ΓΟΡΓΟΝΕΣ

Κομμάτια ή Ποιήματα Ελλήνων και Ξένων λογοτεχνών/ποιητών που αγαπήσατε
Απάντηση
Άβαταρ μέλους
ARKADROSOYL
Κολλημένος Ιδεογραφίτης
Κολλημένος Ιδεογραφίτης
Δημοσιεύσεις: 187
Εγγραφή: Τρί 06 Μάιος 2014, 22:44
Irc ψευδώνυμο: DROSOYLITES
Φύλο: Γυναίκα

ΓΟΡΓΟΝΕΣ

Δημοσίευση από ARKADROSOYL » Σάβ 31 Μάιος 2014, 15:43

Γοργόνες
του Sraosha*


Σήμερα σκεφτόμουνα γοργόνες. Κάποιοι τις λένε σειρήνες. Έχουνε τη χάρη δελφινιού αλλά είναι γυναίκες.
Όταν αναστενάζουν ακούγονται τραγούδια του βυθού. Είναι ανυπότακτες και είναι όμορφες σαν άστρο.
Κάποιοι λένε ότι είναι και μοχθηρές, τις βρίζουνε: μυρίζουν ψαρίλα, λέει, αλλά μάλλον αυτούς δεν τους ζύγωσαν ποτέ γοργόνες.
Σε πλησιάζουν αθόρυβα, γλυστρούν ανεπαίσθητα γύρω σου — δεν είναι πλάσματα του αφρού — και, αφού σε εξετάσουν εκεί που κολυμπάς στα βαθιά,
ξεπροβάλλουν και σε χαιρετάνε μ’ ένα απλό “γεια”.

Όμως δεν ακινητούν ποτέ: αν θα ήθελες να τις φωτογραφίσεις, κουνημένες θα βγούν,
τουλάχιστον όμως η θολή κίνησή τους θα τονίζει λάμψεις φευγαλέες του φεγγαριού πάνω στο στιλπνό τους δέρμα.
Οι γοργόνες έχουνε θάρρος και λευκά δόντια. Είναι γυναίκες γενναίες και λίγο αγέρωχες. Δεν τραγουδούν καθόλου.
Ίσα ίσα σε αναγκάζουν να ονειρεύεσαι την ησυχία του βυθού, τον μετεωρισμό της καταβύθισης, τις ξαφνικές επιθυμίες του νερού.
Σε γητεύουν. Σε σπρώχνουν απαλά, το στεριανό σου σώμα δηλαδή, που μόνο να επιπλέει αντέχει,
να βουτήξεις προς μια ιδιότυπη λαχτάρα, προς μια πολύ βαθειά νοσταλγία για κάπου όπου ακόμα δεν έχεις πάει.
Ο προορισμός μπορεί να είναι κάποιο νησί τους, κοραλένια δάση, ή το κορμί τους απλώς.


Οι γοργόνες μιλάνε λίγο και κυρίως προτιμούν το γέλιο: γελούν το γέλασμα των αναρίθμητων κυμάτων.
Τα μάτια τους είναι στο χρώμα του βυθού. Κι όσο κοιτάζεις τα φύκια μαλλιά τους που κυματίζουν βαριά και νωθρά στο ελάχιστο ρεύμα,
κι όσο κοιτάζεις τα υδρόφιλά τους στήθη και τις ζωγραφιστές ρώγες που τα στεφανώνουν,
κι όσο αναρωτιέσαι πού τις έβλεπαν οι παλιοί τις ψαρίσιες ουρές, εκεί όπου εσύ βλέπεις ξυπόλητα πόδια κάποιας παραλίας,
τόσο σε ζώνει ο φόβος και η ταραχή: “πού θα με πάει αυτή;”, “πώς σμίγεις με ένα τέτοιο πλάσμα;”,
“με τι τρόπους θα με κατασπαράξει;”, “άραγε θυμώνει εύκολα, σαν εκείνη που βούλιαζε τα πλοία;”.

