Η παρουσία της ύλης προκαλεί στον χωροχρόνο
μια καμπύλωση όπου γίνεται αντιληπτή ως βαρύτητα.
Η επίδραση της βαρύτητας στην ύλη είναι η επιτάχυνση.
Η τροχιά (δηλαδή η γεωμετρία της τροχιάς που διαγράφεται)
της κινούμενης ύλης, υπό την επίδραση της επιτάχυνσης της βαρύτητας,
ταυτίζεται με την γεωμετρία της καμπύλωσης του χωροχρόνου.
Ουσιαστικά παρατηρώντας τις τροχιές που διαγράφουν
κινούμενα αντικείμενα υπό την επίδραση της βαρύτητας,
αυτό που τελικά βλέπουμε να μας αποκαλύπτεται
είναι η ίδια η γεωμετρία (το σχήμα δηλαδή)
της καμπύλωσης του χωροχρόνου.
Η καμπύλωση του χωροχρόνου έχει σχήμα τρισδιάστατης σπείρας.
Αν δεν αναφερόμαστε στην μεταξύ τους κίνηση δυο υλικών αντικειμένων
όπου τη τροχιές είναι οι γνωστές σπειροειδείς,
αλλά στην κίνηση ενός μόνο υλικού αντικείμενου
την οποία επιβάλει η ίδια του η βαρύτητα,
αυτή η κίνηση είναι η περιστροφή γύρω από τον άξονα του.
Τώρα καταλαβαίνουμε γιατί τα ουράνια σώματα
περιστρέφονται γύρο από τον άξονα τους.
Είναι γιατί αυτού του είδους την κίνηση
τους επιβάλει η ίδια τους η βαρύτητα.
Σπειροειδής είναι η γεωμετρία της βαρύτητας
και αναπαριστάτε με το γράμμα G. Geometry, Gravity.
"G" Geometry
- Hlios
- Επίτιμος
- Δημοσιεύσεις: 10006
- Εγγραφή: Παρ 08 Ιούλ 2011, 11:53
- Φύλο: Άνδρας
- Έδωσε Likes: 39 φορές
- Έλαβε Likes: 63 φορές
Re: "G" Geometry
Αν θέλουμε να το πάμε παρακάτω το θέμα που εδώ εξετάζουμε
θα χρειαστεί να λάβουμε υπόψη ότι η ύλη αυτή καθαυτή
δεν υπάρχει έτσι όπως την αντιλαμβάνονται οι αισθήσεις μας.
Είναι γνωστό πως η ύλη είναι κατά συντριπτικό ποσοστό απλός χώρος.
Χώρος από μόνος του όμως δεν υπάρχει,
άρα πιο σωστά πρέπει να μιλάμε για απλό χωροχρόνο.
Αν θέλουμε να δώσουμε έναν ορισμό της ύλης αυτός θα ήταν:
Ύλη είναι ένας δεσμευμένος χώρος ή σωστότερα χωρόχρονος,
(όπου προφανώς δεν επιτρέπεται να διαπεράσει τα όρια της άλλη ύλη).
Άρα συνοψίζοντας, το σύμπαν μας αποτελείται από
Α) χωροχρόνο (αδέσμευτο-μη ύλη) και
Β) χωροχρόνο (δεσμευμένο με την μορφή της ύλης).
Και οι δυο χωρόχρονοι είναι το ίδιο πράγμα
με το μόνο που τους διαχωρίζει είναι κάποια όρια.
Τα όρια αυτά είναι σαφέστατα άϋλα
και αντιλαμβανόμαστε πως εκφράζονται ηλεκτρομαγνητικά.
Άρα έχουμε τον χωροχρόνο (τον εντός ορίων, δηλαδή ύλη)
να επιφέρει τρισδιάστατη σπειροειδή καμπύλωση
στον χωροχρόνο που βρίσκεται εκτός ορίων (δηλαδή στην μη ύλη).
Από εδώ και μετά αρχίζουν τα ωραία.
θα χρειαστεί να λάβουμε υπόψη ότι η ύλη αυτή καθαυτή
δεν υπάρχει έτσι όπως την αντιλαμβάνονται οι αισθήσεις μας.
Είναι γνωστό πως η ύλη είναι κατά συντριπτικό ποσοστό απλός χώρος.
Χώρος από μόνος του όμως δεν υπάρχει,
άρα πιο σωστά πρέπει να μιλάμε για απλό χωροχρόνο.
Αν θέλουμε να δώσουμε έναν ορισμό της ύλης αυτός θα ήταν:
Ύλη είναι ένας δεσμευμένος χώρος ή σωστότερα χωρόχρονος,
(όπου προφανώς δεν επιτρέπεται να διαπεράσει τα όρια της άλλη ύλη).
Άρα συνοψίζοντας, το σύμπαν μας αποτελείται από
Α) χωροχρόνο (αδέσμευτο-μη ύλη) και
Β) χωροχρόνο (δεσμευμένο με την μορφή της ύλης).
Και οι δυο χωρόχρονοι είναι το ίδιο πράγμα
με το μόνο που τους διαχωρίζει είναι κάποια όρια.
Τα όρια αυτά είναι σαφέστατα άϋλα
και αντιλαμβανόμαστε πως εκφράζονται ηλεκτρομαγνητικά.
Άρα έχουμε τον χωροχρόνο (τον εντός ορίων, δηλαδή ύλη)
να επιφέρει τρισδιάστατη σπειροειδή καμπύλωση
στον χωροχρόνο που βρίσκεται εκτός ορίων (δηλαδή στην μη ύλη).
Από εδώ και μετά αρχίζουν τα ωραία.