυρία αυτή έθεσε εις την διάθεσίν μας όλον της τον ρουχισμόν. Κάθε βραδάκι μαζευόμεθα όλιο ενωρίς, γιατί μετά τις 9 το βράδυ απαγορεύεται έξω η κυκλοφορία και εκεί πότε σκεπτόθεμα την κατάντια μας, και πότε ρίχνοντάς το έξω, κάνουμε κανένα αστείο παιχνίδι για να διασκεδάζομεν την στενοχώρια μας.



26 ΑΠΡΙΛΙΟΥ

'Ολο και καταφθάνουν και νέες δυνάμεις των Γερμανών. Παντός είδους όπλα, κανόνια, τηλεβόλα, αντιαεροπορικά, αντιαρματικά, και χίλια άλλα τέτοια φονικά όπλα που φέρνουν την καταστροφή και τον όλεθρο, παρελαύνουν συνεχώς κάθε μέρα μπροστά μας, καθώς και χιλιάδες αυτοκίνητα και μοτοσυκλέτες, μεταφέροντα άλλα πυρομαχικά και άλλους στρατιώτες.

Και αυτά ακόμα τα μαγειρεία τους είναι φτιαγμένα πάνω σε αυτοκίνητα. Εκείνο όμως που μας προξενεί πιο πολύ τον θαυμασμόν, είναι η αεροπορία τους. Μεγάλα αεροπλάνα μαχητικά και άλλα καθέτου εφορμήσεως, τα λεγόμενα "στούκας", κατά σμήνη ανά τρία και άλλοτε ανά πέντε, δεν σταματούν καθόλου στον ουρανό. 'Αλλα πηγαίνουν προς την νότιο Ελλάδα για να ρίξουν το καταστρεπτικό τους φορτίο,άλλα και άλλα προς την Βουλγαρία για να παραλάβουν το φορτίο τους αυτό.

Δεν μπορώ να περιγράψω το θάρρος των αεροπόρων αυτών όταν περνούν με μεγάλην ταχύτητα σε τόσο χαμηλό ύψο. Πετούνε τόσο χαμηλά, που νομίζεις πως θα σπάσουν τα μούτρα τους στα κεραμύδια.

Re: ΟΙ ΚΑΤΑΧΩΡΗΣΕΙΣ ΕΔΩ

Δημοσιεύτηκε: Σάβ 05 Ιαν 2008, 00:18
από ArELa
Ευτυχώς, μέσα από την "καταστροφή" πολλών τόπικς που υπέστησαν τα ΙΔΕΟ, αυτό παρέμεινε άθικτο.
Θα συνεχίσω τις καταχωρήσεις κανονικά... Αναμείνατε...

Re: ΟΙ ΚΑΤΑΧΩΡΗΣΕΙΣ ΕΔΩ

Δημοσιεύτηκε: Τετ 14 Μάιος 2008, 10:48
από ArELa
Eπανακάμπτω, ζητώντας συγνώμη που άργησα τόσο.
Πιθανά να χάθηκαν τελικά 2-3 καταχωρήσεις Λολίτα, οπότε αν σου θυμίζουν κάτι, μην απορήσεις. Απλά πρέπει να επανατοποθετηθούν εδώ. Αν είναι λάθος η αίσθησή μου και δεν είχαν χαθεί, θα συνεχίσεις το διάβασμα με μεγαλύτερο ενδιαφέρον! :ups:




27 ΑΠΡΙΛΙΟΥ

Κατόπιν ισχυράς πιέσεως και σκληρών αγώνων των Γερμανών στα στενά των Θερμοπυλών, τα στρατεύματά των προήλασαν προς νότον και σήμερον την 8:30 πρωινήν κατέλαβον τας Αθήνας.

Ετέρα φάλαγξ κατέλαβε σήμερον και τας Πάτρας.

Ο πόνος μας σαν Έλληνες γι'αυτό είναι μεγάλος. Παράλληλα είναι σε κάποιο βαθμό και μια ανακούφισις γιατί θα δοθεί πια τέρμα στον άνισο αυτό αγώνα.