Γιατί όταν θα σε βρει η γοργόνα, το μόνο εφόδιο που σου βρίσκεται είναι κάτι ιστορίες των παλιών. Και η διάθεση να χαθείς και να ποντιστείς.
Όταν δεις τη γοργόνα να κάνει βουτιές χτυπώντας στην επιφάνεια της θάλασσας, παριστάνοντας το δελφίνι,
μπορεί να νομίσεις ότι η χαρά της είναι απεριόριστη, όπως είναι ο πόθος της, όπως είναι η γητειά της.
Μπορεί να νομίσεις ότι είναι πλάσμα εύθυμο. Όμως μόνο για χάρη σου παίζει στην επιφάνεια, μόνο για σένα είναι το κύλισμα στην επιφάνεια.
Η γοργόνα ανήκει στον βυθό, στη σιωπή και στο λιγοστό του φως.
Θα έρθει η γοργόνα πίσω στον αφρό ξανά και ξανά για σένα, θα σε τραβήξει (για λίγο; για πάντα;) να ναυαγήσεις, να δεις το βένθος.
Αλλά ξέρει πότε θα σε αφήσει. Αν σε αφήσει.

:rose: :rose: :rose: :rose:
Sraosha. Είναι το όνομα Avestan γλώσσα του Ζωροαστρισμού yazata της «Yπακοής» ή «Σεβασμός», η οποία είναι επίσης η κυριολεκτική έννοια του ονόματός του.

Sraosha είναι επίσης συχνά αναφέρεται ως η "Φωνή της Συνείδησης".
“Κάποτε νιώθω να είμαι ανάμεσα σ’ αυτούς που δεν γνώρισα ποτέ”
O.ΕΛΥΤΗΣ
Άβαταρ μέλους
ARKADROSOYL
Κολλημένος Ιδεογραφίτης
Κολλημένος Ιδεογραφίτης
Δημοσιεύσεις: 187
Εγγραφή: Τρί 06 Μάιος 2014, 22:44
Irc ψευδώνυμο: DROSOYLITES
Φύλο: Γυναίκα

Re: ΓΟΡΓΟΝΕΣ

Δημοσίευση από ARKADROSOYL » Σάβ 14 Ιουν 2014, 14:22

:rose: :rose: :rose: :rose: :rose:

Η γοργόνα (διήγημα)

