Ιδεογραφήματα

μερες τωρα προσπαθω να ανοιξω αυτο το θεματακι βασει του καρτουν που βλεπαμε μικροι εμεις οι 30-40...
ετσι το βλεπαμε τοτε...ο γραφικος με το μουσακι πανω στο ψωραλογο και ο καημενος ο χοντρουλης
ο παντσο να ακολουθει που πας παληκαρι αγκαλια με το σκουταρι
ειχε πλακα κτλ κτλ...λιγα χρονια το πετυχαμε και στα ραφια των βιβλιοπωλειων ως παιδικο βιβλιο 100 σελιδων...
το πηραμε στη δανειστικη βιβλιοθηκη του σχολειου στην 4η δημοτικου γραψαμε περιληψη κεντρικη ιδεα κτλ κτλ

μας συνεχαρη ο δασκαλος

χροοοοοονια μετα αν ξαναδουμε το θεμα αυτο προκυπτουν νεες οπτικες γωνιες και επιπεδα αληθειας [layers of truth. journal etc etc barny]..."τυχαια" το επελεξα για αβαταρ και ισως μονο η μυστηριωδης σερανο με εχει ψυχολογησει ικανα επι του θεματος
η μαχη της λογικης με το βιωματικο υπερβατικο συναισθημα...το να εισαι αλλου και καπως...οι μαχες με τους ανεμομυλους...καποτε γελαγαμε απλως μετα ομως ηρθαν οι μελισσες

δυστυχως ποτέ δεν διαβασα τες 1200 περιπου σελιδες του κανονικου αριστουργηματος του θερβαντες
προσφατα πηγα στον ελευθερουδακη και οι δυο τομοι ειναι περιπου 45 ευρω....αλλά που χρονος να βυθιστεις
στη μαγεια...[εσεται ημαρ.]

ξεκινω με καποια λινξ σχετικα...θα μπορουσα να το βαλω στο προσωπικον μου ή στα νοσταλζικ αλλά το θετω εδω στη διαθεση ολων -------ευφανταστος ευπατριδης λοιπον...

Ο Δον Κιχώτης (Don Quixote de la Mancha - Δον Κιχότε δε λα Μάντσα), με πλήρη τίτλο El ingenioso hidalgo Don Quijote de la Mancha («Ο ευφάνταστος ευπατρίδης Δον Κιχώτης της Μάντσας») είναι κλασικό έργο λογοτεχνίας του Ισπανού συγγραφέα Μιγκέλ ντε Θερβάντες Σααβέντρα (Miguel de Cervantes Saavedra).


Ο Δον Κιχώτης και ο Σάντσο Παντσα από τον Ονορέ Ντομιέ.Εκδόθηκε σε δυο μέρη, το 1605 και το 1615 και είναι ένα από τα μυθιστορήματα που επηρέασαν σημαντικά την ισπανική λογοτεχνία. Το έργο περιγράφει τις περιπέτειες του πρωταγωνιστή Αλόνσο Κιχάνο, ο οποίος έχοντας διαβάσει πολλά βιβλία για τον ιπποτισμό, πιστεύει ότι είναι ιππότης και παίρνει το όνομα Δον Κιχώτης. Τον ακολουθεί ο υπηρέτης του, Σάντσο Πάντσα και είναι ερωτευμένος με την Δουλτσινέα, στην οποία είναι αφοσιωμένος, αν και αυτή αγνοεί τον έρωτά του και δεν εμφανίζεται ποτέ στο βιβλίο.

Στον πρόλογο του πρώτου μέρους, ο Θερβάντες σημειώνει πως συνέλαβε την ιδέα για το μυθιστόρημα στη φυλακή, πιθανώς αναφερόμενος στις περιόδους που πέρασε στη φυλακή του Κάστρο ντελ Ρίο (1592) ή της Σεβίλλης (1597-8). Ένας τοπικός θρύλος υποστηρίζει πως γράφτηκε σε φυλακή της πόλης Μάντσεγκαν (Manchegan), την περίοδο 1601-3, ωστόσο η μελέτη της βιογραφίας του Θερβάντες δεν επιβεβαιώνει φύλάκισή του εκεί. Σύμφωνα με άλλη πιθανή εκδοχή, ο Θερβάντες εμπνεύστηκε κατά την περίοδο που ήταν αιχμάλωτος στο Αλγέρι (1575-80). Η υπόθεση αυτή στηρίζεται στο γεγονός πως ως φανταστικός συγγραφέας του έργου εμφανίζεται στο κείμενο ο μουσουλμάνος ιστορικός Cide Hamete Benengeli, το οποίο συνδέεται με πιθανή επαφή του Θερβάντες, στο Αλγέρι, με Άραβες και Τούρκους αφηγητές[1].

