Οι Προφητείες και τα Γένη του Ησίοδου

Εδώ τα επιλεγμένα άρθρα
Κλειδωμένο
Άβαταρ μέλους
SeirioAstro
Σχεδιαστής
Σχεδιαστής
Δημοσιεύσεις: 1847
Εγγραφή: Τετ 18 Ιουν 2008, 17:03
Φύλο: Γυναίκα
Τοποθεσία: 12η Αποικία

Re: Οι Προφητείες και τα Γένη του Ησίοδου

Δημοσίευση από SeirioAstro » Παρ 08 Αύγ 2008, 18:13

Ανάμεσα στις φανφάρες και στα μοιρολόγια, προτείνω να διαβαστεί η σκοτεινή προφητεία του Ασκραίου ποιητή

Δ. Ν. ΜΑΡΩΝΙΤΗΣ

Ε νά λοιπόν που μπαινοβγαίνει το millennium· βγαίνει το δεύτερο, μπαίνει το τρίτο. Κι αυτή η μισάνοιχτη πόρτα επιτρέπει απολογισμούς και προβλέψεις· τραμπάλα ανάμεσα στην αισιοδοξία και στην απαισιοδοξία. Πρόκειται μάλλον για ζευγάρι μπάσταρδο, για το οποίο ο Πήτερ Μπρουκ είπε τον δικό του σοφό λόγο, πριν από τέσσερα χρόνια, σε μια ομιλία του στο Βερολίνο, συγκρίνοντας Σαίξπηρ και Μπέκετ. Αντιγράφω τα λόγια του από το πρόγραμμα του Θεάτρου Τέχνης, που αυτές τις μέρες διδάσκει στην υπόγεια σκηνή του τον εσχατολογικό Βασιλιά Ληρ με τίμιο τρόπο. Ακούστε: «Η αισιοδοξία απέναντι στην πραγματικότητα είναι ένα ψέμα, η απαισιοδοξία αυνανισμός και αυταρέσκεια. Η τρίτη στάση είναι πολύ δύσκολη, επειδή υποθέτει πως ανοίγεσαι σε ό,τι αφόρητο υπάρχει στην ανθρώπινη κατάσταση και ταυτόχρονα στο εντελώς αντίθετό του, σε ό,τι ακτινοβόλο εμπεριέχει ο άνθρωπος».

Μου χρειάζεται σήμερα η πρόταση αυτή, ως οδηγός ανάγνωσης μιας άλλης τώρα αντιγραφής· γραφής που έγραψε ο Ησίοδος στη μίζερη Ασκρα της Βοιωτίας, γύρω στο 700 π.Χ. Ο λόγος για τις «Πέντε Εποχές» του, που φιλοξενούνται στα Εργα του και αρχίζουν με το χρυσό γένος των ανθρώπων για να καταλήξουν στην σιδηρά εποχή. Ενα τόξο λοιπόν από το φως της ανατολής στο σκοτάδι της νύχτας· από το μακάριο παρελθόν στο επερχόμενο εφιαλτικό μέλλον· καθώς το κακό έχει πια περισσέψει μέσα στο παρόν, χωρίς ωστόσο να εξαφανίζει ολότελα τον σπόρο του καλού. Ανάμεσα λοιπόν στις φανφάρες και στα μοιρολόγια, προτείνω να διαβαστεί η σκοτεινή αυτή προφητεία του Ασκραίου ποιητή, που υπήρξε περιπαθής υμνητής της δικαιοσύνης:

Αμποτε να μη ζούσα εγώ σ' αυτή την πέμπτη γενεά, / με τους ανθρώπους της· καλύτερα να 'χα πεθάνει πιο μπροστά / ή να γεννιόμουν ύστερα. Γιατί έφτασε τώρα η ώρα του γένους του σιδήρου. / Μήτε τη μέρα θα απολείψουν πόνος και κάματος μήτε τη νύχτα / η φθορά τους θα κοπάσει· τους περιμένουν τους βροτούς βαριές οι μέριμνες, / θεόσταλτες, μόλο που κάποτε θα σμίγει και σ' αυτούς / καλό με το κακό.

Ο Δίας όμως θα αφανίσει κι αυτό το γένος των βροτών. / Οταν τα νήπια θα γεννιούνται με κροτάφους γκρίζους· / ούτε ο γονιός θα μοιάζει του παιδιού του μήτε και τα παιδιά / με τους γονείς· ο ξένος στον φιλόξενο, ο σύντροφος στον σύντροφο, / ο αδελφός στον αδελφό δεν θα 'ναι φίλος πια, / που ήταν άλλοτε ο κανόνας.

Θα τους καταφρονούν τους γέροντες γονείς οι απόγονοί τους, / θα τους χλευάζουν ξεστομίζοντας λόγια βαριά, / άσπλαχνοι και ανίδεοι μπροστά στον φόβο του θεού· / σ' εκείνους που τους γέννησαν, όταν γεράσουν, δεν θα αποδώσουν / τα τροφεία τους· καμιά αρετή ευορκίας, δικαιοσύνης, / καλοσύνης· αντίθετα, θα δείχνουν την εκτίμησή τους / σ' όποιον θα πράξει το κακό· το δίκιο καθενός η δυνατή γροθιά· / θα λείψει κι η ντροπή· θα βλάφτει ο τιποτένιος τον καλύτερό του, / με δόλια λόγια ξεγελώντας τον, και θα ορκίζεται αποπάνω· / ο φθόνος μόνον θα συντροφεύει τους ανθρώπους μες στη συμφορά τους / κακόγλωσσος, χαιρέκακος, μνησίκακος.

