ποιηση για την Ποιηση

Κομμάτια ή Ποιήματα Ελλήνων και Ξένων λογοτεχνών/ποιητών που αγαπήσατε
Άβαταρ μέλους
Oneiro
Καμμένος Ιδεογραφίτης
Καμμένος Ιδεογραφίτης
Δημοσιεύσεις: 498
Εγγραφή: Κυρ 13 Σεπ 2009, 04:48
Φύλο: Γυναίκα
Επικοινωνία:

Re: ποιηση για την Ποιηση

Δημοσίευση από Oneiro » Τετ 04 Σεπ 2013, 00:15

PELTASTIS VARNAVAS έγραψε:ATTUNEMENT ONE MORE TIME...τηλεπαθεια? :rose: :giverose: :lovey0:
interactive multimedia :yeap: :giverose:


~*~

Με αφορμή την επέτειο από τον θάνατο του Μάνου Κατράκη
κι επειδή ήταν και θα είναι μία από τις μεγάλες μου αδυναμίες,
αφήνω ένα απόσπασμα από το Αξιον Εστί του Ο. Ελύτη σε
απαγγελία του Κατράκη μ’ αυτήν την υπέροχη φωνή του.

“Eξόριστε Ποιητή, στον αιώνα σου, λέγε, τι βλέπεις;”

:rose:



ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΕΚΤΟ

ΠΡΟΦΗΤΙΚΟΝ

Χρόνους πολλούς μετά την Αμαρτία που την είπανε Αρετή μέσα στις εκκλησίες και την ευλόγησαν. Λείψανα παλιών άστρων και γωνιές αραχνιασμένες τ' ουρανού σαρώνοντας η καταιγίδα που θα γεννήσει ο νους του ανθρώπου. Και των αρχαίων Κυβερνητών τα έργα πληρώνοντας η Χτίσις, θα φρίξει. Ταραχή θα πέσει στον Άδη, και το σανίδωμα θα υποχωρήσει από την πίεση τη μεγάλη του ήλιου. Που πρώτα θα κρατήσει τις αχτίδες του, σημάδι ότι καιρός να λάβουνε τα όνειρα εκδίκηση. Και μετά θα μιλήσει, να πει: εξόριστε Ποιητή, στον αιώνα σου, λέγε, τι βλέπεις;

-Βλέπω τα έθνη, άλλοτες αλαζονικά, παραδομένα στη σφήκα και στο ξινόχορτο.
-Βλέπω τα πελέκια στον αέρα σκίζοντας προτομές Αυτοκρατόρων και Στρατηγών.
-Βλέπω τους εμπόρους να εισπράττουν σκύβοντας το κέρδος των δικών τους πτωμάτων.
-Βλέπω την αλληλουχία των κρυφών νοημάτων.

Χρόνους πολλούς μετά την Αμαρτία που την είπανε Αρετή μέσα στις εκκλησίες και την ευλόγησαν. Αλλά πριν, ιδού, θα γίνουν οι ωραίοι που ναρκισσεύτηκαν στις τριόδους Φίλιπποι και Ροβέρτοι. Θα φορέσουν ανάποδα το δαχτυλίδι τους, και με καρφί θα χτενίσουνε το μαλλί τους, και με νεκροκεφαλές θα στολίσουνε το στήθος τους, για να δελεάσουν τα γύναια. Και τα γύναια θα καταπλαγούν και θα στέρξουν. Για να έβγει αληθινός ο λόγος, ότι σιμά η μέρα όπου το κάλλος θα παραδοθεί στις μύγες της Αγοράς. Και θα αγαναχτήσει το κορμί της πόρνης μην έχοντας άλλο τι να ζηλέψει. Και θα γίνει κατήγορος η πόρνη σοφών και μεγιστάνων, το σπέρμα που υπηρέτησε πιστά, σε μαρτυρία φέρνοντας. Και θα τινάξει πάνουθέ της την κατάρα, κατά την Ανατολή το χέρι τεντώνοντας και φωνάζοντας: εξόριστε Ποιητή, στον αιώνα σου, λέγε, τι βλέπεις;

-Βλέπω τα χρώματα του Υμηττού στη βάση την ιερή του Νέου Αστικού μας Κώδικα.
-Βλέπω τη μικρή Μυρτώ, την πόρνη από τη Σίκινο, στημένη πέτρινο άγαλμα στην πλατεία της Αγοράς με τις Κρήνες και τα ορθά Λεοντάρια.
-Βλέπω τους έφηβους και βλέπω τα κορίτσια στην ετήσια Κλήρωση των Ζευγαριών.
-Βλέπω ψηλά, μες στους αιθέρες, το Ερεχθείο των Πουλιών.

Λείψανα παλιών άστρων και γωνιές αραχνιασμένες τ' ουρανού σαρώνοντας η καταιγίδα που θα γεννήσει ο νους του ανθρώπου. Αλλά πριν, ιδού, θα περάσουν γενεές το αλέτρι τους πάνω στη στέρφα γης. Και κρυφά θα μετρήσουν την ανθρώπινη πραμάτεια τους οι Κυβερνήτες, κηρύσσοντας πολέμους. Όπου θα χορτασθούνε ο Χωροφύλακας και ο Στρατοδίκης. Αφήνοντας το χρυσάφι στους αφανείς, να εισπράξουν αυτοί τον μιστό της ύβρης και του μαρτυρίου. Και μεγάλα πλοία θ' ανεβάσουν σημαίες, εμβατήρια θα πάρουν τους δρόμους, οι εξώστες να ράνουν με άνθη τον Νικητή. Που θα ζει στην οσμή των πτωμάτων. Και του λάκκου σιμά του το στόμα, το σκοτάδι θ' ανοίγει στα μέτρα του, κράζοντας: εξόριστε Ποιητή, στον αιώνα σου, λέγε, τι βλέπεις;