Κάθε μέρα φτάνουν τώρα και απο το Αλβανικό μέτωπο τμήματα του στρατού. Ενός στρατού ηρωικού. Τώρα βλέπει κανείς τους άντρες να περνούν στους δρόμους σκυφτοί και εις αθλίαν κατάστασιν από τους τόσους κόπους και αγώνες των, αλλά κυρίως από τον πόνον τους.

Είναι οδυνηρό το θέαμα... Να βλέπεις τα θρυλικά αυτά παιδιά που έξι μήνες τώρα πετούσαν σαν αετοί στα χιονισμένα βουνά της Αλβανίας από νίκη σε νίκη.

Είναι λυπηρό να βλέπεις αυτά τα παλικάρια να γυρίζουν τώρα έπειτα από τόσες δόξες, αιχμάλωτοι στην πατρίδα τους και να κλεί΄νονται στα συρματοπλέγματα σαν τα λιοντάρια σε κλουβί.



28 ΑΠΡΙΛΙΟΥ

Ήδη άρχισαν αι Γερμανικαί αρχαί να χορηγούν αδείας κατ'αρχάς μέχρι την Αικατερίνη και τώρα μέχρι τα Φάρσαλα. Το πώς όμως θα πάμε εκεί, τους είναι αδιάφορο. Πολλά παιδιά ξεκίνησαν με τα πόδια, και πολλά απ'αυτά συνελήφθησαν καθ'οδόν και τα επανέφεραν πίσω.

Πόσο θα κρατήσει αυτή η κατάστασις ακόμη;

θα γυρίσωμεν άραγε στον τόπον μας ή καθώς διαδίδεται θα μας συγκεντρώσουν και θα μας πάνε στη Γερμανία ή στη Βουλγαρία για έργα;


ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ

Το μεσημεράκι ο Καβάσης μας πληροφορεί πως φεύγει αύριο το πρωί ένα φορτηγό για την Λεβαδειά με 1200 δραχμές κατ'άτομον. Αφού κατορθώσαμε να εξοικονομήσουμε μερικά χρήματα, αποφασίζομεν να αναχωρήσωμεν το πρωί για την Λεβαδεια και από εκεί να πάρωμεν το τραίνο που εν τω μεταξύ καθώς πληροφορήθημεν χθες από τας εφημερίδας, λειτουργεί από Αθήνας μέχρι Λεβαδειάς.

Έτσι πήραμε την απόφαση καίτοι κινδυνεύμε ακόμη να μας πιάσουν και να μας γυρίσουν πίσω και να μας κλείσουν ίσως στο στρατόπεδο συγκεντρώσεως, αλλά και με τον κίνδυνο μήπως ο οδηγός δεν ήτο εντάξει και μας πάρει τα λεπτά και φύγει και μας παρατήσει στο δρόμο. Λάβαμε την απόφαση, γιατί δεν μπορούσαμε να περιμένωμεν ακόμα πιο πολύ, γιατί το τραίνο θα αργούσε πολύ ακόμη να αποκατασταθεί.






Re: ΟΙ ΚΑΤΑΧΩΡΗΣΕΙΣ ΕΔΩ

Δημοσιεύτηκε: Πέμ 23 Οκτ 2008, 02:18
από ArELa
2 ΜΑΪΟΥ

Στας 6 το πρωί ξεκινήσαμε. Επάνω στο φορτηγό στο οποίο είχαμε στριμωχθεί περί τους 35 καθόμασταν ο ένας πάνω στον άλλον.

Στο δρόμο, χιλιάδες στρατιώται εβάδιζαν, άλλοι που πήγαιναν για την παλιά Ελλάδα και άλλοι που ήρχοντο για την Μακεδονία και τη Θράκη.

Περνάμε την γέφυρα του Αξιού και κατόπιν του Αλιάκμονος αι οποίαι έχουν ανατιναχθεί από τους δικούς μας και τους Εγγλέζους και έχουν κατασκευασθεί προχείρως από τους Γερμανούς.

Ο δρόμος ήτο καλός και πηγαίναμε καλά όταν λίγο έξω της Αικατερίνης σπάζει κάποιο εξάρτημα του αυτοκινήτου. Ο οδηγός προσπάθησε να το διορθώση, αλλά δεν μπορούσε να κάνη τίποτα και γι'αυτό πήγαμε έως την Αιτατερίνη με τα πόδια και ήρθε το αυτοκίνητο σιγά σιγά άδειο.