Ένας μύθος απλωνόταν πάνω απ’ τη θάλασσα εκείνη, από τα βάθη των αιώνων, για μια γοργόνα.
Ιστορίες και ιστορίες έβγαζαν οι ναυτικοί που ταξίδευαν στα νερά της, και μαρτυρούσαν ότι την είδαν να κολυμπά
κοντά τους τα βράδια με πανσέληνο και να τους προσκαλεί να πάνε μαζί της ως τα βάθη των ωκεανών.
Ο Γ. γελούσε σαν άκουγε στο καφενείο κάποιους χωρικούς να διηγούνται πως είτε οι ίδιοι είτε οι πρόγονοι
τους είχαν αντικρίσει την γοργόνα αυτή.
-Γοργόνες και πράσινα άλογα!
Φώναξε γελώντας σε έναν συγχωριανό του που εκείνη την ώρα περιέγραφε όσο πιο έντονα μπορούσε μια σκηνή
που είχε συναντήσει δήθεν την ίδια την γοργόνα. Η διήγηση του ήταν τόσο γλαφυρή που ακόμη και ο ίδιος είχε απορροφηθεί σε σημείο να ξαναζεί,
όπως έλεγε την σκηνή ξανά και ξανά.. Μόλις ο Γ. του φώναξε, σταμάτησε να μιλά, κοκκίνισε σαν παντζάρι και έσκυψε το κεφάλι.
Ένας γέρος όμως πήρε το λόγο:
-Τι λες μωρέ Γ.; Ούλα παραμύθια θα μς τα βγάλς; Τν είδαν οι παππούδες μας κ’ έρχεται έν σχουλιαρόπαιδο να μας τα ισοπεδούσει ούλα!
Ω, ρε θράσος οι νιοί (νέοι)! Ο παππούς μ’, θεός σχωρέστον, τν είδε δυο φορές ούταν ψάρευε με πανσέλνο και ποτέ δεν τν ξέχασε!
-Μα είναι δυνατόν να πιστέψω τον Κωστή βρε παππού; Που βλέπει κουπί και τρέχει στην κορφή του Άϊ-Λια (Άγιος Ηλίας);
Όσοι άνδρες άκουγαν την συζήτηση έβαλαν τα γέλια, αφού όλοι γνώριζαν πως ο Κωστής δεν είχε πολλά πάρε δώσε με τη θάλασσα,
και πως μόνο στα λόγια μπορούσε να πάει ως το φεγγάρι και να γυρίσει όποτε ήθελε!
Έφευγε να πάει σε μια πόλη για καμιά δουλειά που είχε και όταν γυρνούσε είχε τύχει να δει πράματα και θάματα που άλλος δύσκολα θα τύχαινε να τα δει! Μα στο χωριό τον είχαν μάθει…
Η ώρα περνούσε και σιγά-σιγά το σούρουπο ήρθε και έφυγε και βράδιασε για τα καλά.
Οι συζητήσεις έδιναν και έπαιρναν στο καφενείο, ο μαγαζάτορας πηγαινοερχόταν ανάμεσα στα τραπέζια με τα ποτά και τους μεζέδες,
και οι άνδρες του χωριού δεν έλεγαν να σηκωθούν να μαζευτούν στα σπίτια τους.
Ο Γ. σηκώθηκε λίγο μετά τα μεσάνυχτα και κίνησε για το σπίτι του για να πάει να πέσει να κοιμηθεί,
καθώς το πρωί έπρεπε να ξυπνήσει απ’ το χάραμα να πάει στην οικοδομή.
Πλησίαζε τα τριάντα, ψηλός, γεροδεμένος, με καστανά μαλλιά και μαύρα μάτια.
Εδώ και πέντε χρόνια ζούσε μόνος του στο χωριό, από τότε που έχασε τη μάνα του – ο πατέρας του τον είχε αφήσει από όταν ήταν ακόμη βρέφος.
Μια μεγαλύτερη αδερφή είχε μονάχα που ζούσε στην Αθήνα, παντρεμένη με δύο παιδιά.
Όταν τελείωσε το λύκειο έδωσε πανελλήνιες μα απέτυχε και η μάνα του που το είχε καημό να τον σπουδάσει,
τον έστειλε στη Θεσσαλονίκη σε μια ιδιωτική σχολή, την οποία και δεν ετελείωσε ποτέ.
Η μάνα του, όταν ο Γ. πάτησε τα 23, αρρώστησε και δεν μπορούσε πλέον να ζήσει μόνη της, δίχως να την κοιτάζει και να την φροντίζει κάποιος.
Η κόρη της την πήρε λίγους μήνες στην Αθήνα, αλλά η ίδια δεν άντεχε να μένει κλεισμένη στους τέσσερις τοίχους, όπως έλεγε.
Πράγματι όσοι έχουν περάσει όλη τους τη ζωή σε χωριό, τους είναι αδύνατον να μείνουν σε πόλη μετά.
Η υγεία της όμως χειροτέρευε κι έτσι αναγκαστικά πλέον έπρεπε να επιστρέψει στο χωριό.
Η κόρη της συνεννοήθηκε με τον Γ. να γυρίσει στο χωριό και αυτός και να την προσέχει,
καθώς η ίδια δεν μπορούσε να μείνει όλο τον καιρό δίπλα στη μάνα της στο χωριό και να αφήσει την οικογένεια της και τα παιδιά της πίσω στην πρωτεύουσα.
Ένα χρόνο άντεξε περίπου και μετά έφυγε για το τελευταίο ταξίδι.
Ο Γ. από τότε δεν έφυγε απ’ τον τόπο του και έπιασε δουλειά στον θείο του που είναι οικοδόμος.
Μια η δουλειά, μια τα προβλήματα, δεν κοίταξε και πολύ να παντρευτεί και να φτιάξει μια οικογένεια, όπως λένε, αν και δεν φαινόταν να τον επηρεάζει και καθόλου αυτό…
Το μόνο που φαινόταν να τον πειράζει ήταν η απερισκεψία των νιάτων του, που δεν έκατσε να διαβάσει και να πάρει το πτυχίο του
και να μην αναγκαζόταν να είναι πλέον εγκλωβισμένος στο χωριό και στο μεροκάματο… Γιατί το μεροκάματο είναι πάντα μεροκάματο.
Όταν βγήκε απ’ το καφενείο αποφάσισε πρώτα να πάει πρώτα μια βόλτα προς το λιμανάκι,
που είχαν φτιάξει εδώ και αιώνες οι ψαράδες του χωριού και βρισκόταν στην αντίθετη πλευρά απ’ το πατρικό του,
να τον χτυπήσει λίγο το θαλασσινό αεράκι. Είχε πιει λίγο παραπάνω και το χρειαζόταν άλλωστε…