-Βλέπω τους Στρατοδίκες να καίνε σαν κεριά, στο μεγάλο τραπέζι της Αναστάσεως.
-Βλέπω τους Χωροφυλάκους να προσφέρουν το αίμα τους, θυσία στην καθαρότητα των ουρανών.
-Βλέπω τη διαρκή επανάσταση φυτών και λουλουδιών.
-Βλέπω τις κανονιοφόρους του Έρωτα

Και των αρχαίων Κυβερνητών τα έργα πληρώνοντας η Χτίσις, θα φρίξει. Ταραχή θα πέσει στον Άδη, και το σανίδωμα θα υποχωρήσει από την πίεση τη μεγάλη του ήλιου. Αλλά πριν, ιδού, θα στενάξουν οι νέοι, και το αίμα τους αναίτια θα γεράσει. Κουρεμένοι κατάδικοι θα χτυπήσουν την καραβάνα τους πάνω στα κάγκελα. Και θα αδειάσουν όλα τα εργοστάσια, και μετά πάλι με την επίταξη θα γεμίσουν, για να βγάλουνε όνειρα συντηρημένα σε κουτιά μυριάδες, και χιλιάδων λογιών εμφιαλωμένη φύση. Και θα 'ρθουνε χρόνια χλωμά και αδύναμα μέσα στη γάζα. Και θα 'χει καθένας τα λίγα γραμμάρια της ευτυχίας. Και θα 'ναι τα πράγματα μέσα του κιόλας ωραία ερείπια. Τότε, μην έχοντας άλλη εξορία, που να θρηνήσει ο Ποιητής, την υγεία της καταιγίδας από τ' ανοιχτά στήθη του αδειάζοντας, θα γυρίσει για να σταθεί στα ωραία μέσα ερείπια. Και τον πρώτο λόγο του ο στερνός των ανθρώπων θα πει, ν' αψηλώσουν τα χόρτα, η γυναίκα στο πλάι του σαν αχτίδα του ήλιου να βγει. Και πάλι θα λατρέψει τη γυναίκα και θα την πλαγιάσει πάνου στα χόρτα καθώς που ετάχθη. Και θα λάβουνε τα όνειρα εκδίκηση, και θα σπείρουνε γενεές στους αιώνες των αιώνων!
Είμαι ένα 0νειρo που στις παρυφές των φιλοδοξιών του,
αναζητά τον χώρο εντός -όχι για να ονειρευτεί την ζωή-
αλλά για να τη ζήσει.
Άβαταρ μέλους
Odysseas A
Κολλημένος Ιδεογραφίτης
Κολλημένος Ιδεογραφίτης
Δημοσιεύσεις: 134
Εγγραφή: Πέμ 04 Νοέμ 2010, 11:28
Φύλο: Άνδρας

Re: ποιηση για την Ποιηση

Δημοσίευση από Odysseas A » Κυρ 08 Σεπ 2013, 20:54

ΜΕ ΕΣΕΝΑ

Κρατω τον δρομο σαν ποτηρι
Γεματο φως μαγευτικο
Γεματο λογια αναλαφρα
Αλλα και γελια ανευ λογου
Ο πι’ ομορφος της γης καρπος

Διαβατες πληρως ψαθινοι
Πουλια γαλαζιας απουσιας
Στενο κοριτσι και χλωμο
Το τρωνε παντα οι εγνοιες
Και παντα μπρος μου βγαινει να το

Μικρο κοριτσι που ’ν’ μικρο και αρχαιο
Μου δικαιωνει τα ονειρα μου
Ενδιδει και στους ποθους μου
Και μνημες αφυπνιζει παιδικες
Στο κυμα το χρυσό του δρομου.

PAUL ELUARD

:rose:
Seeker of the unveiled,
groper of the dark,
lover of the light,
yet still a creep.
Άβαταρ μέλους
BlueAngel
Σούπερ Ιδεογραφίτης
Σούπερ Ιδεογραφίτης
Δημοσιεύσεις: 1441
Εγγραφή: Σάβ 12 Μάιος 2012, 00:22
Φύλο: Γυναίκα
Έδωσε Likes: 18 φορές
Έλαβε Likes: 9 φορές

Re: ποιηση για την Ποιηση

Δημοσίευση από BlueAngel » Τετ 25 Σεπ 2013, 23:08

The Journey

One day you finally knew
what you had to do, and began,
though the voices around you
kept shouting
their bad advice--
though the whole house
began to tremble
and you felt the old tug
at your ankles.
"Mend my life!"
each voice cried.
But you didn't stop.
You knew what you had to do,
though the wind pried
with its stiff fingers
at the very foundations,
though their melancholy
was terrible.
It was already late
enough, and a wild night,
and the road full of fallen
branches and stones.
But little by little,
as you left their voices behind,
the stars began to burn
through the sheets of clouds,
and there was a new voice
which you slowly
recognized as your own,
that kept you company
as you strode deeper and deeper
into the world,
determined to do
the only thing you could do--
determined to save
the only life you could save.

Μary Oliver
...cause we all have wings but some of us don't know why...
Άβαταρ μέλους
Hlios
Επίτιμος
Επίτιμος
Δημοσιεύσεις: 10006
Εγγραφή: Παρ 08 Ιούλ 2011, 11:53
Φύλο: Άνδρας
Έδωσε Likes: 39 φορές
Έλαβε Likes: 63 φορές

Re: ποιηση για την Ποιηση

Δημοσίευση από Hlios » Πέμ 26 Σεπ 2013, 02:06

:respect:
Άβαταρ μέλους
Oneiro
Καμμένος Ιδεογραφίτης
Καμμένος Ιδεογραφίτης
Δημοσιεύσεις: 498
Εγγραφή: Κυρ 13 Σεπ 2009, 04:48
Φύλο: Γυναίκα
Επικοινωνία:

Re: ποιηση για την Ποιηση

Δημοσίευση από Oneiro » Σάβ 28 Σεπ 2013, 15:09

"Πιστεύω, και δεν είναι η πρώτη φορά που το λέω, πως δεν έχει γραφτεί ή μάλλον δεν έχει εικονογραφηθεί με κάθε
εκφραστικόν μέσο η ιστορία της περιόδου 1946-1950 και λίγο μετά. Δεν πρόκειται μόνο για τα γεγονότα που κι αυτά
κηλιδώνονται, ωραιοποιούνται ή ξαναπλάθονται με τα σημερινά μέτρα - όσο το κλίμα, η ατμόσφαιρα, η καθημερινότητα
που είναι πράγματα "άπιαστα" και για τον πιο ευσυνείδητο, αλλά μεταγενέστερο μελετητή ή ιστορικό.