Ευτυχώς που στην Αικατερίνη ευρήκαμεν ανταλλακτικά και μετά τρεις ώρας διορθώθη και συνεχίσαμεν και πάλιν το ταξείδι διά μέσου των στενών της Πέτρας. Εδώ το θέαμα της διαδρομής είναι ονειρώδες. Προχωράμε κάτω από ψηλά δένδρα και πλατάνια, παράλληλα ενός ποταμού που τα γάργαρα νερά του κυλούν διά μέσου αποκρύμνων βράχων. Το πράσινο οργιάζει γύρω μας και πιο ψηλά, οι κορυφές του Ολύμπου είναι ακόμη ολόλευκες από τα χιόνια. Όσο προχωρούμε, τόσο και ανεβαίνουμε και πιο ψηλά, περνώντας πλάϊ σε απότομες πλαγιές και βαθειές χαράδρες που μας πιάνει ίλιγγος καθώς κοιτάζωμεν προς τα κάτω.

Σε όλο αυτό το διάστημα βλέπει κανείς ζωηρά τα ίχνη του πολέμου μεταξύ Γερμανών και Άγγλων. Δεξιά και αριστερά του δρόμου, κατεστραμένα τανκς και αυτοκίνητα, άλλα γκρεμισμένα και άλλα αποτεφρωμένα. Εκατέρωθεν του δρόμου βλέπωμεν τους τάφους των Γερμανών με τα κράνη επάνω στο κεφάλι αντί του σταυρού.

Ολαι σχεδόν αι κυριώτεραι γέφυραι έχουν ανατιναχθεί από τους Άγγλους και έχουν κατασκευασθεί πρόχειρα απο τους Γερμανούς.

Ευρισκόμεθα σε ένα οροπέδιο του Ολύμπου όταν το αυτοκίνητο έπαθε βλάβη στη μηχανή του πάλι και καθήσαμε άλλες δυο ώρες να το διορθώσωμεν...

Στο Οροπέδιο αυτό έχουν καταβληθεί διάφορα γερμανικά τμήματα πεδινού πυροβολικού, που καθώς τα βλέπομεν από ψηλα με τις σκηνές και τα ζώα τους, μας θυμίζουν ζωοπανηγύρια...

Τέλος, αφού ξεκινήσαμε, προχωρήσαμε ακόμη λίγο και κατόπιν πήραμε τον κατήφορο για την Ελασώνα.

Πριν ακόμα φθάσωμεν στην Ελασώνα περνάμε από έναν γερμανικό καταυλισμό, όπου ένας Γερμανός μας σταματά και κάνει έλεγχο στα χαρτιά του οδηγού και κατόπιν μας αφήνει ελεύθερους. Σε λίγο περνάμε από άλλον γερμανικό καταυλισμό και πετάγονται στο δρόμο καμιά δεκαριά Γερμανοί και μας σταματούν. Άλλοι είναι με μαγιό, άλλοι με πιζάμες και παντόφλες. Αυτή τη φορά εξετάζουν τη μηχανή του αυτοκινήτου και μας αφήνουν και αυτοί ελεύθερους. Δεν προχωρούμε όμως πολύ και βλέπομεν να έρχεται πίσω μας μια μοτοσυκλέτα με δυο Γερμανούς, οι οποίοι μας σταματούν, μας κατεβάζουν κάτω, μας παίρνουν το αυτοκίνητο και φεύγουν.

Πλησιάζει ήδη η νύχτα και τώρα βρισκόμαστε στους πρόποδες του Ολύμπου, χωρίς κουβέρτες για να σκεπάσουμε το κορμί μας, που αρχίζει να τρέμει...
Να περπατήσωμεν πάλι είναι επικίνδυνο λόγω των Γερμανών. Μαζεμένοι όλοι μαζί, παίρνουμε έναν ύπνο μέχρι τα ξημερώματα και αρχίζομεν την πορείαν μέχρι το χωριον Ελευθεροχώρι. Εκεί περνά ο δρόμος που έρχεταει από την Βέροια και την Κοζάνη και από εκεί κατέρχονται συνεχώς Γερμανοί.

