Πρωτη φορα βλεπω το κλιπ.
Μου θυμισε την ιστορια του Μαγου του Οζ.
Το αγορι δεν θελει να ακουει τα ασχημα, κλεινει αυτια και ουρλιαζει,
για να υπερκαλυψει τα οδυνηρα.
Αρχικα ακουλουθει τον σαμανο (;) που κραταει το σκυλακι.
(εκ των υστερων καταλαβαινω οτι ο σαμανος τον καλει σε μια μυητικη περιπετεια ζωης).
Βρισκει ενα υπογειο γυμναστηριο.
Ενα γυμναστηριο γυμναζει το σωμα μας, μα εδω θα "γυμνασει"-εκπαιδευσει και το πνευμα.
Συνανταει εναν ανθρωπο σαν ομοιωμα ανθρωπου, χωρις χρωμα και καρδια
(και τα σκιαχτρα και τα ρομποτ, ομοιωματα ειναι. Ισως παραλληλισμος με το πλατωνικο σπηλαιο,
οπου οσα ζουμε ειναι αντιγραφα, απομιμησεις του πραγματικου, σκιες).
Γινονται μια παραξενη παρεα και ψαχνουν εναν προορισμο για το αγορι.
Ενα παιδι (εδω αγορι αντι κοριτσιου) ενας ακαρδος αντρας, χωρις θαρρος δλδ
(στον Μαγο του Οζ ηταν το λιονταρι νομιζω) και ενα σκιαχτρο που τρομαζει
τον κοσμο (εδω ο τροχονομος), αν κι αυτος μοιαζει να εχει χαρακτηριστικα
των 2 αλλων χαρακτηρων του οζ μαζι, του σκιαχτρου και του ρομποτ.
Σκυλακι φυσικα υπηρχε και στον οζ αλλα δεν ηταν ρατσας Τσοου Τσοου.
Λιονταρακια επισης τα λεμε αυτα τα χαριτωμενα μαλλιαρα σκυλακια.
Μοιαζει σαν οι χαρακτηρες απο τον Οζ να ανακατευθηκαν και να συμπτυχθηκαν
και με κατι αλλο ταυτοχρονα: και σκυλακι αλλα και λιονταρι, και σκιαχτρο αλλα
και ρομποτ, και τροχονομος αλλα και σκιαχτρο, ινδιανος μαγος-σαμανος.
Το αγορι εχει απο την αρχη το ουρανιο τοξο στις μανσετες του μπουφαν
και στο σκουφι του. Και ο τροχονομος στην ζωνη και στις γκετες του.
Στον Οζ εχουν μεχρι και τραγουδακι για το ουρανιο τοξο, θρυλικο πια.
Καλα, ο αριθμος διαμερισματος ειναι 1111, τι πρωτοτυπο!
Μια χρυση πυραμιδα μ' εντοιχισμενη φιγουρα μποντιμπιλντερα κρεμασμενη
στα συρματα πανω απο τον δρομο. Η φιγουρα σχηματιζει το συμβολο οπως πανω,
ετσι και κατω. Ειναι βεβαια και η κλασικη ποζα των "σφιχτηδων".
Η ειδοσος στο
γαλαζιο υπογειο γυμναστηριο οπου μπαινει ο μικρος αφου το εχει
σκασει με τον σκυλο, εχει εντοιχισμενες δυο τυπου αρχαιοελλην. κολωνες εκατερωθεν.
Μπορουσε να ειναι στοα. Το αγορι μιλαει και ο αντρας του απαντα με χειρονομια.
Ειναι κουφο, αλλα μπορει να μιλαει;
Οι τυπου μουντζουρες γκραφιτι απ εξω κατι θα σημαινουν κι αυτες.
Ισως ειναι οι μοντερνες αγιοτοιχογραφιες στους μοντερνους ναους μας.
Υπαρχουν εξω κι αλλες κολωνες ενω στην στεγη διακρινεται το τριγωνικο αποτυπωμα απο ενα
γκρεμισμενο αετωμα. Θυμιζει ναο εντονα.
Εντυπωση μου κανει η κινηση και του αγοριου και του ζομπιρομποτανθρωπου
να κλεινουν τ΄αυτια τους. Δεν τα κλεινουν σε καποιες γοητευτικες σειρηνες
μα σε ενοχλητικα πραγματα, σε θυμωμενους χαρακτηρες που φορουν συνηθως κοκκινα.
Ο παγωτατζης με τα λευκα πουλαει φρεσκιες καρδιες. Εκτος απο συμβολικα
το μυαλο μου συσχετιζει το λευκο με την ιατρικη ποδια και την διακινηση οργανων.