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%94%CE% ... E%B7%CF%82

--------------
Τι συμβολίζει για σας ο Δον Κιχώτης;
«Την απέχθεια για κάθε τι που προσπαθεί να αφομοιωθεί με αυτό που λέγεται πραγματικό. Είναι ο ήρωας της ανομοίωσης και του ονείρου. Είναι αυτός που απαιτεί να σεβαστούν τη διαφορετικότητά του. Να σεβαστούν τα μοναδικά ατομικά στοιχεία του ανθρώπου: το όνειρο και τη φαντασία».
http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=53842

Να συμπληρώσω ότι θεωρείται το πρώτο μυθιστόρημα στην ιστορία της παγκόσμιας λογοτεχνίας!

Το έβλεπα σε κινούμενο σχέδιο, μετά το διάβασα ολόκληρο στο πρωτότυπο (υπέροχη γραφή!) και πρόπερσι το είδα στο θέατρο με τον Κιμούλη.

Έχω πάει και στη Μάντσα, εκείνο το τσουρουφλισμένο από τον ήλιο κατάξερο οροπέδιο, αυτό βάζει πραγματικά τη μακρόστενη φιγούρα του ιδάλγο στο σωστό του περιβάλλον...

Ο Μιχαλάκης έγραψε βέβαια το βιβλίο για να καυτηριάσει, να κοροϊδέψει, να σατιρίσει τον φαντασιόπληκτο γηραιό κύριο. Άσχετο αν μετά εκείνος έγινε το πρότυπο για κάθε αιθεροβάμονα φαντασιόπληκτο που αρνείται να απαρνηθεί το όνειρό του και ζει στην κοσμάρα του.

Η ΜΑΧΗ ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΝΕΜΟΜΥΛΟΥΣ

Ο Δον Κιχώτης πέρασε δεκαπέντε μέρες στη βολή του σπιτιού του, και ασχολιόταν με τις υποθέσεις του, χωρίς τίποτα να δείχνει ότι ήθελε να ξαναρχίσει τις τρέλες του. Όλο αυτό το διάστημα κουβέντιασε πολύ με το γεωργό, το χωριανό του, έναν καλοκάγαθο άνθρωπο, αλλά χωρίς πολύ μυαλό στο κεφάλι του. Από τα πολλά που του είπε, τις τόσες υποσχέσεις που του έκανε, στο τέλος έπεισε το δύστυχο χωρικό να μπει στη δούλεψή του ως ιπποκόμος.
Ανάμεσα στα άλλα, του έλεγε ο Δον Κιχώτης, πως αν ερχόταν μαζί του με την καρδιά του, γιατί - ποιος ξέρει - όλο και θα του τύχαινε κάποια περιπέτεια από την οποία θα έβγαινε νικητής, θα τον διόριζε διοικητή σε ένα νησί. Με αυτήν, αλλά και με πολλές άλλες υποσχέσεις, ο Σάντσο Πάνσα, έτσι λεγόταν ο χωρικός, άφησε γυναίκα και παιδιά και πήγε ιπποκόμος του Δον Κιχώτη.
Ο Δον Κιχώτης βάλθηκε να βρει χρήματα. Αφού πούλησε κάποια πράματα, έβαλε ενέχυρο κάποια άλλα, και ξεπούλησε τα υπάρχοντά του όσο-όσο, συγκέντρωσε ένα σημαντικό χρηματικό ποσό. Ύστερα, ανακοίνωσε στο Σάντσο Πάνσα τη μέρα και την ώρα που θα ξεκινούσαν, ώστε να πάρει μαζί του ο, τι του ήταν απαραίτητο. Πάνω απ’ όλα του είπε να πάρει προμήθειες για το ταξίδι. Εκείνος δέχτηκε και, μάλιστα, του είπε πως μπορούσε να φέρει και το γαϊδούρι του που ήταν πολύ καλό, γιατί ήταν συνηθισμένο στα μεγάλα ταξίδια.
Χωρίς να αποχαιρετήσει τη γυναίκα του και τα παιδιά του ο Σάντσο Πάνσα, όπως ούτε και ο Δον Κιχώτης την οικονόμο και την ανεψιά του, βγήκαν νύχτα από το χωριό χωρίς να τους δει κανείς. Έκαναν πολύ δρόμο, μέχρι να βεβαιωθούν ότι κανείς δε θα τους έβρισκε, όσο και να τους έψαχνε, ώσπου στο τέλος ξημέρωσε. ....................................

http://www.ispania.gr/arthra/logotexnia ... -apospasma

[γηραιος κυριος ..σατυρα...ευφανταστος ευπατριδης...το πρότυπο για κάθε αιθεροβάμονα φαντασιόπληκτο που αρνείται να απαρνηθεί το όνειρό του και ζει στη γκοζμάρα του....φαινεται πως περαν της σερανο αρχιζει να με ψυχολογει
και η χαηντη μπριγκιτε φον σαλπιγγιδου απο το παγωμενο και αφιλοξενο ουλεβι ]

PELTASTIS VARNAVAS έγραψε: Τι συμβολίζει για σας ο Δον Κιχώτης;
«Την απέχθεια για κάθε τι που προσπαθεί να αφομοιωθεί με αυτό που λέγεται πραγματικό. Είναι ο ήρωας της ανομοίωσης και του ονείρου. Είναι αυτός που απαιτεί να σεβαστούν τη διαφορετικότητά του. Να σεβαστούν τα μοναδικά ατομικά στοιχεία του ανθρώπου: το όνειρο και τη φαντασία».
http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=53842

