Re: ποιηση για την Ποιηση
Δημοσιεύτηκε: Τρί 25 Ιαν 2011, 20:50
"Ολα γινονται εκτος απο αυτα που δεν γινονται" ειχε πει ενας φιλος καποτε
Για αυτα που δεν γινονται πια κι εγω θα ηθελα να ηταν αλλιως....
Φχαριστωσε ονειροαχτίδα
Και να που η σκληρη σιωπη μου μπηγεται μες στον παραμικρο ηχο που ξεμυτιζει.
Με βασανιζει που δεν μπορω να γαληνεψω τις δυσβατες πλαγιες μου
Εκει οπου μετεωρη φιλοξενια μπορεσα μοναχα να παρασχω,
Εγω, που τεινω πάντα κατακορυφα
Και τρεφομαι μοναχα με την ξηρασια του κυανου.
Κοιτω τα ελατα που γερνουν, ακινητοι προσκυνητες, προς την κοφτερη κορφη μου.
Πεδιαδες, λαγκαδια, βοσκοτοπια κι εσεις δαση, μη μου θυμωνετε για τα' αφ' υψηλου μου διασελα!
Διψω ακορεστα τη θαλασσα, την απεραντη πλαγιασμενη, την αεικινητη που τα συννεφα δοκιμασαν να μου αποκαλυψουν.
Αδιαλειπτως προς τα κει κατευοδωνω τις πιο ευαισθητες πηγες μου, τις πλεον ευζωες, τις ευχυμες!
Καμια τους δεν επεστρεψε ποτε κοντα μου.
Ακομη ελπιζω.
JULES SUPERVIELLE
Η επι ορους ομιλια
Για αυτα που δεν γινονται πια κι εγω θα ηθελα να ηταν αλλιως....
Φχαριστωσε ονειροαχτίδα
Και να που η σκληρη σιωπη μου μπηγεται μες στον παραμικρο ηχο που ξεμυτιζει.
Με βασανιζει που δεν μπορω να γαληνεψω τις δυσβατες πλαγιες μου
Εκει οπου μετεωρη φιλοξενια μπορεσα μοναχα να παρασχω,
Εγω, που τεινω πάντα κατακορυφα
Και τρεφομαι μοναχα με την ξηρασια του κυανου.
Κοιτω τα ελατα που γερνουν, ακινητοι προσκυνητες, προς την κοφτερη κορφη μου.
Πεδιαδες, λαγκαδια, βοσκοτοπια κι εσεις δαση, μη μου θυμωνετε για τα' αφ' υψηλου μου διασελα!
Διψω ακορεστα τη θαλασσα, την απεραντη πλαγιασμενη, την αεικινητη που τα συννεφα δοκιμασαν να μου αποκαλυψουν.
Αδιαλειπτως προς τα κει κατευοδωνω τις πιο ευαισθητες πηγες μου, τις πλεον ευζωες, τις ευχυμες!
Καμια τους δεν επεστρεψε ποτε κοντα μου.
Ακομη ελπιζω.
JULES SUPERVIELLE
Η επι ορους ομιλια