Μια γερμανική φάλαγξ έχει σταματήσει μπροστά σε μια γκρεμισμένη από τους Άγγλους γέφυρα. Προσπαθούμε να μας πάρουν οι Γερμανοί στα αυτοκίνητά τους αλλά αυτοί αρνούνται με τις χαρακτηριστικές λέξεις τους... νάιν...νιξ...
Όταν όμως ξεκίνησαν και κατέβαιναν σιγά σιγά την χαράδρα, τρέχομεν και ανεβαίνομε στο τελευταίον αυτοκίνητο εγώ και άλλοι τρεις φαντάροι και χωνόμαστε μέσα όπου έχουν κρυφτεί και άλλοι δικοί μας φαντάρι, γιατί στο αυτοκίνητο υπάρχουν μόνον δύο Γερμανοί μπροστά, οι οποίοι δεν ανετελήφθησαν τους λαθρεπιβάτας.

Έτσι και χωρίς να σταματήσουν οι φάλαγγες, περνάμε σε λίγο την Ελασώνα και φθάνομεν κατά το μεσημέρι στην Λάρισα. Εκεί μας πήραν είδηση οι Γερμανοί και μας πέταξαν έξω.

Η Λάρισα είναι τελείως κατεστραμένη αφ'ενός από τους σεισμούς του τελευταίου καιρού, αφ'ετέρου από τους βομβαρδισμούς των Ιταλών πρώτα και των Γερμανών έπειτα. Τίποτε άλλο δεν βλέπεις παρά ερείπια και μόνον ερείπια...

Τώρα προσπαθούμε και πάλι να κολλήσουμε σε κανένα γερμανικό αυτοκίνητο για να πάμε ως τη Λαμία ή τη Λειβαδιά, αλλά τώρα δεν έχουμε τύχη, γιατί εδώ φεύγουν με ταχύτητα. Αποφασίζουμε να πάμε στο σταθμό και να πάμε για το Βόλο αν έχει τραίνο. Μόλις φθάνουμε στο σταθμό, βλέπουμε ένα τραίνο γεμάτο, ή μάλλον μια κυψέλη, γιατί το τραίνο δεν φαινόταν καθόλου από το χακί. Μόνον από τον καπνό της μηχανής καταλάβαμε ότι επρόκειτο για τραίνο και στο οποίο κολλάμε και μεις σαν βδέλλες επάνω του.

Στας 4 το απόγευμα ξεκινά επιτέλους αγκομαχώντας από το βαρύ φορτίον του και προχωρεί σιγά σιγά στο Θεσαλικό κάμπο, που απλώνεται τώρα γύρω μας σαν πράσινο βελούδο.

Περνάμε από το Βελεστίνο, το χωριό του Ρήγα Φερραίου που έδωσε την ζωή του για την ελευθερία. Πόσο θα λυπάται εκεί πάνω τώρα που θα βλέπει την πατρίδα μας και πάλι σκλαβωμένη...

Λίγο μετά αντικρύζουμε το Πήλιον με τα ωραία του χωριά στις πλαγιές του, που είναι μια πραγματική μαγεία. Το βράδυ φθάσαμε στον Βόλο και με χαρά μας μάθαμε ότι αύριο το πρωί φεύγει ένα καράβι για τη Χαλκίδα. Αυτό μας ευχαρίστησε πολύ που επιτέλους κοντεύουνε να πάρουν τέλος τα βάσανά μας και πηγαίνουμε σε μια ταβέρνα και τα κοπανήσαμε όσο μας επέτρεπαν τα οικονομικά μας.





Μένουν πολύ λίγες καταχωρήσεις ακόμα...
Οι εγγεγραμμένοι (όπως πάντα) μπορούν να καταθέσουν --->εδώ τις σκέψεις τους, οι επισκέπτες μπορούν στο ίδιο σημείο να διαβάσουν και τους σχολιασμούς μας...

Kαι εδώ μπορείτε να δείτε σκαναρισμένες κάποιες σελίδες από το πολύτιμο αυτό ημερολόγιο-όπου καταγράφονται μέρες της φωτιάς και του αγώνα.