Ήταν Αύγουστος, πανσέληνος, και το φως του φεγγαριού φαινόταν λες κ η θάλασσα είχε απλώσει τα χέρια και να το αγκάλιαζε,
όπως αγκαλιάζονται και σμίγουν τα ερωτευμένα ζευγαράκια.
Βλέποντας το ονειρώδες αυτό θέαμα ο Γ. σάστισε καθώς η φύση ξεδίπλωνε όλη της τη μαγεία μπρος στα μάτια του
και έμεινε και ο ίδιος πόση ώρα ακίνητος, έτσι, χωρίς να κάνει τίποτε άλλο. Απλώς, απολαμβάνοντας το θεϊκό αυτό μεθύσι…
Εκεί όμως που κοιτούσε τη θάλασσα, παρατήρησε και μια βαρκούλα να αρμενίζει, έχοντας πάνω του δύο άντρες ή γυναίκες,
δεν μπορούσε να ξεχωρίσει τι ήταν και να πει με σιγουριά. Τι δουλειά είχαν αυτοί, όποιοι κι αν ήταν, τέτοια ώρα μέσα στη θάλασσα, δεν μπορούσε να καταλάβει.
Μήπως ήταν κανένα ζευγαράκι που είχε βγει βαρκάδα, μιας και η νύχτα ήταν κατάλληλη για ερωτοδουλειές, σκέφτηκε και κατέληξε σ’ αυτό.
Έτσι έκανε να φύγει, μη χαλάσει και το ραντεβουδάκι του ζευγαριού – όπως υπέθετε – βλέποντας κάποιον να τους παρακολουθεί.
Μα όπως έκανε δυο βήματα να απομακρυνθεί άκουσε μια γυναικεία φωνή από το μέρος που βρισκόταν η βαρκούλα στη θάλασσα:
-Βοήθεια! Βοήθεια! Κάποιος να βοηθήσει τη ξαδέρφη μου! Βοήθεια!
Ο Γ. χωρίς να το σκεφτεί καθόλου, ενστικτωδώς έτρεξε προς τη θάλασσα και δίχως να χάσει λεπτό βούτηξε στο νερό.
Κολυμπώντας με όση δύναμη είχε πλησίαζε στη βάρκα η οποία ήταν αρκετά μακριά απ’ το σημείο που βρισκόταν.
Η κοπέλα που είδε ότι μες στην ατυχία τους (των δύο εξαδέλφων) η τύχη τις χαμογέλασε,
καθώς βρισκόταν εκεί κοντά κάποιος να τις βοηθήσει, φώναζε τώρα ακόμη περισσότερο, σαν να ήθελε να δώσει δύναμη να κολυμπήσει πιο γρήγορα,
όποιος κι αν ήταν ο επερχόμενος σωτήρας τους.
Μετά από λίγα δευτερόλεπτα τα οποία φάνηκαν σαν αιώνας ο Γ. έφτασε κοντά στη βάρκα και έπιασε την κοπέλα που,
ενώ στην αρχή πάλευε με τη θάλασσα, τώρα είχε αρχίσει να εγκαταλείπει και να χάνει τη μάχη που έδινε για τη ζωή της.
Έπειτα όμως ο ήρωας της, την σήκωσε και την έβαλε στην βάρκα. Η κοπέλα, ευτυχώς, ζούσε.
Αφού έβηξε βγάζοντας το θαλασσινό νερό που είχε καταπιεί άρχισε να ηρεμεί σιγά-σιγά.
Ο Γ. έπαιρνε κι αυτός βαθιές ανάσες, την ώρα που η κοπέλα που είχε φωνάξει προς βοήθεια ήταν σκυμμένη πάνω απ’ την μισολιπόθυμη εξαδέλφη της.
-Ευγενία, Ευγενία είσαι καλά; Μίλησε μου Ευγενία σε παρακαλώ!
-Άφησε την να ηρεμήσει δυο λεπτά πρώτα, είπε ο άνδρας στην κοπέλα. Πάμε όμως να τη δει και κανένας γιατρός για καλό και κακό…
Πήρε λίγες ανάσες και έπειτα σήκωσε το βλέμμα του για να κοιτάξει τις δύο κοπέλες.