Και τότε προς τον Ολυμπο, μακριά από πλατείες και δρόμους, / καλύπτοντας με τον λευκό τους πέπλο την ωραία θωριά τους, / εγκαταλείποντας για πάντα τους ανθρώπους, / θα φύγουν και θ' ανέβουν στον κόσμο των θεών / η Αιδώς και η Νέμεση...


Σε όσους η προφητεία αυτή πέφτει βαριά, προσφέρεται ως αντιφάρμακο ο ησιόδειος λόγος για το πρώτο γένος των ανθρώπων, το χρυσό· με την υπόμνηση ότι ο χρόνος στην αρχαϊκή εποχή δεν είναι ευθύγραμμος, αλλά κυκλικός:

Στην εποχή του Κρόνου, όταν εκείνος δέσποζε τον ουρανό, / ζούσαν οι άνθρωποι όπως και οι θεοί· ο νους τους ξέγνοιαστος, / πάθη και συμφορές μακριά τους, μήτε τα μαύρα γηρατειά / τους άγγιζαν· άφθαρτοι και αναλλοίωτοι, πόδια και χέρια, στις χαρές δοσμένοι, κι ό,τι κακό έμενε απέξω.

Ακόμη κι όταν πέθαιναν, ήταν ο θάνατός τους ύπνος / που τους δάμαζε... / Κι όταν με τον καιρό της γης το χώμα σκέπασε τούτο το γένος, / έγιναν επιχθόνια πνεύματα, αγνά, καλόγνωμα, να διώχνουν το κακό, φύλακες των θνητών ανθρώπων. / Αυτοί φυλάν το δίκιο, αυτοί αποτρέπουνε τα ανόσια έργα· / κυκλοφορούν ντυμένοι την ομίχλη, σ' όλη την οικουμένη, / πηγή ευτυχίας και πλούτου ­ τέτοια τιμή τους έλαχε
.

Τελειώνω με την τελευταία φράση που ακούγεται στον Βασιλιά Ληρ, στην ωραία μετάφραση του Διονύση Καψάλη: «Οι γέροι τράβηξαν πολλά. Εμείς οι νέοι ούτε θα δούμε όσα είδαν οι παλιοί, ούτε θα ζήσουμε εμείς τόσο πολύ».

Ο κ. Δ. Ν. Μαρωνίτης είναι ομότιμος καθηγητής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.


Το ΒΗΜΑ, 01/01/2000 , Σελ.: B02
Κωδικός άρθρου: B12804B021
ID: 201530
[img]http://i366.photobucket.com/albums/oo10 ... 2wr0-1.jpg[/img]

Ούτως λέγομεν άπαντες.
Άβαταρ μέλους
Diagalaksiaki
Σούπερ Ιδεογραφίτης
Σούπερ Ιδεογραφίτης
Δημοσιεύσεις: 1260
Εγγραφή: Παρ 22 Ιουν 2007, 14:19
Irc ψευδώνυμο: diagalaksiaki
Φύλο: Γυναίκα
Τοποθεσία: Στον πλανήτη Γη
Επικοινωνία:

Re: Οι Προφητείες και τα Γένη του Ησίοδου

Δημοσίευση από Diagalaksiaki » Τετ 03 Σεπ 2008, 16:37

:urock: :urock:
ΣΥ ΘΑΡΣΟΣ ΔΟΣ ΜΑΚΑΡ ΕΙΡΗΝΗΣ ΤΕ ΜΕΝΕΙΝ ΕΝ ΑΠΗΜΟΣΙ ΘΕΣΜΟΙΣ ΔΥΣΜΕΝΕΩΝ ΠΡΟΣΦΥΓΟΝΤΑ ΜΟΘΟΝ ΚΗΡΑΣ ΤΕ ΒΙΑΙΑΣ
Άβαταρ μέλους
SeirioAstro
Σχεδιαστής
Σχεδιαστής
Δημοσιεύσεις: 1847
Εγγραφή: Τετ 18 Ιουν 2008, 17:03
Φύλο: Γυναίκα
Τοποθεσία: 12η Αποικία

Re: Οι Προφητείες και τα Γένη του Ησίοδου

Δημοσίευση από SeirioAstro » Τρί 09 Δεκ 2008, 13:20

Τιμή μου, ευχαριστώ πολύ. :worship: :rose:

Τρομακτικά επίκαιρα τα λόγια του Ησίοδου στις ημέρες που διανύουμε.
[img]http://i366.photobucket.com/albums/oo10 ... 2wr0-1.jpg[/img]

Ούτως λέγομεν άπαντες.
Κλειδωμένο

Επιστροφή στο “Προεξέχοντα”