Για μένα δίνει κι ένα μήνυμα λίγο πιο πέρα... Το γεγονός ότι οι περισσότεροι από μας δεν διανοούμαστε (από γεννησιμιού μέχρι το θάνατό μας) να δούμε πως μπορεί να υπάρχει και μια πραγματικότητα, άλλη από αυτή που μας δόθηκε.
Πως ίσως θα'πρεπε μόνοι μας να φτιάχνουμε την πραγματικότητά μας, αντί να ενστερνιζόμαστε ως μία και μοναδική, αυτή που μας πασάρεται με το που θα αντικρύσουμε τον ήλιο...

Το γεγονός ότι ο Δον "ξέφυγε" από αυτά που το όλο κοινωνικο-πολιτικό σύστημα μας "φυτεύει", είναι μια τεραστίων διαστάσεων υπέρβαση, που λίγοι εκτιμούν και πολλοί χλευάζουν σαν μια ανοησία του απροσάρμοστου... Δεν ξέρω αν τους είπε όμως κανείς πόσο μεγαλύτερη ανοησία είναι αυτή που μας επιτάσσει να είμαστε προσαρμοσμένοι και συμμορφούμενοι στις υποδείξεις...






Θαυμάσιο τόπικ...



(Αν/όποτε θελήσεις να αλλάξω το νικ σου σε Δον Κιχώτη, Βαρναβάκο μου, δεν έχεις παρά να μου το ζητήσεις )

Τελικά ποιός είχε δίκιο;
O Σάντσο ή ο Δόν Κιχώτης

Γίγαντες ή ανεμόμυλοι ;

Το 1972 ο Μάνος Κατράκης έπαιξε τον ρόλο του Δον Κιχώτη στο θέατρο.
Μία παράσταση που πάντα ήθελα να ήμουν εκεί για να την δώ.
Αφενός εξαιτίας του ασίγαστου έρωτα μου για τη μορφή και τη φωνή
του Κατράκη κι αφετέρου φυσικά για να βρεθώ στην μαγική αυλή των
ονείρων των παιδικών μου χρόνων..

Ευτυχώς στο Αρχείο του Εθνικού Θεάτρου διασώζονται διαμάντια
Έστω και ηχητικά λοιπόν, μπορεί κανείς να ταξιδέψει στον μαγικό κόσμο
των ονειροπλασιών του Θερβάντες:

http://www.nt-archive.gr/viewsounds.asp ... 0148-01-01
http://www.nt-archive.gr/viewsounds.asp ... 0148-01-02

κι εδώ το πρόγραμμα της τότε παράστασης:
http://www.nt-archive.gr/viewFiles1.asp ... gramID=844

Ο Κατράκης είχε δηλώσει τότε οτι είχε τρομερό τρακ για την ερμηνεία του ρόλου
γιατί όπως είχε πεί είναι άλλο να ερμηνεύει κανείς ήρωες αντλημένους από
την ζωή κι άλλο να έχει να παλέψει με την αστείρευτη φαντασία του συγγραφέα
και να καταφέρει να ισορροπήσει ανάμεσα στο γήϊνο και το φανταστικό που καθένας
που έχει διαβάσει το βιβλίο, έχει πλάσει στην δική του φαντασία.


Πελταστή μέχρις ότου το βιβλίο βρεθεί κοντά σου, μπορείς αν θες να το
διαβάσεις εδώ (εφόσον η δυσκολία της γλώσσας δεν φανεί εμπόδιο)
http://www.jus.uio.no/sisu/don_quixote. ... rtrait.pdf

Δεν ξέρω πολλά για τον Δον Κιχώτη,
παρά μόνο ότι όταν ήμουν παιδί ο μεγαλύτερος μου αδελφός
ζωγράφιζε συνέχεια, για κάποιο χρονικό διάστημα,
αυτό ακριβώς που έχει ο δικός μας δον Κιχώτης, αβατάρ.
Εγώ τα έπαιρνα και τα κρέμαγα στο δωμάτιο μου και συχνά πυκνά τα κοίταζα επίμονα
γιατί κάτι με γοήτευε στο σκίτσο αυτό.
Μάλλον οι φιγούρες που ήταν τόσο διαφορετικές από το κατεστημένο.
Αργότερα έμαθα ότι αυτός ο τύπος,
ο ψηλός, ήταν κάποιος που κυνηγούσε ανεμόμυλους.

Και τότε ο ανεμόμυλος έγινε μέσα μου κάτι απροσδιόριστο κάτι σαν το ανέφικτο.

Αυτός δε, ο ψηλός, είχε και έναν υπηρέτη
που τον αγαπούσε και τον προστάτευε γιατί ο ιππότης ήταν λίγο τρελούτσικος.
Αυτή η σχέση μου άρεσε γιατί κάθε «τρελός» χρειάζεται έναν φίλο.
Αυτό δε που με συγκίνησε περισσότερο απ όλα ήταν
όταν έμαθα για τον έρωτα του με την Δουλτσινέα.
Μια Δουλτσινέα, που σαν να μην υπάρχει.
Η που υπάρχει μόνο για εκείνον.