Πιστεύω πως η περίοδος του εμφύλιου στην Ελλάδα υπήρξε η πιο σκληρή, η πιο τραγική, η πιο άγρια, θα πρόσθετα και
πολλά άλλα επίθετα ακόμη, όπως ταπεινωτική ή ανέντιμη μέσα σ' όλη τη νεοελληνική ιστορία. Μ' όλη τη δραματικότητά
της η κατοχή ήταν και μια εποχή έξαρσης, ανάτασης, ελπίδας. Τα ανθρωπάκια έγιναν ξαφνικά Άνθρωποι, ο μικρός κι
ανώνυμος τεντώθηκε στα όρια του μεγαλείου. Στην περίοδο του εμφύλιου οι άνθρωποι εκβιάστηκαν να γίνουν
ανθρωπάκια, οι μεγάλοι να σκύψουν, να ταπεινωθούν, να τσακίσουν, να γίνουν ανώνυμος πολτός".


Μανόλης Αναγνωστάκης ~ Περιοδικό "Λέξη"
http://logotexniakatefthinsis.blogspot. ... st_20.html

Εικόνα

(η Μνήμη περισσότερο από οτιδήποτε άλλο είναι ποιητής)
Είμαι ένα 0νειρo που στις παρυφές των φιλοδοξιών του,
αναζητά τον χώρο εντός -όχι για να ονειρευτεί την ζωή-
αλλά για να τη ζήσει.
Άβαταρ μέλους
Oneiro
Καμμένος Ιδεογραφίτης
Καμμένος Ιδεογραφίτης
Δημοσιεύσεις: 498
Εγγραφή: Κυρ 13 Σεπ 2009, 04:48
Φύλο: Γυναίκα
Επικοινωνία:

Re: ποιηση για την Ποιηση

Δημοσίευση από Oneiro » Κυρ 17 Νοέμ 2013, 01:41

κάποτε θα ζήσουμε
με μια θητεία στο στόμα
κάποτε αντί στεφάνου
θα περπατήσουμε τον φόβο μας

Διονύσης Μαρίνος

Εικόνα
Είμαι ένα 0νειρo που στις παρυφές των φιλοδοξιών του,
αναζητά τον χώρο εντός -όχι για να ονειρευτεί την ζωή-
αλλά για να τη ζήσει.
Άβαταρ μέλους
Odysseas A
Κολλημένος Ιδεογραφίτης
Κολλημένος Ιδεογραφίτης
Δημοσιεύσεις: 134
Εγγραφή: Πέμ 04 Νοέμ 2010, 11:28
Φύλο: Άνδρας

Re: ποιηση για την Ποιηση

Δημοσίευση από Odysseas A » Πέμ 13 Μαρ 2014, 21:20

Δὲ χάσαμε μόνο τὸν τιποτένιο μισθό μας
Μέσα στὴ μέθη τοῦ παιχνιδιοῦ σᾶς δώσαμε καὶ τὶς γυναῖκες μας
Τὰ πιὸ ἀκριβὰ ἐνθύμια ποὺ μέσα στὴν κάσα κρύβαμε
Στὸ τέλος τὸ ἴδιο τὸ σπίτι μας μὲ ὅλα τὰ ὑπάρχοντα.

Νύχτες ἀτέλειωτες παίζαμε, μακριὰ ἀπ᾿ τὸ φῶς τῆς ἡμέρας
Μήπως πέρασαν χρόνια; σαπίσαν τὰ φύλλα τοῦ ἡμεροδείχτη
Δὲ βγάλαμε ποτὲ καλὸ χαρτί, χάναμε· χάναμε ὁλοένα
Πῶς θὰ φύγουμε τώρα; ποῦ θὰ πᾶμε; ποιὸς θὰ μᾶς δεχτεῖ;

Δῶστε μας πίσω τὰ χρόνια μας δῶστε μας πίσω τὰ χαρτιά μας
Κλέφτες!
Στὰ ψέματα παίζαμε!

μ.α.
Seeker of the unveiled,
groper of the dark,
lover of the light,
yet still a creep.
Άβαταρ μέλους
Odysseas A
Κολλημένος Ιδεογραφίτης
Κολλημένος Ιδεογραφίτης
Δημοσιεύσεις: 134
Εγγραφή: Πέμ 04 Νοέμ 2010, 11:28
Φύλο: Άνδρας

Re: ποιηση για την Ποιηση

Δημοσίευση από Odysseas A » Σάβ 15 Μαρ 2014, 02:07

Φοβᾶμαι τοὺς ἀνθρώπους ποὺ ἑφτὰ χρόνια ἔκαναν πὼς δὲν εἶχαν πάρει χαμπάρι
καὶ μία ὡραία πρωία μεσοῦντος κάποιου Ἰουλίου
βγῆκαν στὶς πλατεῖες μὲ σημαιάκια κραυγάζοντας «δῶστε τὴ χούντα στὸ λαό».

Φοβᾶμαι τοὺς ἀνθρώπους ποὺ μὲ καταλερωμένη τὴ φωλιὰ
πασχίζουν τώρα νὰ βροῦν λεκέδες στὴ δική σου.