-Τι δουλειά είχατε τετ…, σάστισε. Αντικρίζοντας την κοπέλα που μόλις είχε σώσει, κάτω απ’ το φως του φεγγαριού, έχασε τα λόγια και τις σκέψεις του.
-Η γοργόνα…, ψέλλισε.
-Τι; Τον κοίταξε απορημένη η άλλη κοπέλα. Ε…, Ευγενία την λένε. Μετά όταν συνειδητοποίησε τι είχε πει ο άνδρας,
τον κοίταξε καλά-καλά και βάζοντας όλη τη δύναμη που μπόρεσε να συγκεντρώσει εκείνη τη στιγμή για να μην μπερδευτεί από αυτό που μόλις άκουσε, του μίλησε.
-Πάμε προς την ακτή;
-…ε… ναι… πάμε… απάντησε ο Γ., περισσότερο για να απαντήσει στην κοπέλα που μίλησε,
χωρίς ωστόσο να καταλαβαίνει τι έλεγε ή τι είχε συμβεί προ ολίγου. Αφού έμεινε για λίγο να χαζεύει την γοργόνα που αντίκριζε για πρώτη φορά,
τινάχτηκε σαν να ξύπνησε από όνειρο και επικεντρώθηκε πλέον στο να φύγουν απ’ τη θάλασσα, να πλησιάσουν στην ακτή και να αναζητήσουν βοήθεια στο χωριό.
Η άλλη κοπέλα λεγόταν Μαργαρίτα και ήταν 22 ετών, απ’ το χωριό αν και τώρα σπούδαζε και ζούσε αλλού.
Όπως έμαθε αργότερα ο Γ., η Ευγενία, η εξαδέλφη της Μαργαρίτας, είχε έρθει για διακοπές στη θεία της για λίγες μέρες εκείνον τον Αύγουστο.
Την νύχτα λοιπόν της Αυγουστιάτικης πανσελήνου οι δύο κοπέλες είχαν αποφασίσει να πάνε κρυφά για βαρκάδα στη θάλασσα.
Όχι πως δεν γνώριζαν καλό κολύμπι αλλά μέσα στη νύχτα και δυο νεαρές γυναίκες μόνες τα έχασαν,
τη στιγμή που καθώς η Μαργαρίτα έκανε μια απότομη κίνηση, η βάρκα κουνήθηκε και η ξαδέρφη της η Ευγενία έχασε την ισορροπία της και έπεσε μέσα στο νερό.
Για καλή τους τύχη όμως εκείνη τη στιγμή βρέθηκε εκεί κοντά ο Γ. και έτρεξε αμέσως να σώσει την Ευγενία.
Η κοπέλα ευτυχώς δεν έπαθε τίποτε, αν και οι δικοί της έτρεξαν αμέσως σ’ έναν γιατρό να την εξετάσει.
Ο νέος άνδρας την ξανάδε μετά από δύο μέρες, όταν η ίδια τον επισκέφτηκε για να τον ευχαριστήσει που την είχε σώσει.
Ο ήρωας της νεαρής γυναίκας δεν χόρταινε να κοιτάζει, αυτήν, την γοργόνα, που δεν πίστευε πως υπήρχε πριν τρεις μέρες, αυτήν, που δεν θα ξεχνούσε ποτέ…
Από τότε δεν την ξανάδε. Ίσως γιατί δεν έτυχε, ίσως γιατί δεν το επιδίωξε και ο ίδιος… ποιος ξέρει…;
Και τι νόημα θα ‘χε άλλωστε να την ξανάβλεπε…;
Γιατί τα όνειρα έτσι είναι… έρχονται για μια στιγμή και μετά ζουν κάτω από τα κλειστά βλέφαρα…,
κάθε Αύγουστο, απέναντι απ’ την ίδια θάλασσα…, κάτω απ’ την ίδια πανσέληνο…, για μια ζωή…
:lovey0: :lovey0:
“Κάποτε νιώθω να είμαι ανάμεσα σ’ αυτούς που δεν γνώρισα ποτέ”
O.ΕΛΥΤΗΣ
Άβαταρ μέλους
delfini05
Ιδεογραφίτης Υψηλών Ταχυτήτων
Ιδεογραφίτης Υψηλών Ταχυτήτων
Δημοσιεύσεις: 2082
Εγγραφή: Κυρ 17 Απρ 2011, 21:45
Irc ψευδώνυμο: delfini05
Φύλο: Γυναίκα
Έλαβε Likes: 2 φορές