Ανάμεσα στα άλλα, του έλεγε ο Δον Κιχώτης, πως αν ερχόταν μαζί του με την καρδιά του,

Αυτό δε, στο παραπάνω κείμενο τα λέει όλα,
δείχνει πολλά για την ευγένεια του Ιππότη.

Νομίζω ότι ο Δον Κιχώτης σήκωσε λίγο την κουρτίνα και κοίταξε από την άλλη πλευρά.
Ίσως η άλλη πλευρά να ήταν απείρως γοητευτικότερη για τον ήρωα μας.
Κάτι που δεν συμβαίνει σε όλους όσους σήκωσαν έστω και για λίγο την κουρτίνα.

Μιας και δεν έχω διαβάσει το βιβλίο με χαρά μου θα παρακολουθώ αποσπάσματα που νομίζετε ότι έχουν ενδιαφέρον αγαπητέ δικέ μας Δον Κιχώτη.

Ion Papa έγραψε:Αυτή η σχέση μου άρεσε γιατί κάθε «τρελός» χρειάζεται έναν φίλο.

Όπως και κάθε άνθρωπος χρειάζεται και έναν <<τρελό>> για φίλο.

---

Δόν Βαρνάβα αρκάντιο ντε λα σύπρους στη ζωή πρέπει να ''παίζεις" και τους δυο ρόλους ανάλογα την περίσταση.Φανταστείτε έναν κόσμο που υπάρχουν μόνο Δόν Κιχώτες ή έναν άλλο που κατοικείται μόνο απο Σάντσο Πάντσες.Έναν δηλαδή σκέτο ονειρικό και έναν άλλο σκέτο πραγματιστικό.
Διάκριση.Πότε Δον Κιχώτης, πότε Σάντσο.Έτσι πρέπει να περνάει ο άνθρωπος το βίο του εδώ σε αυτό τον κόσμο.

Εγω αν και δεν ειμαι 30-40. Το βλεπα στην ερτ. Πριν απο τον σερίφη του διαστήματος.

Kαλοί και άγιοι βέβαια οι δονκιχώτηδες, αλλά για τους οικείους τους είναι πολύ μανίκι. ΠΟΛΥ μανίκι.

KAL EL έγραψε:Τελικά ποιός είχε δίκιο;
O Σάντσο ή ο Δόν Κιχώτης

Γίγαντες ή ανεμόμυλοι ;

Γιγαντόμυλοι!

totispap έγραψε:
Όπως και κάθε άνθρωπος χρειάζεται και έναν <<τρελό>> για φίλο.

[box=]Εσύ totis δόξα τω θεό παράπονο δεν έχεις. [/box]

Διάκριση.Πότε Δον Κιχώτης, πότε Σάντσο.Έτσι πρέπει να περνάει ο άνθρωπος το βίο του εδώ σε αυτό τον κόσμο.
[box=]Σωστό σε βρίσκω.[/box]

συγκινητικες και ενδιαφερουσες αι τοποθετησεις σας ω ιδεοπαρεα
σαν λινκ ελπιζω νομιμο υπαρχει το

http://www.ispania.gr/arthra/logotexnia ... spaspamata

με καποια πρωτα κεφαλαια-αποσπασματα απο το βιβλιον

αληθεια στο ρολο του συνετου ο πανικος και του τρελαρα ο καρυπ
οντως παπτοτ πρεπει στο ιδιο ατομο αναλογα με την περισταση να υπαρχει
πότε ο ορθος λογος και ποτε το...αλλο αυτο μετην κουρτινα σερανο εεετσιιι
υβριδικα μοντελα επαμφοτεριζοντα...μου θυμιζει και λλιην κβαντικη θεωρηση
οπου αλλοτε η υλη -ενεργεια ειναι μαζα -σωματιδια και αλλοτε κυματα φωτονια
αναλογα με το ποιος ρωταει?με τα επιπεδα μακροκοσμου μικροκοσμου
αναλογα με τα επιπεδα αληθειας που λεει κι ο γερο πελταστης

οσο για τη δολτσινεα... αορατες αγαπες αορατα φιλια [οχι αυτα ειν περιπου απ αλλου]
χμμμ θα αφιερωσω το ποιημα a une passante σε μια περαστικη του μποντλερ
-θα το βρω...στο εδω παρεακι και στο συντονισμοι -ηχολαλιες
αυτα τα ουδεποτε εκπεφρασμενα εχουν τη χαρη τους, διδασκουν αρκει να μην ειναι
ο κανων

εκκρεμει και η παρουσιαση το βιβλιου η γοργονα επισης απο ιβηρικη χερσονησο
la serpe που θετει παλι θεματα φαντασιας λογικης υπερκοσμιου γηινου
καλου κακου...καμινγκ σουν