Φοβᾶμαι τοὺς ἀνθρώπους ποὺ σοῦ κλείναν τὴν πόρτα
μὴν τυχὸν καὶ τοὺς δώσεις κουπόνια καὶ τώρα
τοὺς βλέπεις στὸ Πολυτεχνεῖο νὰ καταθέτουν γαρίφαλα καὶ νὰ δακρύζουν.

Φοβᾶμαι τοὺς ἀνθρώπους ποὺ γέμιζαν τὶς ταβέρνες
καὶ τὰ σπάζαν στὰ μπουζούκια κάθε βράδυ καὶ τώρα τὰ ξανασπάζουν
ὅταν τοὺς πιάνει τὸ μεράκι τῆς Φαραντούρη καὶ ἔχουν καὶ «ἀπόψεις».

Φοβᾶμαι τοὺς ἀνθρώπους ποὺ ἄλλαζαν πεζοδρόμιο ὅταν σὲ συναντοῦσαν
καὶ τώρα σὲ λοιδοροῦν γιατὶ, λέει, δὲν βαδίζεις ἴσιο δρόμο.

Φοβᾶμαι, φοβᾶμαι πολλοὺς ἀνθρώπους.

Φέτος φοβήθηκα ἀκόμη περισσότερο.


Μανωλης Αναγνωστάκης

Εικόνα
Seeker of the unveiled,
groper of the dark,
lover of the light,
yet still a creep.
Άβαταρ μέλους
Oneiro
Καμμένος Ιδεογραφίτης
Καμμένος Ιδεογραφίτης
Δημοσιεύσεις: 498
Εγγραφή: Κυρ 13 Σεπ 2009, 04:48
Φύλο: Γυναίκα
Επικοινωνία:

Re: ποιηση για την Ποιηση

Δημοσίευση από Oneiro » Δευ 31 Μαρ 2014, 13:15

Όταν στα έξι βήματα στήσανε το Μηδέν
η ευστοχία της σφαίρας μας κατακύρωσε στην ύπαρξη.
Στη δημοπρασία για την ευτυχία
κανείς δεν πρόσφερε
κάτι περισσότερο
από ένα χρηματοκιβώτιο πτωχευμένων ερώτων
κάτι λιγότερο
από ένα κλωνί έκπτωτου βασιλικού
κι ο θρόνος και το στέμμα στη βροχή να γυαλίζουνε τόσο
για να καθρεπτίζουν τις αλυσίδες τους οι αισθήσεις.

Στα τούνελ της ψυχής σκάβοντας προχωρούσαν
ενδοφλέβια ολοένα οι ποιητές - ξέπνοοι ριφιφήδες δακρύων -
κι όλες οι μπουκάλες οξυγόνου
για τους φιλάσθενους πνεύμονες της Σιωπής.


Παράφορα τσαλακώσαμε το αίμα μας
για να χωρέσει μες στις στενές μας φλέβες.

Μήτε να ουρλιάζουμε μήτε να κλαίμε -
το μαντίλι δεν αφαιρεί το πλαγκτόν που θ’ αφήσει
η αμφίβια ζωή κάτω απ’ τα μάτια μας.

Γιάννης Κυριαζής ~ Αμφίβια ζωή

http://3.bp.blogspot.com/-ZXHqGtnpR6Y/T ... Abarat.jpg
Είμαι ένα 0νειρo που στις παρυφές των φιλοδοξιών του,
αναζητά τον χώρο εντός -όχι για να ονειρευτεί την ζωή-
αλλά για να τη ζήσει.
Άβαταρ μέλους
Odysseas A
Κολλημένος Ιδεογραφίτης
Κολλημένος Ιδεογραφίτης
Δημοσιεύσεις: 134
Εγγραφή: Πέμ 04 Νοέμ 2010, 11:28
Φύλο: Άνδρας

Re: ποιηση για την Ποιηση

Δημοσίευση από Odysseas A » Τετ 02 Απρ 2014, 01:16

Η αρχιτεκτονική της λήθης οικοδομείται
πάνω στα θεμέλια της μνήμης.
Ένας λαός έτοιμος να απεκδυθεί τα ιμάτια του
να αλλάξει τη σάρκα του με τη σάρκα του νέου
του ολότελα διαφορετικού μέλλοντος
χωρίς να αφήσει κεντημένο στο δέρμα του
έστω ένα στίχο
να κρατήσει στο βλέμμα του
ένα θρυμματισμένο άγαλμα
και λίγη άμμο από τις ακτές της Ιστορίας του
μέσα στις μικρές του φούχτες.
Το φως που υμνήσαμε κρέμεται ανενεργό πάνω στα ηλεκτροφόρα
καλώδια,
οι θάλασσες που αγναντέψαμε, εμφιαλώνονται για τους τουρίστες,
ο ήλιος κόβεται σε νομίσματα
και η ελιά σφραγίζεται με πύρινο σταυρό.
Και εκείνες οι καταστροφές και οι αποδημίες
οι εμφύλιοι σπαραγμοί και οι θυσίες
διαβάζονται πια σαν ξόρκια
όχι σαν ιστορία
και προβάλλονται τρισδιάστατα σε σκοτεινές αίθουσες
το χρήμα να ξεπλένει το αίμα
το αίμα να ξεπλένει το χρήμα.
Κάποτε κάποτε φοράμε ψηλά τακούνια και κάνουμε θόρυβο
περπατώντας μέσα στα γήπεδα.
Μα με πέλματα βρώμικα και πόδια γεμάτα καντήλες
επιστρέφουμε πιο βραχύσωμοι σπίτι.
Άλλοτε πάλι ακούμε τα υπόγεια νερά των ποταμών
και φαντασιωνόμαστε αρχαίους περιπάτους και χαϊδέματα.
Μα τα δάκτυλα συνήθισαν να πληκτρολογούν τη μοναξιά τους
να καρφώνουν τα χάδια πάνω σε κουμπιά
και να ακομπανιάρουν ευνουχισμένα αισθήματα
φριχτά τραγουδισμένα από άφυλους αοιδούς.
Κι άλλοτε φτιασιδώνουμε την αρρώστιά μας
με αρχαϊκό γέλιο ή κλάμα
κάθε καλοκαίρι και άλλος επιδαύρειος θίασος
στο ίδιο έργο.
Είμαστε η λήθη που οικοδομείται
οι λίθοι που την οικοδομούν.
ο περιούσιος λαός ενός δολοφονημένου από την πίστη
θεού.
Οι γραμμές στα πρόσωπά μας άλλαξαν.
Οι αυλακιές στις παλάμες μας άλλαξαν.
Οι δρόμοι του αίματός μας άλλαξαν.
Οι λεωφόροι του μυαλού μας άλλαξαν.
Οι εθνικές οδοί μας άλλαξαν.
Δεν είναι πια τόπος.
Δεν είναι πια τόπος να ζεις.
Δεν είναι πια τόπος να ζεις εδώ.