Re: ΓΟΡΓΟΝΕΣ

Δημοσίευση από delfini05 » Σάβ 14 Ιουν 2014, 14:30

Ααααα! Εσύ μου αρέσεις! Για συνέχισε, συνέχισε!
Το δένδρο είναι ίδιο, η πλευρά θέασης είναι διαφορετική...
Άβαταρ μέλους
ArELa
Founder-Administrator
Founder-Administrator
Δημοσιεύσεις: 66942
Εγγραφή: Κυρ 15 Απρ 2007, 01:29
Irc ψευδώνυμο: ArELa
Φύλο: Γυναίκα
Έδωσε Likes: 1879 φορές
Έλαβε Likes: 2770 φορές

Re: ΓΟΡΓΟΝΕΣ

Δημοσίευση από ArELa » Σάβ 14 Ιουν 2014, 14:31

Τίνος αυτό το υπέροχο διήγημα;
Δικό σου ARKADROSOYL ;
.







Δεν περιμένω τίποτα, δεν ελπίζω σε τίποτα,
δεν καταλαβαίνω τίποτα, είμαι ξανθιά κι ελεύθερη...


τα κανάλια μου /my channels:
στο vasoula2908 και στο vasoula2908asteria
στο Βrighteon,
στο Bitchute
στο Rumble
Άβαταρ μέλους
ARKADROSOYL
Κολλημένος Ιδεογραφίτης
Κολλημένος Ιδεογραφίτης
Δημοσιεύσεις: 187
Εγγραφή: Τρί 06 Μάιος 2014, 22:44
Irc ψευδώνυμο: DROSOYLITES
Φύλο: Γυναίκα

Re: ΓΟΡΓΟΝΕΣ

Δημοσίευση από ARKADROSOYL » Σάβ 14 Ιουν 2014, 15:18

:( Δεν είναι δικό μου το διήγημα(δυστυχώς)....είναι από ένα blogspot....

copyright:Aνδρέας Λισσόβας....
το βρίσκουμε εύκολα στο νετ....

δίνω μια μικρή γεύση από την εισαγωγή του....

"Είναι η κατάρα που έχω… Δεν την διάλεξα, έτσι γεννήθηκα… Την κουβαλώ μαζί μου, πάντα…
Δεν ξέρω αν μπορώ να την πετάξω, να την αφήσω…
Μάλλον μπορώ αλλά δεν έχω την δύναμη…, το κουράγιο…
Ίσως να μην θέλω τελικά να την αφήσω… Είναι κομμάτι μου…, είμαι εγώ…
Μια κατάρα που ώρες-ώρες είναι χάρισμα."


:giverose: :giverose:

Γενικά μ'αρέσει..... ό,τι έχει να κάνει με νεράιδες...γοργόνες....πολεμιστές (της καρδιάς και του νου)...ιππότες (της φαντασίας)....ποιητές (του ονείρου)....


:lovey0: :lovey0:
“Κάποτε νιώθω να είμαι ανάμεσα σ’ αυτούς που δεν γνώρισα ποτέ”
O.ΕΛΥΤΗΣ
Άβαταρ μέλους
ArELa
Founder-Administrator
Founder-Administrator
Δημοσιεύσεις: 66942
Εγγραφή: Κυρ 15 Απρ 2007, 01:29
Irc ψευδώνυμο: ArELa
Φύλο: Γυναίκα
Έδωσε Likes: 1879 φορές
Έλαβε Likes: 2770 φορές

Re: ΓΟΡΓΟΝΕΣ

Δημοσίευση από ArELa » Σάβ 14 Ιουν 2014, 15:33

ARKADROSOYL έγραψε:copyright:Aνδρέας Λισσόβας....
το βρίσκουμε εύκολα στο νετ....
Eυτυχώς που ρωτησα δηλαδή...
Γιατί είναι αρχή μας στα ΙΔΕΟ, πως όταν φέρνουμε κάτι από αλλού
να δίνουμε πάντα πηγή (άσχετα αν βρίσκεται εύκολα στο νετ ή οχι :wink: ).
Το λέει κι ο κανόνας μας Νο. 6 που θα δεις αν πας εδώ.

