Οι στιγμές δεν υπόκεινται στην εξουσία του μόνο όταν εκείνες απλώνονται και γίνονται φλεγόμενα στίγματα
στον αέρα... Όπως είπε και ο ποιητής "η ζωή δε μετριέται από τις αναπνοές που παίρνουμε, αλλά από τις στιγμές
εκείνες που μας κόβεται η ανάσα." Είναι τότε που ανατρέποντας τα όσα σε έχουν μάθει, συστρέφεις όλους τους
κόσμους σου, ρίχνοντας άμμο στα γρανάζια τους και κλείνοντας το μάτι στους φόβους και την λήθη, αρχίζεις
να θυμάσαι τον δρόμο της Επιστροφής. Ίσως γιατί όλα είναι δρόμος τελικά. Δρ0μος μοναχικός...
..Μοναχικός είπα, κι όχι μοναξιάς.
"Δε με νοιάζει τί δουλειά κάνεις.
Θέλω να ξέρω τι είναι αυτό που λαχταράς, κι αν τολμάς να ονειρευτείς πως ικανοποιείς τον πόθο της καρδιάς σου.
Δε με νοιάζει πόσων χρόνων είσαι.
Θέλω να ξέρω αν θα ρισκάρεις να φανείς τρελός για χάρη της αγάπης, του ονείρου σου, της περιπέτειας του να είσαι ζωντανός.
Δε με νοιάζει ποιοι πλανήτες σκοτεινιάζουν τη σελήνη σου.
Θέλω να ξέρω αν έχεις ποτέ αγγίξει τον πυρήνα της δικιάς σου λύπης, αν σε ανοίξανε οι προδοσίες της ζωής, ή αντίθετα,
αν συρρικνώθηκες και έκλεισες, από φόβο μην πονέσεις περισσότερο. Θέλω να ξέρω αν μπορείς να κάτσεις παρέα με τον πόνο,
το δικό μου ή το δικό σου, χωρίς να προσπαθήσεις να τον κρύψεις ή να τον απαλύνεις ή να τον μπαλώσεις.
Θέλω να ξέρω αν μπορείς να ζήσεις τη χαρά, τη δικιά μου ή τη δικιά σου, αν μπορείς να χορέψεις με κάθε μόριο τον κορμιού σου
και ν' αφήσεις την έκσταση να σε πλημμυρίσει μέχρι τις άκρες των δακτύλων σου, χωρίς να μας ορμηνεύεις να είμαστε προσεκτικοί
ή ρεαλιστές, χωρίς να μας θυμίζεις τους ανθρώπινους περιορισμούς.
Δε με νοιάζει αν η ιστορία που μου λες είναι αληθινή.
Θέλω να ξέρω αν μπορείς να απογοητεύσεις κάποιον άλλο για να μείνεις πιστός στον εαυτό σου. Αν μπορείς να αντέξεις την
κατηγόρια της προδοσίας και να μην προδώσεις τη δική σου ψυχή. Αν μπορείς να είσαι είσαι άπιστος και παρόλα αυτά να είσαι
άξιος εμπιστοσύνης. Θέλω να ξέρω αν μπορείς να δεις την Ομορφιά, ακόμα κι αν δεν είναι όμορφη η κάθε σου μέρα,
και αν μπορείς να την κάνεις πηγή της ζωής σου. Θέλω να ξέρω αν μπορείς να ζήσεις με την αποτυχία, τη δικιά σου ή τη δικιά μου,
και παρ' όλα αυτά να στέκεσαι στην άκρη της λίμνης και να φωνάζεις στ' ασήμι τής πανσελήνου: «Ναι! Αξίζω να υπάρχω!»
Δε με νοιάζει να μάθω πού ζεις ή πόσα χρήματα έχεις.
Θέλω να ξέρω αν μπορείς να σηκωθείς μετά τη νύχτα του πόνου και της απόγνωσης, εξαντλημένος και πληγωμένος μέχρι το κόκαλο,
και να κάνεις ό,τι χρειάζεται να γίνει για να ταΐσεις τα παιδιά ή να φροντίσεις τον εαυτό σου.
Δε με νοιάζει ποιους γνωρίζεις ή πώς έφτασες ως εδώ.
Θέλω να ξέρω αν θα σταθείς μέσα στη φωτιά μαζί μου, χωρίς να κάνεις πίσω.
Δε με νοιάζει πού ή τί ή με ποιούς σπούδασες.
Θέλω να ξέρω τι είναι αυτό μέσα σου που σε κρατά, όταν τα πάντα γύρω σου καταρρέουν.
Θέλω να ξέρω αν μπορείς να μείνεις μόνος με τον εαυτό σου, κι αν στ'αλήθεια σ'αρέσει η συντροφιά σου, στις κενές ώρες της σιωπής."
Oriah Mountain Dreamer
αναρτηθέν εδώ
προταθέν εδώ