Σπυρος Αραβανης http://logoskaitexni.blogspot.gr/2011_1 ... chive.html
Seeker of the unveiled,
groper of the dark,
lover of the light,
yet still a creep.
Άβαταρ μέλους
promitheas14
Σούπερ Ιδεογραφίτης
Σούπερ Ιδεογραφίτης
Δημοσιεύσεις: 1832
Εγγραφή: Τετ 02 Ιαν 2013, 16:25
Φύλο: Άνδρας
Έδωσε Likes: 13 φορές
Έλαβε Likes: 20 φορές

Re: ποιηση για την Ποιηση

Δημοσίευση από promitheas14 » Σάβ 17 Μάιος 2014, 21:43

Ὄποιος ἐλεύθερα συλλογᾶται, συλλογᾶται καλά.
Ρήγας Βελεστινλῆς
Άβαταρ μέλους
Oneiro
Καμμένος Ιδεογραφίτης
Καμμένος Ιδεογραφίτης
Δημοσιεύσεις: 498
Εγγραφή: Κυρ 13 Σεπ 2009, 04:48
Φύλο: Γυναίκα
Επικοινωνία:

Re: ποιηση για την Ποιηση

Δημοσίευση από Oneiro » Τρί 20 Μάιος 2014, 14:00

(Μα δε θα λένε:
Ήτανε δύσκολοι καιροί.
Θα λένε:
Γιατί σωπαίνουν οι ποιητές τους;)
~ Berthold Brecht, 1937
Καντήλι ανάψτ' ευλαβικά στη μνήμη της Πατρίδας...
Καντήλι ας ανάψουμε, ανάψτε ο κόσμος όλος!
Για μοσχοβόλι των βουνών, θυμάρι κι ευωδία.
Για εσέ Πατρίδα που άδικα κι ανέλπιστα εχάθης...

Πατρίδα’ μ, μαυροθάλασσα, πενεύτρα των κορφών σου!
Πόσες καρδιές δεν έκλαψαν, καρδιές που τις ματώσαν
και μάτια δε βουρκώσανε με δάκρυα ποτάμια...

Και ποιος ξωπίσω εξέμεινε, καμπάνα να χτυπάει,
ν' ανάβει μελισσόκερα, στου Iερού την πόρτα,
ν' ανάβει τον πολυέλαιον, τον τρουλοκρεμασμένον,
και στην καντήλα του Χριστού, στην άσβεστη καντήλα,
λάδι να ρίχνει ευλαβικά, φυτίλι να αλλάζει...

Πατρίδα μου μονάκριβη, αξέχαστη Πατρίδα,
τις δόξες και τα κάλη σου τα εζήλεψεν η χώρα,
μα τα παιδιά σου τάκοψε τούρκικο αξινάρι...
Κι έστειλ' εμάς στην προσφυγιά, στου κόσμου την ορφάνια...

~ Θωμάς Ακριτίδης

Είμαι ένα 0νειρo που στις παρυφές των φιλοδοξιών του,
αναζητά τον χώρο εντός -όχι για να ονειρευτεί την ζωή-
αλλά για να τη ζήσει.
Άβαταρ μέλους
ArELa
Founder-Administrator
Founder-Administrator
Δημοσιεύσεις: 66942
Εγγραφή: Κυρ 15 Απρ 2007, 01:29
Irc ψευδώνυμο: ArELa
Φύλο: Γυναίκα
Έδωσε Likes: 1879 φορές
Έλαβε Likes: 2770 φορές

Re: ποιηση για την Ποιηση

Δημοσίευση από ArELa » Σάβ 24 Μάιος 2014, 09:25

Κάτι με σπρώχνει από παιδί
ανέμους να γυρεύω
και κάθε αγάπη αληθινή
να διακινδυνεύω.
Μες στην ψυχή μου αναζητώ
αιτίες κι εξηγήσεις
έχε το νου σου μη χαθώ
σε λάθος απαντήσεις.

Κράτα με πλάι σου,
κράτα με δίπλα σου,
χρόνια τα χρόνια μου σκορπάω.
Κράτα με πλάι σου,
κράτα με δίπλα σου,
μάθε με να αγαπάω.

Ίσως να ανήκω τελικά
σε εκείνους τους ανθρώπους
που δε χωράνε πουθενά
κι όλο αλλάζουν τόπους.
Θέλω ότι έχω στο μυαλό
να μοιραστώ μαζί σου
κι ύστερα να αποκοιμηθώ
στην κατανόηση σου.





https://www.youtube.com/watch?v=gTndbXv5_Kc
.







Δεν περιμένω τίποτα, δεν ελπίζω σε τίποτα,
δεν καταλαβαίνω τίποτα, είμαι ξανθιά κι ελεύθερη...