Οπότε, με την πρώτη ευκαιρία, θα σε παρακαλέσω να μας
δώσεις κι ένα λινκ.
Να'σαι καλά γλυκιά μου :rose:
.







Δεν περιμένω τίποτα, δεν ελπίζω σε τίποτα,
δεν καταλαβαίνω τίποτα, είμαι ξανθιά κι ελεύθερη...


τα κανάλια μου /my channels:
στο vasoula2908 και στο vasoula2908asteria
στο Βrighteon,
στο Bitchute
στο Rumble
Άβαταρ μέλους
ARKADROSOYL
Κολλημένος Ιδεογραφίτης
Κολλημένος Ιδεογραφίτης
Δημοσιεύσεις: 187
Εγγραφή: Τρί 06 Μάιος 2014, 22:44
Irc ψευδώνυμο: DROSOYLITES
Φύλο: Γυναίκα

Re: ΓΟΡΓΟΝΕΣ

Δημοσίευση από ARKADROSOYL » Σάβ 14 Ιουν 2014, 22:17

http://xilinosippotis.blogspot.gr/

:rose: :rose: :rose: :rose:
Με πρόλαβες.... θα την έδινα την "πηγή"....

να σαι καλά και εσύ!!!!! :wink:
“Κάποτε νιώθω να είμαι ανάμεσα σ’ αυτούς που δεν γνώρισα ποτέ”
O.ΕΛΥΤΗΣ
Άβαταρ μέλους
ARKADROSOYL
Κολλημένος Ιδεογραφίτης
Κολλημένος Ιδεογραφίτης
Δημοσιεύσεις: 187
Εγγραφή: Τρί 06 Μάιος 2014, 22:44
Irc ψευδώνυμο: DROSOYLITES
Φύλο: Γυναίκα

Re: ΓΟΡΓΟΝΕΣ

Δημοσίευση από ARKADROSOYL » Σάβ 14 Ιουν 2014, 23:09

:giverose:


Γοργόνα - Ηρώ Νικολοπούλου

Αν ποτέ βρεθείς
στης σιωπής τα μεγάλα διαστήματα,
τότε που τα μάτια γεμίζουν με κύματα.

Περίμενε.

Μετά τον δυτικό άνεμο
θα έλθει στον επόμενο γύρο
μια μικρή σγουρή γοργόνα
ελπίζοντας
πως έχεις βράγχια κι εσύ.

:lovey0:
“Κάποτε νιώθω να είμαι ανάμεσα σ’ αυτούς που δεν γνώρισα ποτέ”
O.ΕΛΥΤΗΣ
Άβαταρ μέλους
PELTASTIS VARNAVAS
Ιδεογραφίτης Υψηλών Ταχυτήτων
Ιδεογραφίτης Υψηλών Ταχυτήτων
Δημοσιεύσεις: 2280
Εγγραφή: Παρ 21 Αύγ 2009, 13:23
Irc ψευδώνυμο: καστροπολεμίτης
Φύλο: Άνδρας
Τοποθεσία: Famagusta - ποιητάρης

Re: ΓΟΡΓΟΝΕΣ

Δημοσίευση από PELTASTIS VARNAVAS » Δευ 16 Ιουν 2014, 08:38

πολυ ομορφα πραματα παιδια μερσι!!! :thumb:

χωρις να θελω να διακοψω τον ειρμον

παραθετω ενα που διαβαζα προπερσυ καλοκαιρι σε μοναχικες παράλιες στιγμες καπου στον κορινθιακο

Μια παλιά κατάρα βαραίνει τον οίκο των Απόντε στη Γαλικία. Ποτέ καμιά γενιά δεν απέκτησε πάνω από έναν απόγονο ούτε και κανείς αρσενικός Απόντε κατάφερε ν' αντισταθεί στο κάλεσμα της θάλασσας και της Γοργόνας, στο κάλεσμα του πόθου, της σαγήνης αλλά και του θανάτου μαζί. ..... :rose:

https://e-bibliomania.gr/eshop/product_ ... _id=153891

:giverose:
"Βόηθα, Παναγιά, τη σκέψη
να μην αγριέψει...
"