Θυμαμαι οτι βλεπω μια χωρα με ανθρωπους με λατινικα χαρακτηριστικα.
Δειχνει ενα πλανο με ενα χερι βαμμενο με παλιο αιμα να κραταει ψηλα την καρδια,
σκηνη που συνειρμικα θυμιζει ανθρωποθυσιες των προγονων των σημερινων
λατινοαμερικανων. (Χμμμ...λες οι σημερινες ανθρωποθυσιες να ειναι οι "δωρεες" οργανων; )
Στον Οζ, το δειλο λιονταρι αποκτα καρδια οταν εχει επιδειξει θαρρος.
Λεμε οτι εχει καρδια και ο θαρραλεος μα και ο ζωντανος, ο εγκαρδιος.
Περνανε μεσα απο ερημο, οπου η φυση εχει χαραξει εξαγωνους σχηματισμους
απο την ξηρασια στο εδαφος. Στον Οζ εχουμε τον δρομο με τα κιτρινα τουβλα.
Ζουν τις δυσκολιες της φυσης και της αποφασης τους.
Την θέρμη της ερημου την μερα και τα παγωμενα της βραδυα.
Αναβουν φωτια και παραμενουν συντροφια. Θυμιζει σκηνη απο το πλατωνικο σπηλαιο.
Σε λιγο θα ξανακανουν την μυητικη τους καταβαση, το αγορι τουλαχιστον.
Φτανουν σε ενα κωνικο βουνο με εισοδο λατομειου/ορυχειου. Μπαινουν, εκει συναντουν
ενα τερας με κερατα, χρωματος γαλαζιου. Στον Οζ, στο τραγουδι εχουμε τα γαλαζοπουλια
που κελαηδανε περα απο το ουρανιο τοξο. Αυτο ειναι γαλαζοτερας.
Ειναι περα απο το ουρανιο τοξο; Περα απο καποιο υλικο/αντιληπτο οριο;
Ειναι αραγε τοτεμ, αγαλμα; Ειναι μαγος; Ειναι ο Πανας ετσι οπως στεκεται
στην εισοδο απο ενα λαγουμι; Το αγορι ειναι η θυσια που επρεπε να του προσφερθει;
Ή βρηκε τον σκοπο της αρχικης του αναζητησης;
Οι συντροφοι αποχωριζονται απο το αγορι.
Πρεπει να μεινει μονο του, ν αντιμετωπισει το θεριό μοναχό.
Γιατι παλι κλεινει τ' αυτια του; θα ακολουθησει κατι βιαιο;
Ποια η σημασια του οτι εχει γονατισει μεσα στον χαλαρο σχηματισμο μια πελωριας θηλιας
μπροστα στο "θηριο";
Πιαστηκε κι αυτο στην λουπα; Στην φακα; Ειναι η θυσια; Η θυσια της αγνοτητας;
Της παιδικης αθωοθητας; Προκειμενου να μεγαλωσει; Η λουπα της ζωης;
Αλλες γενικες παρατηρησεις τα ρουχα του ρομποτανθρωπου που δειχνουν οτι ηταν μεταλλάς
καποτε (ηταν δυνατος σαν μεταλλο καποτε μα και ειναι απο μεταλλο=ειναι ρομποτ μεταλλικο).
Ασχετο: μεταλλάς-μεταλλο-μεταλλείο (ορυχειο)-μετάλλια (κονκαρδες που φοραει).
Δερματινο μπουφαν, μποτες. Νεκροκεφαλη στο μενταγιον και στην μπλουζα.
Οι μανσετες του τροχονομου-σκιαχτρου εχουν ασπροκοκκινες ριγες,
μου θυμισαν εναν στοχο ή μια δινη, εναν
στροβιλο ψυχεδελικο που σε παει σε αλλες διαστασεις.
Και στον Οζ παλι εχουμε υπαινιγμο σε ναρκωτικα με το λιβαδι με τις παπαρουνες που ναρκωνουν
την συντροφια της Ντοροθυ. Καί στην ταινια υπαρχει κιτρινοκοκκινος στροβιλος.
Επισης, στον μαγο του Οζ η Ντοροθυ απο εναν ανεμο-
στροβιλο βρεθηκε μακρυα απο το σπιτι
της και σε μια αλλη παραξενη διασταση. Θα μπορουσε να εννοει και τα ναρκωτικα που επιφερουν
ψυχεδελεια.
Οι χορευτριες-γυμναζομενες εχουν ολοσωμη κολλητη στολη σε χρωματα που
μου θυμιζουν εξουσιαστικη διχρωμια, δλδ χρωματα που φορανε οι αρχες, κοκκινο, μπλε, μαυρο
και μακιγιαζ ματιων που τονιζει το ενα ματι (συμβολισμος του ενος ματιου).