τα κανάλια μου /my channels:
στο vasoula2908 και στο vasoula2908asteria
στο Βrighteon,
στο Bitchute
στο Rumble
Άβαταρ μέλους
Odysseas A
Κολλημένος Ιδεογραφίτης
Κολλημένος Ιδεογραφίτης
Δημοσιεύσεις: 134
Εγγραφή: Πέμ 04 Νοέμ 2010, 11:28
Φύλο: Άνδρας

Re: ποιηση για την Ποιηση

Δημοσίευση από Odysseas A » Πέμ 19 Ιουν 2014, 17:25

Edgar Allan Poe - Annabel Lee

It was many and many a year ago,
In a kingdom by the sea,
That a maiden there lived whom you may know
By the name of Annabel Lee;
And this maiden she lived with no other thought
Than to love and be loved by me.

I was a child and she was a child,
In this kingdom by the sea:
But we loved with a love that was more than love -
I and my Annabel Lee;
With a love that the winged seraphs of heaven
Coveted her and me.

And this was the reason that, long ago,
In this kingdom by the sea,
A wind blew out of a cloud, chilling
My beautiful Annabel Lee;
So that her high-born kinsmen came
And bore her away from me,
To shut her up in a sepulchre
In this kingdom by the sea.

The angels, not half so happy in heaven,
Went envying her and me -
Yes! that was the reason (as all men know,
In this kingdom by the sea)
That the wind came out of the cloud one night,
Chilling and killing my Annabel Lee.

But our love it was stronger by far than the love
Of those who were older than we -
Of many far wiser than we -
And neither the angels in heaven above,
Nor the demons down under the sea,
Can ever dissever my soul from the soul
Of the beautiful Annabel Lee;

For the moon never beams without bringing me dreams
Of the beautiful Annabel Lee;
And the stars never rise but I feel the bright eyes
Of the beautiful Annabel Lee;
And so, all the night-tide, I lie down by the side
Of my darling -my darling -my life and my bride,
In the sepulchre there by the sea -
In her tomb by the sounding sea.

Seeker of the unveiled,
groper of the dark,
lover of the light,
yet still a creep.
Άβαταρ μέλους
ARKADROSOYL
Κολλημένος Ιδεογραφίτης
Κολλημένος Ιδεογραφίτης
Δημοσιεύσεις: 187
Εγγραφή: Τρί 06 Μάιος 2014, 22:44
Irc ψευδώνυμο: DROSOYLITES
Φύλο: Γυναίκα

Re: ποιηση για την Ποιηση

Δημοσίευση από ARKADROSOYL » Πέμ 19 Ιουν 2014, 22:04

:rose:
Όνειρο μέσα σ’ όνειρο - Έντγκαρ Άλλαν Πόε

Το υστερνό μου φίλημα στο μέτωπο σου πάρε
και άφησε με, αγάπη μου, δυο λόγια να σου πω
Αλήθεια λές σαν όνειρο πως διάβηκε η ζωή μου
χωρίς κανένα ατέλειωτο και ξέμακρο σκοπό.

Μα αν η ελπίδα πέταξε σε μέρα ή σε νύχτα
εκεί με σκέπασε βουνό της δυστυχιάς μεγάλο
σου φαίνεται πως έχασα το πιο λίγο καλή μου
αφου η ζωή είναι όνειρο κρυμμένο μέσα σ' άλλο.

Στέκομαι σ' άγρια ακρογυαλιά που δέρνει το κύμα
κι άμμους χρυσούς στα χέρια μου σφιχτά σφιχτά κρατάω
τι λίγοι και πως χάνονται απ' τα κλειστά μου χέρια
ενώ εγώ σε δάκρυα ολόπικρα ξεσπάω.

Θεέ μου, είναι αδύνατο να σώσω μόνο έναν
από το κύμα που κυλά με θόρυβο μεγάλο;
Είναι όλα όσα βλέπουμε σ' αυτόν εδώ τον κόσμο
ένα όνειρο ατέλειωτο κρυμμένο μέσα σ' άλλο;
:respect:
“Κάποτε νιώθω να είμαι ανάμεσα σ’ αυτούς που δεν γνώρισα ποτέ”
O.ΕΛΥΤΗΣ
Άβαταρ μέλους
Oneiro
Καμμένος Ιδεογραφίτης
Καμμένος Ιδεογραφίτης
Δημοσιεύσεις: 498
Εγγραφή: Κυρ 13 Σεπ 2009, 04:48
Φύλο: Γυναίκα
Επικοινωνία:

Re: ποιηση για την Ποιηση

Δημοσίευση από Oneiro » Κυρ 22 Ιουν 2014, 22:59

When descends on the Atlantic
The gigantic
Storm-wind of the equinox,
Landward in his wrath he scourges
The toiling surges,
Laden with seaweed from the rocks:

From Bermuda’s reefs; from edges
Of sunken ledges,
In some far-off, bright Azore;
From Bahama, and the dashing,
Silver-flashing
Surges of San Salvador;

From the tumbling surf, that buries
The Orkneyan skerries,
Answering the hoarse Hebrides;
And from wrecks of ships, and drifting
Spars, uplifting
On the desolate, rainy seas;—

Ever drifting, drifting, drifting
On the shifting
Currents of the restless main;
Till in sheltered coves, and reaches
Of sandy beaches,
All have found repose again.

So when storms of wild emotion
Strike the ocean
Of the poet’s soul, erelong
From each cave and rocky fastness,
In its vastness,
Floats some fragment of a song:

From the far-off isles enchanted,
Heaven has planted
With the golden fruit of Truth;
From the flashing surf, whose vision
Gleams Elysian
In the tropic clime of Youth;

From the strong Will, and the Endeavor
That forever
Wrestle with the tides of Fate;
From the wreck of Hopes far-scattered,
Tempest-shattered,
Floating waste and desolate;—

Ever drifting, drifting, drifting
On the shifting
Currents of the restless heart;
Till at length in books recorded,
They, like hoarded
Household words, no more depart.