Re: ΟΙ ΚΑΤΑΧΩΡΗΣΕΙΣ ΕΔΩ

Δημοσιεύτηκε: Τετ 28 Οκτ 2009, 16:33
από ArELa
3 Μαϊου



Από τας 6 η ώρα το πρωί, ήμεθα στην προκυμαίαν, πλην όμως δεν φεύγει κανένα καράβι, καθώς μας λένε, γιατί είναι επιταγμένα από τους Γερμανούς αφ'ενός και αφ'ετέρου, δεν υπάρχει και πετρέλαιο.

Άλλη πάλι αγωνία αυτή, που σε λίγο κορυφούται από την πληροφορία ότι στον Παγασιτικό κόλπο, περιπλέουν νάρκες που είχαν ποντίσει οι Γερμανοι΄κατά τας ημέρας των επιχειρήσεων και ότι προ δυο ημερών, ανετινάχθη ένα καϊκι και εφονεύθησαν 40 άτομα.

Η ώρα είναι 9 τώρα και κανένας δεν αποφασίζει να φύγη. Σε λίγο έρχεται ένα καϊκι από τη Χαλκίδα και πλευρίζει. Το τι έγινε για να μπουν οι φαντάροι μέσα, δεν περιγράφεται. Σωστή μάχη. Πολλοί κρεμασμένοι από τα παλαμάρια, προσπαθούσαν να μπουν στο καϊκι ή έπαιρναν το λουτρό τους στη θάλασσα.

Τόσο πολύς στρατός ήτο, που ήταν αδύνατον να μπω χωρίς τον κίνδυνο να βρεθώ κι εγώ στη θάλασσα. Εντωμεταξύ το καϊκι σαλπάρισε λίγα μέτρα, για να μη βρεθεί στον πάτο. Στο νου μου έρχεται μια σκέψις τότε. Πιο πέρα είναι αραγμένες μερικές βαρκούλες. Πληρώνω έναν βαρκάρη και κρυφά πίσω από άλλες βάρκες και καϊκια, φθάνουμε και σκαρφαλώνω επάνω χωρίς να με πάρουν ειδηση κι έτσι γλυτώνω και το εισιτήριο.

Στας 10:30 φεύγουμε τέλος πάντων και η ευχή μου στρέφεται και πάλιν στην Παναγία να μας προστατεύει από τις νάρκες και να μην την πάθουμε τώρα στα στερνά, έπειτα από τόσους άλλους κινδύνους που γλυτώσαμε.

Ο καιρός είναι καλός και το ταξείδι είναι ευχάριστο και θεαματικό. Στο καϊκι το οποίον δεν είναι και τόσο μεγάλο, είμεθα περίπου εκατό φαντάροι κολλημένοι ο ένας επάνω στον άλλον. Αυτό όμως, δεν μας στεναχωρεί και τόσο, αρκεί που κοντευουμε να φθάσουμε στην Αθήνα.

Το μεσημεράκι ο ήλιος αρχίζει να καίει και η θάλασσα να είναι σαν λάδι. Όλοι είμεθα με τα υποκάμισα και έχουμε την επιθυμία να κάνουμε μια βουτιά στην θάλασσα. Αλλά αφού αυτό είναι αδύνατο και αφού μας δίδεται η ευκαιρία, όλοι αρχίζουμε μια άλλη εργασία. Ήδη έχουμε βγάλει και τα υποκάμισα και αρχίζει το ξεψείρισμα...
Το θέαμα σιχαμερόν αλλά και κωμικόν συγχρόνως. Ακούς να λέει ένας ότι έπιασε πέντε ψείρες ιταλικές, άλλος αλβανικές, ελληνικές, γερμανικές κλπ. Ένας σε μια στιγμή πιάνει μια θρεμμένη και την πετά τη θάλασσα λέγοντας "Πήγαινε κυρά μου κολυμπώντας, που μου θέλεις να ταξειδέψεις και με καϊκι..." Τότε ένας άλλος του λέγει "Είσαι κακός άνθρωπος. Τη ρώτησες την κακομοίρα αν ξέρει και κολύμπι;"

Έτσι πέρασε η ώρα και κατά τας 8 το βράδυ περνάμε στα ανοιχτά της Αιδηψου. Σιγά σιγά αρχίζει να πιάνει τρικυμία. Όσο προχωρουσε η νύκτα, η θάλασσα αγρίευε όλο και πιο πολύ.