Το σχεδιο στις στολες των χορευτριων βγαζει γεωμετρια, θυμιζει ρομβους και ενα Χ της μιας
χορευτριας. (το Χ καπως εχει συσχετιστει με Κρονο).
Φοραει μαυρο καπελο με διασταυρουμενα κατι (ξιφη;) η αρχιχορευτρια οπως
και καπελο μαυρο-σημαδι αρχης, εξουσιας.
Το Χ υπαρχει και στο κορμακι που φοραει επομενως μα και στο καπελο.
Η γεωμετρια μου φερνει στο νου πατωμα μασωνικης στοας.
Τα πατωματα στις μασωνικες στοες εχουν τετραγωνα ενω αντιθετα στην θολο της Επιδαυρου εχουμε ρομβους.
Ενα ματι(οραση)-δεν ακουει(ακοη)-ουρλιαζει στην βια(φωνη).
Αισθησεις αυτες. Εναλλαγη των αισθησεων, παιχνιδι με τις αισθησεις;
Ο αισθητος κοσμος του Πλατωνα; Σε αντιδιαστολη με των Ιδεων;
Η αγριεμενη χορευτρια φοραει κυριως μαυρο-κοκκινο,
δυο χρωματα εξουσιας, θυμιζουν και σουπερ ηρωα, καποιος ηρωας φοραει τετοια στολη.
Στην χορογραφια υπαρχει και το ενα χερι επανω, το αλλο κατω (οπως πανω, ετσι και κατω).
Φορουν ολες νομιζω χρυσες αλυσιδες.
(Μας κρατουν φυλακισμενους με ακριβα δεσμα οι αρχες αυτου του κοσμου; )
Χρυσοι κρικοι στ' αυτια: ο κυκλος. Της ζωης; Ο ουροβορος οφις; (Μακρυα το παω).
Ενα απο τα δαχτυλιδια του ρομποτανθρωπου εχει χαραγμενο ενα ηλιακο συμβολο
που μοιαζει και με
δινη-στροβιλο μαζι.(καπου ειχαμε μιλησει για τον
μαιανδρο και τις
παραλλαγες του). Αλλο δαχτυλιδι μοιαζει παλι με τον ενα ματι. Αλλο κοσμημα που κρεμεται
απο τον καρπο δειχνει εναν ασημενιο ερωτα, με φτερα, τοξο και βελος.
Επισης, ο συμβολισμος της σπηλιας φαινεται σε αλλες δυο τουλαχιστον περιπτωσεις:
στο γυμναστηριο που ειναι υπογειο και μετα στο ορυχειο.
Το αγορι εχει χρειαστει να κανει καταβαση σε "αδυτο" (;), να μυηθει, να δει
και να μαθει πραγματα, να βρει εναν συντροφο για να συνεχισει την αναζητηση του σκοπου του.
Σε πολλα παραμυθια, και ελληνικα εχουμε το πατερν του ηρωα που περιπλανιεται
κανοντας ανδραγαθηματα παρεα με πολυτιμους συντροφους.
Και ο Ηρακλης ακομα στους αθλους του, εβρισκε βοηθους.
Απορια: ο βιαιος ενηλικας με το κοκκινο στην αρχη-αρχη, οταν το αγορι το εχει σκασει,
του ριχνει με δυναμη αυγα μεσα απο φωλια; Παραξενο...αυγα...φερουν την ζωη.
Φωλια, το σπιτι που εγκατελειψε. Το αυγο της ζωης; Το αυγο σπαει για να ξεπηδησει η νεα ζωη.
το αγορι ειναι μια νεα ζωη. Στο τελος, γονατισμενος μπροστα στο τερας, ξαναξεκιναει
εναν ακομα κυκλο ζωης; Μετενσαρκωση κι αιωνια, αεναη επαναγεννηση;
Γιατι τοσοι
στροβιλοι θυμιζουν
σπειρα και η σπειρα θυμιζει ζωη,
σπειρες dna κι αιωνια επαναληψη της ζωης.
Τα ψυχεδελικα ναρκωτικα σου δινουν μια υποψια αλλων
διαστασεων,
υποψια του συμπαντος που περιεχει αλλα συμπαντα καπως, κοσμοι μεσα σε κοσμους. Ουφ
εντιτ: τωρα διαβασα 2 σχολια, λενε η χωρα ειναι η Βολιβια και μοιαζει με εναν τοπικο
τους μυθο ολο αυτο.
Πλακα εχει, αξιζει να το ξαναδω.