'Seaweed'
Henry Wadsworth Longfellow

Εικόνα

Από τις Εβρίδες ως το Λυβικό το αλάτι της ζωής μένει ίδιο
όπως και ο ιδρώτας της αναζήτησής του :rose:
Είμαι ένα 0νειρo που στις παρυφές των φιλοδοξιών του,
αναζητά τον χώρο εντός -όχι για να ονειρευτεί την ζωή-
αλλά για να τη ζήσει.
Άβαταρ μέλους
Odysseas A
Κολλημένος Ιδεογραφίτης
Κολλημένος Ιδεογραφίτης
Δημοσιεύσεις: 134
Εγγραφή: Πέμ 04 Νοέμ 2010, 11:28
Φύλο: Άνδρας

Re: ποιηση για την Ποιηση

Δημοσίευση από Odysseas A » Σάβ 02 Αύγ 2014, 01:43

Στην ακρη του καλοκαιριου,
ο μεταξοσκωληκας τρωει φως
και βγαζει μεταξι για την νυχτα.

Γιαννης Κοντος


Εικόνα
Seeker of the unveiled,
groper of the dark,
lover of the light,
yet still a creep.
Άβαταρ μέλους
Odysseas A
Κολλημένος Ιδεογραφίτης
Κολλημένος Ιδεογραφίτης
Δημοσιεύσεις: 134
Εγγραφή: Πέμ 04 Νοέμ 2010, 11:28
Φύλο: Άνδρας

Re: ποιηση για την Ποιηση

Δημοσίευση από Odysseas A » Πέμ 11 Δεκ 2014, 16:08

Βρέχει απόψε στο βιβλίο των συμβάντων
βαλσαμωμένα ινδάλματα μιας άλλης εποχής.
Παράφωνος ανηφορίζω στην οδό Αβάτων
κι εσύ Χαλκίδα δυσανάγνωστη σελίδα ενοχής

Δίχως νιότη, δίχως έρωτα
περπατάμε σιωπηλοί
όνειρά μου αφανέρωτα
και η νύχτα απειλή

Μύλος, Φραγκιά. Φραγκιά και Μύλος
ανεβοκατεβαίνουν τα λεωφορεία της γραμμής.
Άγονα δρομολόγια μου ψιθυρίζει ένας φίλος
πάμε κι ερχόμαστε σαν την παλίρροια κι εμείς

Κωστας Λαχας
Seeker of the unveiled,
groper of the dark,
lover of the light,
yet still a creep.
Άβαταρ μέλους
ARKADROSOYL
Κολλημένος Ιδεογραφίτης
Κολλημένος Ιδεογραφίτης
Δημοσιεύσεις: 187
Εγγραφή: Τρί 06 Μάιος 2014, 22:44
Irc ψευδώνυμο: DROSOYLITES
Φύλο: Γυναίκα

Re: ποιηση για την Ποιηση

Δημοσίευση από ARKADROSOYL » Σάβ 13 Δεκ 2014, 19:43

:rose:

Το οικείο μου όνειρο.

Συχνά έχω τούτο το παράξενο και διαπεραστικό όνειρο

μιας γυναίκας άγνωστης που αγαπώ και με αγαπά

και που όμως δεν είναι κάθε φορά ούτε ακριβώς η ίδια

αλλά ούτε και κάποια άλλη, και με αγαπά και με καταλαβαίνει

Γιατί εκείνη με καταλαβαίνει και η καρδιά μου είναι διάφανη

για αυτή μονάχα˙ και τον ιδρώτα του χλωμού προσώπου μου

μονάχα αυτή ξέρει να δροσίζει με το κλάμα της

Να είναι άραγε καστανή, ξανθιά ή κοκκινομάλλα; Δε ξέρω

Το όνομά της; Θυμάμαι πως είναι γλυκό και εύηχο

σαν τα ονόματα των αγαπημένων που μας στέρησε η ζωή

Το βλέμμα της είναι όμοιο με το βλέμμα των αγαλμάτων

και όσον αφορά τη φωνή της, απόμακρη και ήρεμη και σοβαρή,

με τη χροιά αγαπημένων φωνών που σώπασαν.

PAUL VERLAINE
“Κάποτε νιώθω να είμαι ανάμεσα σ’ αυτούς που δεν γνώρισα ποτέ”
O.ΕΛΥΤΗΣ
Άβαταρ μέλους
alkinoos
Επίτιμος
Επίτιμος
Δημοσιεύσεις: 6717
Εγγραφή: Παρ 08 Απρ 2011, 23:21
Φύλο: Άνδρας
Έδωσε Likes: 79 φορές
Έλαβε Likes: 92 φορές

Re: ποιηση για την Ποιηση

Δημοσίευση από alkinoos » Κυρ 11 Ιαν 2015, 15:01

Τάσος Λειβαδίτης

''Ναι, αγαπημένη μου. Πολύ πριν να σε συναντήσω
εγώ σε περίμενα. Πάντοτε σε περίμενα.

Αλήθεια εκείνη η άνοιξη, εκείνο το πρωινό, εκείνη η απλή κάμαρα της
ευτυχίας
αυτό το σώμα σου που κράταγα πρώτη φορά γυμνό
αυτά τα δάκρυα που δεν μπόρεσα στο τέλος να κρατήσω
πόσο σου πήγαιναν.
Α, θάθελα να φιλήσω τα χέρια του πατέρα σου, της μητέρας σου τα
γόνατα που σε γέννησαν για μένα
να φιλήσω όλες τις καρέκλες που ακούμπησες περνώντας με το
φόρεμα σου
να κρύψω σαν φυλακτό στον κόρφο μου ένα μικρό κομμάτι απ το
σεντόνι που κοιμήθηκες.
Θα μπορούσα ακόμα και να χαμογελάσω
στον άντρα που σ' έχει δει γυμνή πριν από μένα

να του χαμογελάσω, που του δόθηκε μια τόση ατέλειωτη ευτυχία.
Γιατί εγώ, αγαπημένη, σου χρωστάω κάτι πιο πολύ απ τον έρωτα
εγώ σου χρωστάω το τραγούδι και την ελπίδα, τα δάκρυα και πάλι
την ελπίδα.
Στην πιο μικρή στιγμή μαζί σου, έζησα όλη τη ζωή!''