ΟI ΔYO κορυφαίες στιγμές για τη βιογραφία και την εργογραφία του Θερβάντες είναι η ηρωικά θυσιαστική συμμετοχή του ως δεκανέα στη Ναυμαχία της Ναυπάκτου (7-10-1571) και η πενταετής οδύσσεια αιχμαλωσία του στο Αλγέρι (1575-1580). ..................


http://www.ispania.gr/arthra/logotexnia ... -nafpaktos

Μια παλιά κατάρα βαραίνει τον οίκο των Απόντε στη Γαλικία. Ποτέ καμιά γενιά δεν απέκτησε πάνω από έναν απόγονο ούτε και κανείς αρσενικός Απόντε κατάφερε ν' αντισταθεί στο κάλεσμα της θάλασσας και της Γοργόνας, στο κάλεσμα του πόθου, της σαγήνης αλλά και του θανάτου μαζί.

http://www.perizitito.gr/product.php?pr ... 3618&page=

http://www.ispania.gr/ekdilwseis/logote ... a-la-serpe

À une passante

La rue assourdissante autour de moi hurlait.
Longue, mince, en grand deuil, douleur majestueuse,
Une femme passa, d'une main fastueuse
Soulevant, balançant le feston et l'ourlet;

Agile et noble, avec sa jambe de statue.
Moi, je buvais, crispé comme un extravagant,
Dans son oeil, ciel livide où germe l'ouragan,
La douceur qui fascine et le plaisir qui tue.

Un éclair... puis la nuit! — Fugitive beauté
Dont le regard m'a fait soudainement renaître,
Ne te verrai-je plus que dans l'éternité?

Ailleurs, bien loin d'ici! trop tard! jamais peut-être!
Car j'ignore où tu fuis, tu ne sais où je vais,
Ô toi que j'eusse aimée, ô toi qui le savais!

— Charles Baudelaire

http://fleursdumal.org/poem/224

Του δρόμου τ’ οχλαλοητό ξεκούφαινε τριγύρα.
Ψηλή, λιγνή, στα μαύρα της, αρχοντολυπημένη,
κάποια γυναίκα διάβηκε κρατώντας σηκωμένη
μ’ επίδειξη της ρόμπας της τη νταντελένια γύρα.

Ευγενικιά και λυγερή με πόδι ως αγαλμάτου.
Κι εγώ ρουφούσα, όπως αυτός που τρέλα τον χτυπάει,
στα μάτια της τεφρό ουρανό που θύελλες γεννάει,
μια γλύκα σαγηνευτική και μια ηδονή θανάτου.

Κάποια αστραπή…νύχτα μετά! –Διαβάτισσά μου ωραία
που ξαφνικά στο βλέμμα σου ξανάνιωσα, για πε μου
αλλού πια μόνο θα σε δω, σε κάποια ζωή νέα;

αλλού, πολύ μακριά από δω! αργά! κι ίσως ποτέ μου!
Γιατί δεν ξέρω αν πουθενά θέλω πια σ’ ανταμώσει,
Ω, εσένα που θ’αγάπαγα, ω εσύ, που το ‘χες νιώσει![2]

http://poeticanet.com/dokimia.php?subac ... how_cat=49

το βαρυνα ισως λλιον απο ανθη του κακου και οχι μονο

"Θεέ μου, φαντάζομαι με πόση ανυπομονησία, αρχοντικέ μου αναγνώστη, ή ίσως εσύ απλέ άνθρωπε του λαού, θα περιμένεις την τρίτη εκστρατεία του Δον Κιχώτη, που το γλυκό ψωμί στο στόμα σου δε θα το βάλεις, αν δεν τον δεις σε δημοσιές, σε σύδεντρα και σε σπηλιές να παλεύει με γίγαντες, με ξωτικά, με μάγους και ιππότες, λιοντάρια να νικάει, ώσπου να κάνει ξακουστό σ' όλη την οικουμένη το όνομα της Δουλσινέας, της δέσποινας των λογισμών του.
- Και πώς δεν τα είδα εγώ όλα αυτά, Σάντσο! έκανε ο Δον Κιχώτης. Πάλι θα το πω, και θα το πω χίλιες φορές, πως είμαι ο πιο δυστυχισμένος άνθρωπος του κόσμου.
Μεγάλη δύναμη χρειάστηκε να βάλει ο κατεργάρης ο Σάντσος για να κρατήσει τα γέλια ακούγοντας αυτές τις παλαβωμάρες του αφεντικού του, που είχε γελαστεί με τόση τέχνη και πονηριά. Τέλος, αφού είπαν οι δυο τους κάμποσα ακόμη πράγματα, ανέβηκαν πάλι στα ζώα τους, και πήρανε το δρόμο για τη Σαραγόσα, όπου λογάριαζαν να φτάσουν εγκαίρως για να είναι εκεί στις επίσημες γιορτές που γινόντουσαν κάθε χρόνο εκείνη την εποχή σ' αυτήν την περίφημη πολιτεία. Όμως, προτού φτάσουν ίσαμ' εκεί, τους έτυχαν κάτι πράγματα, τόσο πολλά, τόσο σπουδαία και τόσο πρωτάκουστα..."

