Ραπιές που αγαπώ (και σας αφιερώνω)

[ArELa]

Η ραπ είναι για τη γενιά μου ένα νέο -και συχνά αμφισβητίσιμο- είδος στα μουσικά δρώμενα.
Πιστή στην έλλειψη στεγανών που θέλω να με διακατέχει (και τα καταφέρνω τις περισσότερες φορές),
δηλώνω χωρίς φόβο και πάθος πως όχι μόνο δεν την αμφισβήτησα ποτέ ως είδος, αλλά με άγγιξε από τα πρώτα ακούσματα που είχα, όντας λάτρης της μετάδοσης μηνυμάτων ψυχής,
μέσα από τον στίχο και γενικότερα την τέχνη.

Σας αφιερώνω μερικά από τα αγαπημένα μου, που η μικρή μου είχε την καλοσύνη να "μαζέψει" για μένα
μια και ξεχνάω πολλά απ'τα κομμάτια που μου άρεσαν όταν τα πρωτοάκουσα, αλλά φτάνει
το άκουσμά τους για να μου θυμίσει ξανά πόσο τα αγαπώ.

αυτό του ραψωδού το λατρεύω κυριολεκτικά





κι ο 12ος πιθηκος με "στέλνει" ίσως γιατί σπάει έχει να κάνει με ζητούμενα ψυχής
που δε διαχωρίζονται σε γενιές, αλλά σε στάση ζωής...
και πάντως με εκφράζει στον απόλυτο βαθμό
Αν αφιερώνω κάτι ολόψυχα σε όλους, είναι ακριβώς ΑΥΤΟ! :



οι going through σ'αυτό είναι κορυφαίοι



όπως και το φιλαράκι μου ο Σκίτσο σ'αυτό...(για τη ΝΤΠ- πώς θα μπορούσε
να μη με εκφράζει...)


και φυσικά αυτό...

[Divine Sinner]

Η αμερικανικη Ραπ (γκάνκστερ) ειναι βιασμός για τα αυτιά μου.
Εμινεμ κλπ τρωγονται
Η Ελληνική είναι πιο καλλιτεχνική.

[ArELa]

Η αμερικανικη Ραπ (γκάνκστερ) ειναι βιασμός για τα αυτιά μου.

συμφωνώ, ειδικά για την κατάντια της ραπ σήμερα στην αμερική.

Η Ελληνική είναι πιο καλλιτεχνική.

και βαράει πιο πολύ στο μεδούλι αν ο στίχος της έχει περιεχομενο ουσίας
κι όχι απλά επίδειξης cool "προσόντων" ...

Αν/όταν ακούσεις όλα τα παραπάνω (έβαλα λίγα, έχω κι άλλα φυσικά)
θα'θελα να μου πεις ποιος στίχος-μήνυμα σε αγγίζει περισσότερο.

[Divine Sinner]

Σε αυτα τα τραγούδια είναι δυσκολο να απομονώσεις εναν στίχο γιατί αποτελούν ολότητα που σκιαγραφεί μια κατάσταση. παντως το δια πυρος και σιδηρου ειναι ενα απο αυτα που με εκφράζει. θα ανεβάσω κι εγω ενα που δεν ειναι ραπ αλλα λοου μπαπ.