Η πραγματική αιτία για την είσοδο στην τότε Ε.Ο.Κ

Η Ελλάς εισήλθε στην Ε.Ο.Κ επισήμως το 1981. Η υπογραφή της συνθήκης εντάξεως έλαβε χώρα με τυμπανοκρουσίες τον Μάΐο του 1979 με τον τότε ψευτο-εθνάρχη να πανηγυρίζει ότι μας έριξε στα βαθειά νερά, ώστε να μάθουμε να κολυμπάμε.

Ήδη ο Καραμανλής ο πρεσβύτερος, ο επονομαζόμενος και (ψευτο) Εθνάρχης, είχε επιτύχει να εντάξει την Ελλάδα, ως συνδεόμενο μέλος, ήδη από το 1961. Η αλήθεια είναι ότι ο ίδιος επιθυμούσε την πλήρη ένταξη από τότε, αλλά οι Ευρωπαίοι δεν θεωρούσαν ακόμη την Ελλάδα έτοιμη, από οικονομικής απόψεως, να προσχωρήσει στην τότε Ε.Ο.Κ. Υπενθυμίζω ότι η ιδρυτική πράξις της Ε.Ο.Κ ήταν με τη συνθήκη της Ρώμης το 1958, η οποία αντικατέστησε τη συνθήκη της Ε.Κ.Α.Χ (Ευρωπαϊκή Κοινότητα Άνθρακα & Χάλυβα) του 1952.

Τις δεκαετίες του '60 & '70, παρά την οικονομική ανάπτυξη, αφενός μεν λόγωι του ασταθούς πολιτικού, αφετέρου δε λόγωι της επταετίας (δικαιολογία των Ευρωπαίων) δεν προχώρησαν οι διαπραγματεύσεις για την πλήρη ένταξη, ώσπου, επανέκαμψε το 1974 ο "Τριανταφυλλίδης" του: η Κύπρος κείται μακράν και επιτάχυνε τις διαδικασίες εντάξεως. Προχώρησε στη σύνταξη του Συντάγματος του 1975 μέσα σε λίγες ημέρες και το ψήφισε μία ή δύο ημέρες προς της επισήμου επανερνάξεως των συνομιλιών με τους Ευρωπαίους υποψηφίους εταίρους. Σε αυτό συμπεριλαμβάνεται το περιβόητο άρθρο 28 για τον περιορισμό της εθνικής κυριαρχίας, υπό "προϋποθέσεις"` Οι οποίες, φυσικά, δύναται να ερμηνευθούν κατά το δοκούν.

Όμως, τόσο αυτό, όσο και οι μετέπειτα ενέργειες του "Τριανταφυλλίδη" αποσκοπούσαν στην εξόφληση των προκαθορισμένων "γραμματίων", τόσο από δικής του πλευράς, όσο και από της πλευράς των Ευρωπαίων (κατ' ουσίαν των Γερμανών). Συγκεκριμένα, κατά τις επαφές του ψευτο-εθνάρχη με τους Γερμανούς τη δεκαετία του '50, του τέθηκε το ζήτημα των γερμανικών αποζημιώσεων, καθώς και του αναγκαστικού κατοχικού δανείου. Το τίμημα για την είσοδο της Ελλάδος στην τότε Ε.Ο.Κ ήταν να αποποιηθεί η χώρα των απαιτήσεών της από τη Γερμανία, ακόμη και στη μελλοντική, τότε, περίπτωση επανενώσεως των δύο Γερμανιών.

Να σημειώσω εδώ ότι το ζήτημα από πλευράς των Γερμανών τέθηκε και υπ' όψι του Παπάγου, ο οποίος είχε ανοίξει πρώτος τον ευρωπαϊκό δίαυλο, αλλά δεν προχώρησε, λόγωι και του θανάτου του το 1955.

Μετά την πτώση των συνταγματαρχών το 1974, οι όρκοι αιωνίου πίστεως μεταξύ του "Τριανταφυλλίδη" και Γερμανών επαναλήφθησαν, τηι σύμφωνηι γνώμηι του συνολικού πολιτικού φάσματος, το οποίο σφύριζε αδιάφορα. Έτσι ο "κύριος" αυτός νομιμοποίησε το Εθνοπροδοτικό κκε Α.Ε που δεν έβγαλε τσιμουδιά και επέτρεψε τη συμμετοχή στο πολιτικό παιχνίδι του αμερικανο-αναθρεμμένου σοσιαληστή Andrew Papandriou, τον οποίον, άλλωστε, ο ίδιος είχε φέρει από τις Η.Π.Α το 1960 ως διοικητή της Τραπέζης της Ελλάδος.

'Απαντες οι πολιτικοί, δεξιάς τε και αριστερής κοπής, πούλησαν το ελληνικό Έθνος με το να μη διεκδικήσουν τις πολεμικές αποζημιώσεις που δικαιούτο η Ελλάς από τους Φρίτσηδες, τους επονομαζομένους και Ούννους ή Ευρωπαίους Τούρκους.

αναρτηθέν εδώ

προταθέν εδώ