http://www.perizitito.gr/product.php?productid=137257

Κώστας Οὐράνης

Δὸν Κιχώτης

Ἀτσάλινος καὶ σοβαρὸς ἀπάνω στ' ἄλογό του
τὸ ἀχαμνό, τοῦ Θερβαντὲς ὁ ἥρωας περνάει,
καὶ πίσω του, τὸ στωικὸ γαϊδούρι του καβάλα
ὁ ἱπποκόμος του ὁ χοντρὸς ἀγάλια ἀκολουθάει.
Αἰῶνες ποὺ ξεκίνησε κι αἰῶνες ποὺ διαβαίνει
μὲ σφραγισμένα ἐπίσημα, ἑρμητικὰ τὰ χείλια
καὶ μὲ τὰ μάτια ἐκστατικά, τὸ χέρι στὸ κοντάρι,
πηγαίνοντας στὰ γαλανὰ τῆς Χίμαιρας βασίλεια...
Στὸ πέρασμά του ἀπ' τοὺς πλατειοὺς τοῦ κόσμου δρόμους, ὅσοι
τὸν συντυχαίνουν, γιὰ τρελλὸ τὸν παίρνουν, τὸν κοιτᾶνε,
τὸν δείχνει ὁ ἕνας τοῦ ἀλλουνοῦ - κι εἰρωνικὰ γελᾶνε
Ὦ ποιητή! παρόμοια στὸ διάβα σου οἱ κοινοὶ
οἱ ἄνθρωποι χασκαρίζουνε. Ἄσε τους νὰ γελᾶνε:

οἱ Δὸν Κιχῶτες πᾶν μπροστὰ κι οἱ Σάντσοι ἀκολουθᾶνε!

http://users.forthnet.gr/ath/archimidis ... chotis.htm

Αυτό το εύρημα δεν θα είχε το αντίκρισμα που του αποδίδουμε αν απέναντι στον Δον Κιχώτη δεν υπήρχε ο Σάντσο Πάντσα, η φωνή της αναπότρεπτης πραγματικότητας, η επίδειξη της κοινής λογικής, αλλά και της καχυποψίας και της προσδοκίας της ευκαιρίας με τις μικρότερες δυνατές απώλειες. Λιπόσαρκος ο Δον Κιχώτης, στρουμπουλός ο Σάντσο, καβάλα στον ετοιμόρροπο Ροσινάντε ο Δον Κιχώτης, σε γάιδαρο ο Σάντσο, οπλισμένος και θωρακοφόρος ο Δον Κιχώτης, άοπλος ο Σάντσο, επιθετικός και αιθεροβάμων ο Δον Κιχώτης, διαλλακτικός και προσγειωμένος ο Σάντσο, ο Δον Κιχώτης αποκτά περιεχόμενο, επειδή το αντλεί από τον Σάντσο, που απλόχερα του το προσφέρει. Με άλλα λόγια, ο Δον Κιχώτης δεν θα ενδιέφερε αν ο Σάντσο Πάντσα δεν υπήρχε να μας δείχνει πόσο ενδιαφέρων είναι.


.......................http://www.myriobiblos.gr/greekliteratu ... s_don.html


http://www.musicale.gr/afieromata/don_q ... index.html

για λιγο ηχο...

http://www.eikastikon.gr/zografiki/vasilev.html

για λιγη εικονα...

Τώρα θέλω να μάθω τι λεν για μένα οι χωριανοί μας.
Πως με κρίνει ο κοσμάκης, πώς οι ιδαλγοί και πως οι ιππότες ;
Τι λεν για την ανδρεία μου τι για τα κατορθώματά μου και τι για την ευγένειά μου; Πως σχολιάζεται η αποστολή που έχω αναλάβει να ξαναφέρω στον κόσμο την ξεχασμένη απ’ όλους ιπποσύνη;
Τέλος θα ‘θελα , Σάντσο, να μου πεις όσα , για όλα αυτά τα θέματα , έχουν φτάσει στ’ αυτιά σου : και θέλω να μου τα πεις χωρίς να προσθέσεις στα καλά και χωρίς να αφαιρέσεις απ’ τα κακά, τίποτε απολύτως διότι οι νομοταγείς υποτακτικοί πρέπει να λεν’ στ’ αφεντικά τους ακέραιη την αλήθεια κι όπως ακριβώς είναι, χωρίς η κολακεία να τη μεγαλώνει κι η μυστική υπεροψία να τη μικραίνει ,