Συνεχίζεται...
(σας αφήνω σε αγωνία το ξέρω :wink: )



Σημείωση:
Οι εγγεγραμμένοι (όπως πάντα) μπορούν να καταθέσουν --->εδώ τις σκέψεις τους, οι επισκέπτες μπορούν στο ίδιο σημείο να διαβάσουν και τους σχολιασμούς μας...

Kαι εδώ μπορείτε να δείτε σκαναρισμένες κάποιες σελίδες από το πολύτιμο αυτό ημερολόγιο-όπου καταγράφονται μέρες της φωτιάς και του αγώνα.

Re: ΟΙ ΚΑΤΑΧΩΡΗΣΕΙΣ ΕΔΩ

Δημοσιεύτηκε: Πέμ 12 Νοέμ 2009, 11:36
από ArELa
(...συνέχεια από την καταχώρηση της 3ης Μαϊου...)



Όλοι τώρα έχουμε γίνει ένα κουβάρι για να προφυλαχθούμε από τα κύματα που άρχισαν να σκάνε με μανία και να μας κάνουν μούσκεμα. Το καϊκι μικρό καθώς είναι, πετά σαν καρυδόφλουδο πάνω στα κύματα και ο αέρας σφυρίζει με μανία και άγρια σαν να'τανε χειμώνας. Όλοι τα έχουμε χαμένα, οπωσδήποτε η θέση μας είναι άσχημα. Η μόνη μας ελπίδα είναι ο καπετάνιος. Σε αυτόν τώρα στρέφουμε τα μάτια μας με ελπίδα, που όρθιος στο τιμόνι του με ψυχραιμία, αδιαφορεί για τα στοιχεία της φύσεως που μας δέρνουν και σσαν καλός καραβοκύρης που είναι, οδηγεί χωρίς καθόλου να δειλιάζει.

Κατά τα μεσάνυκτα περνάμε από το Καντήλι της Ευβοίας, και προχωρούμε κοντά στη στεριά για να αποφεύγουμε τη μεγάλη θαλασσοταραχή. Έπειτα από 4 ωρών αγωνία, αρχίζουμε τώρα να ανακτούμε το ηθικόν μας, γιατί η φουρτούνα εδώ αρχίζει να πέφτει και σιγά σιγά επανήλθε και πάλιν η γαλήνη. Το χλωμό φεγγάρι φωτίζει θαμπά τις πανύψηλες κορφές του βουνού αυτού και μας προσφέρει μια γραφικότητα Νορβηγικών φιόρδ. Το ταξίδι τώρα αρχίζει να είναι και πάλι ευχάριστο και μαγευτικό.

Κατά τας δύο μετά τα μεσάνυκτα, αράξαμε σε ένα μαγευτικό λιμανάκι γεμάτο γύρω γύρω από πεύκα και καθώς το φεγγάρι έριχνε τις χλωμές αχτίδες του, νομίζαμε πως βρισκόμαστε σε κανένα εξωτικό της Ταϊτής ή της Χαβάης νησί.

Εκεί ρίξαμε αγκυρα ώσπου να ξημερώσει, γιατί βρισκόμαστε κοντά στη Χαλκίδα και δεν επετρέπετο από τους Γερμανούς η κυκλοφορία τις νύχτες.

Μόλις ξημέρωσε ξεκινήσαμε, και σε μια ώρα περίπου βρισκόμαστε στη Χαλκίδα.



4 Μαϊου


Μόλις βγήκαμε, πάμε αμέσως στο σταθμό να μάθουμε εάν έχει τραίνο για την Αθήνα και πότε. Με μεγάλη μας χαρά μαθαίνουμε πως φεύγει ένα τραίνο στις 9:30 π.μ. για το Σχηματάρι και από εκεί θα συνεχίσουμε με άλλο που έρχεται από τη Λειβαδιά. Επίσης φεύγει και άλλο στας 11 π.μ. κατ'ευθείαν για την Αθήνα.