Υ.γ Οι υπογραμμίσεις είναι δικές μου.
- Οι στίχοι επάξια μπορούν να σταθούν/ ερμηνευτούν και στο συμπόσιο, Περί Έρωτος.
Διότι...δεν υπάρχει φόβος για τον Έρωτα.Δεν υπάρχει φόβος / ανασφάλεια για το μετά.
Αν η πιο μικρή στιγμή είναι μια ολόκληρη ζωή,φανταστείτε αν ο Έρωτας έχει διάρκεια,ακόμα και μιας ολόκληρης ζωής
Αιωνιότητα...Αθανασία :wink: :rose:
"Ο ύπνος του σώματος έγινε ξύπνημα της ψυχής και το κλείσιμο των ματιών αληθινή όραση, και η σιωπή μου εγκυμονούσε το καλό, και η διατύπωση του λόγου μου έγινε δημιούργημα αγαθό" Ερμής Τρισμέγιστος

Δεν στηνω καινούργια είδωλα εγώ, τα παλιά ας μάθουν τι τους στοιχίζει το να έχουν ξύλινα πόδια - Νιτσε @ Ιδε ο άνθρωπος

Ήρθαν ντυμένοι φίλοι αμέτρητες φορές οι εχθροί μου το παμπάλαιο χώμα πατώντας και το χώμα δεν έδεσε ποτέ με τη φτέρνα τους - Ελυτης
Άβαταρ μέλους
ARKADROSOYL
Κολλημένος Ιδεογραφίτης
Κολλημένος Ιδεογραφίτης
Δημοσιεύσεις: 187
Εγγραφή: Τρί 06 Μάιος 2014, 22:44
Irc ψευδώνυμο: DROSOYLITES
Φύλο: Γυναίκα

Re: ποιηση για την Ποιηση

Δημοσίευση από ARKADROSOYL » Παρ 13 Φεβ 2015, 09:52

:rose: :rose:




ΤΕΛΕΙΩΜΕΝΑ

Μέσα στον φόβο και στις υποψίες,

με ταραγμένο νου και τρομαγμένα μάτια,

λιώνουμε και σχεδιάζουμε το πώς να κάμουμε

για ν' αποφύγουμε τον βέβαιο

τον κίνδυνο που έτσι φρικτά μας απειλεί.

Κι όμως λανθάνουμε, δεν είν' αυτός στον δρόμο

ψεύτικα ήσαν τα μηνύματα
(ή δεν τ' ακούσαμε, ή δεν τα νοιώσαμε καλά).

Άλλη καταστροφή, που δεν την φανταζόμεθαν,

εξαφνική, ραγδαία πέφτει επάνω μας,

κι ανέτοιμους-πού πια καιρός-μας συνεπαίρνει.
K.Π.ΚΑΒΑΦΗΣ
“Κάποτε νιώθω να είμαι ανάμεσα σ’ αυτούς που δεν γνώρισα ποτέ”
O.ΕΛΥΤΗΣ
Άβαταρ μέλους
Odysseas A
Κολλημένος Ιδεογραφίτης
Κολλημένος Ιδεογραφίτης
Δημοσιεύσεις: 134
Εγγραφή: Πέμ 04 Νοέμ 2010, 11:28
Φύλο: Άνδρας

Re: ποιηση για την Ποιηση

Δημοσίευση από Odysseas A » Δευ 16 Νοέμ 2015, 00:51

Ἀπ᾿ τὸ πρωὶ κοιτάζω πρὸς τ᾿ ἀπάνω ἕνα πουλὶ καλύτερο
ἀπ᾿ τὸ πρωὶ χαίρομαι ἕνα φίδι τυλιγμένο στὸ λαιμό μου

Σπασμένα φλυτζάνια στὰ χαλιὰ
πορφυρὰ λουλούδια τὰ μάγουλα τῆς μάντισσας
ὅταν ἀνασηκώνει τῆς μοίρας τὸ φουστάνι
κάτι θὰ φυτρώσει ἀπ᾿ αὐτὴ τὴ χαρά
ἕνα νέο δέντρο χωρὶς ἀνθοὺς
ἢ ἕνα ἁγνὸ νέο βλέφαρο
ἢ ἕνας λατρεμένος λόγος
ποῦ νὰ μὴ φίλησε στὸ στόμα τὴ λησμονιά

Ἔξω ἀλαλάζουν οἱ καμπάνες
ἔξω μὲ περιμένουν ἀφάνταστοι φίλοι
σηκώσανε ψηλὰ στριφογυρίζουνε μιὰ χαραυγὴ
τί κούραση τί κούραση
κίτρινο φόρεμα -κεντημένος ἕνας ἀετός-
πράσινος παπαγάλος -κλείνω τὰ μάτια- κράζει
πάντα πάντα πάντα
ἡ ὀρχήστρα παίζει κίβδηλους σκοποὺς
τί μάτια παθιασμένα τί γυναῖκες
τί ἔρωτες τί φωνὲς τί ἔρωτες
φίλε ἀγάπη αἷμα φίλε
φίλε δῶσ᾿ μου τὸ χέρι σου τί κρύο

Ἤτανε παγωνιὰ
δὲν ξέρω πιὰ τὴν ὥρα ποὺ πέθαναν ὅλοι
κι ἔμεινα μ᾿ ἕναν ἀκρωτηριασμένο φίλο
καὶ μ᾿ ἕνα ματωμένο κλαδάκι συντροφιὰ


Ἡ δύσκολη Κυριακή
Μιλτος Σαχτουρης
Seeker of the unveiled,
groper of the dark,
lover of the light,
yet still a creep.
Απάντηση

Επιστροφή στο “Ποίηση-Λογοτεχνία”