και θέλω να ξέρεις, Σάντσο , πως αν η αλήθεια έφτανε γυμνή στ’ αυτιά των πριγκίπων, χωρίς τα ρούχα του καλοπιάσματος, θα ‘ταν τελείως διαφορετικά τα πράγματα, κι ο αιώνας μας θα χαρακτηριζόταν περισσότερο ως σιδηρούς παρά ως χρυσός.Ας σου χρησιμεύσει αυτή η ενημέρωση , Σάντσο, στο να μου απαντήσεις με κάθε ειλικρίνεια και με την καλύτερη πρόθεση, σύμφωνα με όσα ξέρεις, στις ερωτήσεις που σου έκανα.
- Θα το κάνω στα ίσια, απάντησε ο Σάντσο, και με την συμφωνία πως δε θα θυμώσει η ευγένειά σας για τα όσα θα σας πω, μιας και θέλει να ντύσω τα λόγια μου με τα ρούχα της δουλειάς κι όχι με τα κυριακάτικα, τα γεμάτα φραμπαλάδες και στολίδια.
- Αυτό να κάνεις, Σάντσο, και δεν πρόκειται να θυμώσω ό,τι και να μου πεις, αρκεί να μου πεις την αλήθεια, όπως εσύ την πιστεύεις.
- Ε λοιπόν , το πρώτο –πρώτο που σας λέω είναι πως ο κοσμάκης έχει την ευγένεια σας για τον πιο μεγάλο τρελάκια στον κόσμο, κι εμέναν για όχι λιγότερο βλαμμένο απ’ την ευγενεία σας οι ιδαλγοί λεν πως, μην έχοντας εσείς τους χρειαζούμενους τίτλους ιδαλγίας, βάλατε ένα Δόν μπρος απ’ το όνομά σας, και γίνατε ιππότης με τέσσερις ρίζες δέντρα και δύο οργιές γη, καθώς επίσης μ’ ένα κουρέλι μπροστά κι ένα κουρέλι πίσω. Τέλος, οι ιππότες λεν πως δεν τους αρέσει καθόλου να τους παν κόντρα οι ιδαλγοί, και μάλιστα αυτοί που βγάνουν καπνό απ’ τα παπούτσια τους και πιάνουν τους πόντους της μαύρης τους κάλτσας με πράσινη κλωστή.
- Αυτό, είπε ο Δον Κιχώτης, δεν έχει να κάνει με μένα, που πάντα είμαι καλά ντυμένος και ποτέ μπαλωμένος, σπασμένος και τσακισμένος μπορεί να βαδίζω, μα όχι απ’ την ηλικία, παρά απ’ τις μάχες που δίνω
- Όσο για την ανδρεία, συνέχισε ο Σάντσο, την ευγενικιά καταγωγή ,και τα κατορθώματα της ευγενείας σας, υπάρχουν διάφορες γνώμες άλλοι λένε « Τρελός μα όλος χάρη» άλλοι : « Γενναίος, μα γρουσούζης, άλλοι : « Ευγενής μα κακότροπος » και τότες αρχίζουν να ξεστομίζουν τόσα πολλά, που μήτε στην ευγενεία σας , μήτε σε μέναν αφήνουν κόκαλο γερό.
- Άκου, Σάντσο, είπε ο Δον Κιχώτης. Όπου οι άνθρωποι συναντούν την αρετή σε μεγάλο βαθμό, τους γίνεται πολύ ενοχλητική. Λίγοι ή μάλλον κανένας απ’ τους ξακουστούς άντρες που πέρασαν απ’ αυτόν τον κόσμο δεν απέφυγε απ’ το να τον δυσφημήσει η κακία. Τον Ιούλιο Καίσαρα , αρχηγό ψυχωμένο, συνετότατο και γενναιότατο, τον είπαν φιλόδοξο κι όχι πολύ καθαρό, τόσο στα ρούχα που φορούσε όσο και στις συνήθειες που ‘χε.
Για τον Αλέξανδρο, που τα κατορθώματά του, του δώσαν την προσωνυμία : Μέγας, έχουν να πουν πως είχε σ’ αρκετά μεγάλο βαθμό το κουσούρι του μπεκρή. Για τον Ηρακλή, αυτόν που ‘κανε τους πολλούς και σπουδαίους άθλους, λεν πως ήταν λάγνος και τρυφηλός. Για τον δόν Γκαλαόρ , τον αδερφό του Αμαδίς ντε Γκάουλα , ψιθυρίζεται ότι υπήρξε μέγας καβγατζής και για τον ίδιο τον αδερφό του, πως ήταν κλαψιάρης. Μ’ άλλα λόγια , Σάντσο, ανάμεσα στα τόσα ελαττώματα σπουδαίων ανθρώπων. , μπορούν να παραβλεφθούν και τα δικά μου, αν είναι μόνον όσα ανάφερες

Ο Δον Κιχωτης ειναι ενα σπουδαίο εργο το οποιο εμπνευστηκε οπως λεγεται ο συγγραφεας σε αιχμαλωσια στο Αλγερι και σε μια εποχη που οι αξίες (οπως και σημερα) ησαν εξαφανισμενες.Αυτό δινει ακόμη μεγαλυτερη αξια στον δημιουργο γιατι σαν προαγγελος της αναγεννησης στα σκοτεινα χρονια του μεσαιωνα δειχνει οτι ο ανθρωπος επιλεγει το πως θελει να ζησει διχως να καμπτεται απο την οποιαδηποτε μοιρα του εχει λαχει.