Τίποτα δεν μπορεί να μας κρατήσει ούτε για λίγο πια μακρυά από την Αθήνα, γι'αυτό και πήραμε την απόφαση να φύγουμε με το πρώτο. Ωστόσο πήγαμε στην πόλη να βρούμε τίποτα να φάμε, γιατί είμαστε θεονήστικοι. Εδώ τώρα δοκιμάζουμε την πρώτη έλλειψη του ψωμιού της κατοχής. Έπειτα από πολλές παρακλήσεις, μου δίνει λίγο ένας φούρναρης και πάμε για μαγειρίτσα που ευτυχώς βρήκαμε σε μια ταβερνούλα γιατί αυτή την ώρα δεν υπήρχε τίποτα άλλο.

Στας 9:30 φεύγουμε τέλος με το τραίνο για το Σχηματάρι, εκεί επιβιβαζόμεθα σε άλλο τραίνο και έπειτα από πολλές καθυστερήσεις, φθάνουμε επιτέλους το απόγευμα στην Αθήνα!

Αμέσως τρεχω στο σπίτι του θείου Παπαδημητρίου, γιατί είχα αφήσει εκεί τα ρούχα μου όταν έφυγα. Τα χάλια μου δεν περιγράφονται. Αλλά ούτε στιγμή δεν χάνω. Πέφτω αμέσως στο λουτρό για μία ξούρα τρελλή, και να'μαι εξωραϊσμένος τελικώς!
Έγινα και πάλιν άνθρωπος!

Και τώρα η αυλαία έπεσε.

Η πρώτη φάσις του δράματός μας καθώς και ολοκλήρου της Ελλάδος, επέρασε...

Η δευτέρα φάσις του δράματος αρχίζει τώρα. Τώρα αρχίζουν τα μεγάλα βάσανα του λαού.

Το δράμα γίνεται τραγωδία. Το φάσμα της πείνας πλανάται γύρω μας.

Ήδη δεν υπάρχει τίποτα να φας και τα πράγματα έχουν φθάσει σε δυσθεώρατα υψη.

Το ψωμί δίδεται με δελτίο ανά 80 δράμια κάθε μέρα. Τα παντοπωλεία έχουν αδειάσει και τα περισσότερα εστιατόρια έχουν κλείσει.

Και αυτά στις πρώτες εβδομάδες της κατοχής...


=====


ΤΕΛΟΣ :rose:






Εδώ τελείωσαν οι καταχωρήσεις του.
Μετά άρχισε ένας άλλος αγώνας επιβίωσης , στον οποίο πέρασε πολλά, στάθηκε πάντα ευθυτενής, ακέραιος, αλύγιστος, πεισματάρης, και τα κατάφερε.
Τα κατάφερε πολύ καλά...

Περισσότερα θα γράψω στους σχολιασμούς, όπου και θα ανεβάσω και ένα γράμμα που του έγραψα το '84 (όταν μου έδωσε αυτό το ημερολόγιο). Είδα καθώς διάβαζε το γράμμα μου, μια εικόνα που έχει εντυπωθεί στο μυαλό και την καρδιά μου... Είδα να κυλούν δάκρυα απ'τα μάτια του...τα μάτια εκείνα τα σπινθιροβόλα ακόμα και στα 77 που ήταν τότε, σπινθιροβόλα μέχρι και λίγο πριν τα κλείσει στα 90 του... :worship: :worship: :worship:

Το παρόν νήμα κλειδώνεται αφού ολοκληρώθηκαν οι καταχωρήσεις.
Τα σχόλιά σας στους "σχολιασμούς" από εδώ.






Σημείωση:



Kαι εδώ μπορείτε να δείτε σκαναρισμένες κάποιες σελίδες από το πολύτιμο αυτό ημερολόγιο-όπου καταγράφονται μέρες της φωτιάς και του αγώνα.

Στο παρόν τόπικ φιλοδοξώ να ανεβάσω κάποια στιγμή κι άλλες σκαναρισμένες σελίδες απ'αυτό το λατρευτό και πολύτιμο για μένα ημερολόγιο...