Το εργο βριθει συμβολισμών ξεκινώντας από τη μεταμορφωση του ηρωα. Ο Αλονσο Κιχανο υπερβαινει την υλιστικη διασταση της υπαρξης του στην πνευματικοτερη του Δον Κιχωτη με προσωπικη προσπαθεια και μετα απο το εσωτερικο καλεσμα του "ανωτερου εαυτού". Μια υπερβαση απο την υλη στο δίκαιο και την προασπιση του. Οπλο του ο ερωτας προς την Δουλτσινεα που συμβολιζει την αθανατη κι ονειρικη ψυχη του ιπποτη. Ολα αφιερωνονται σε εκεινη, τη στιγμη που ολα ξεκινουν απο εκείνη. Ο Σαντσο ειναι ο ασπιδοφορος του, οι υλικες επιθυμιες που μεσα απο τις περιπετειες τους εξευγενιζονται και αυτες και σαν το κρεμμυδι φανερωνουν ποιοτητες αγαπης και φιλιας ακομα και αυτοθυσιας.

Δον Κιχωτες - Κωστας Καρυωτακης και η δικη του προσεγγιση

Οι Δον Κιχωτες πανε ομπρος και βλεπουνε ως την ακρη
του κονταριου που εκρεμασαν σημαία τους την Ιδεα.
Κοντοφθαλμοι οραματιστες, ενα δεν έχουν δακρυ
για να δεχτουν ανθρωπινα καθε βρισια χυδαια.

Σκονταφτουνε στη Λογικη και στα ραβδια των αλλων
αστεια δαρμενοι σερνονται καταμεσις του δρομου,
ο Σαντσος λεει «δε σ’ το ‘λεγα;» μα εκεινοι των μεγαλων
σχεδιων, ανταξιοι μενουνε και: «Σαντσο, τ’ άλογο μου!»

Ετσι αν το θελει ο Θερβαντες, εγω τους ειδα, μεσα
στην μιαν αναλγητη Ζωη, του Ονειρου τους ιπποτες
αναντρα να πεζεψουνε και, με πικρην ανεσα,
με ματια ογρα, τις χιμαιρες ν’ απαρνηθουν τις πρωτες.

Τους ειδα πισω να ‘ρθουνε — παραφρονες, ωραιοι
ρηγαδες που επολεμησαν γι’ ανυπαρχτο βασιλειο –
και σαν πορφυρα νιωθωντας χλευαστικια, πως ρεει,
την ανοιχτη να δειξουνε ματαιη πληγη στον ηλιο.

ειλικρινά ευχαριστώ θερμώς το βασιλιά της Ιθάκης Α για την ανάρτηση του

;-)

Η Αλεξάνδρα Σαμουήλ παρατηρεί ότι στην Ελλάδα έχουν γραφεί περισσότερα ποιήματα για τον Δον Κιχώτη από ό,τι αλλού, όπου το έργο κυρίως επηρέασε τους μυθιστοριογράφους. Γιατί άραγε; Ίσως γιατί στην Ελλάδα του Μεσοπολέμου ήταν πιο αισθητό το τραύμα της διάστασης ανάμεσα στην «ποίηση» και την πεζότητα, πιο στενοί και πιεστικοί οι κοινωνικοί καταναγκασμοί, πιο βαθιά η ανάγκη του αυτοσαρκασμού για τους κυνηγούς του «απόλυτου» της τέχνης. Οι ποιητές της εποχής αυτής βρίσκουν στον Δον Κιχώτη μια αρχετυπική μορφή της καταδικασμένης αθωότητας, της φυγής στο όνειρο και της υπέρβασης, που με τα ζύγια της ορθοφροσύνης κρίνεται ως τρέλα.


http://www.tanea.gr/default.asp?pid=30& ... e=19012008

http://www.critique.gr/index.php?&page=article&id=357


Η Αλεξάνδρα Σαμουήλ παρατηρεί ότι στην Ελλάδα έχουν γραφεί περισσότερα ποιήματα για τον Δον Κιχώτη από ό,τι αλλού

ΓΙΑΤΙ ΑΡΑΓΕ???
ΤΥΧΑΙΟΝ?ΔΕΝ ΝΟΜΙΖΩ....

χμμμ μεσημερακι αιολου καφεδακι εκδοσεις πολις...ειναι κοντα και ο κρινος με τις καλες λουκουμαδιτσες....

------------χρωσταω το κειμενο του καφκα η αληθεια για τον σαντσο παντσα στη δουλτσινεα-σερανο-ιονφορεβα...το εχω βρει ειναι καθοδον επι του πιεστηριου

να ενημερωσω τους φιλους και τες φι λες της στηλης του γηραλαιου ονειροδρομου
πως το μεσημερι αγορασα τον Δον Κιχοτη και τους δυο τομους πληρεις εκδοσεις γραμματα
μοναχα 12 ευρω στην πρωτοπορια

συνηθως σε καποιες εκδοσεις κυμαινονται στα 40 ευρω

το αλλο της Σαμουηλ περιπου 20 ευρω δεν το βρηκα παπασωτηριου ουτε πρωτοπορια

καλο θκιαβαζμα

χικ

http://www.protoporia.gr/product_info.p ... _id/142248