"Παντιγέρα μαύρη ρούσσα προδομένη μου γενιά
σαν θα σμίξουν οι ανάσες θα φουσκώσουν τα πανιά"

"Θε μου πόσο παράξενοι
είν' οι δικοί μας τόποι
θλιμμένα τα τραγούδια μας
μα γελαστοί οι αθρώποι"




ΧΑΪΝΗΔΕΣ
Άβαταρ μέλους
ARKADROSOYL
Κολλημένος Ιδεογραφίτης
Κολλημένος Ιδεογραφίτης
Δημοσιεύσεις: 187
Εγγραφή: Τρί 06 Μάιος 2014, 22:44
Irc ψευδώνυμο: DROSOYLITES
Φύλο: Γυναίκα

Re: ΓΟΡΓΟΝΕΣ

Δημοσίευση από ARKADROSOYL » Δευ 16 Ιουν 2014, 17:20

:rose: :rose:
Φυσικά και μπορείς να " δια-κόψεις τον ειρμον"...αν και δεν το κάνεις...το αντίθετο θα λεγα!!!
Ευχαριστώ για την πρόταση βιβλίου.....ενδιαφέρον!
:urock:
Ευχαριστώ για τα όμορφα λόγια... :giverose:

προς το παρόν...μια μικρή συνέχεια στο ΠΑΙΔΙ ΚΑΙ ΒΙΒΛΙΟ... :wink:
“Κάποτε νιώθω να είμαι ανάμεσα σ’ αυτούς που δεν γνώρισα ποτέ”
O.ΕΛΥΤΗΣ
Άβαταρ μέλους
ARKADROSOYL
Κολλημένος Ιδεογραφίτης
Κολλημένος Ιδεογραφίτης
Δημοσιεύσεις: 187
Εγγραφή: Τρί 06 Μάιος 2014, 22:44
Irc ψευδώνυμο: DROSOYLITES
Φύλο: Γυναίκα

Re: ΓΟΡΓΟΝΕΣ

Δημοσίευση από ARKADROSOYL » Πέμ 09 Απρ 2015, 11:11

:rose: :rose:


Η ΠΑΝΑΓΙΑ Η ΓΟΡΓΟΝΑ | ΣΤΡΑΤΗΣ ΜΥΡΙΒΗΛΗΣ
(Πως περιγράφει ο Στρατής Μυριβήλης τον ερχομό της άνοιξης στην αιγαιοπελαγίτικη Σκάλα).


Στ’ ακρογιάλια του Αιγαίου η άνοιξη βγαίνει από τη θάλασσα.
Ένα πρωί ο αγέρας φέγγει πιο γαλάζιος, τα κύματα ξεδιπλώνουν στον άμμο το νέο ρυθμό με κοντές αναπνοές.
Το πέλαγο μυρίζει φρεσκάδα, παντού το κεντάνε σύντομες απανωτές αστραψιές.
Τότες ανοίγουν πάνω στα τρεμουλιάρικα νερά κύκλοι ασημένιοι, μ’ ένα χρώμα σαν το στήθος του παγονιού.
Είναι αμέτρητοι, ο ένας μέσα στον άλλον, ο ένας κυνηγά τον άλλον. Έτσι ως τον ορίζοντα.
Από τη μέση, από την καρδιά του ανθού της θάλασσας, βγαίνει η άνοιξη του Αιγαίου. Η Αναδυόμενη.
Παντού πεταρίζουν άσπρες, γαλανές φτερούγες. Γιορτάζει ο αγέρας, η στεριά, τα λαφριά σύννεφα κι ο μεταξωτός ουρανός.
Τα καράβια μέσα στο λιμάνι ισάρουν όλα τα πανιά να στεγνώσουν, κ’ είναι να κάθεσαι να τα βλέπεις.
Στις ρηχοπατιές σειούνται, πιασμένα από τις μαλλιασμένες πέτρες του βυθού, λιγνά, μακριά τσουνιά από νερολούλουδα.
Τα φύλλα τους είναι ζωντανά, είναι ξανθιά.
Απλώνουν ράθυμα κάτι νήματα από μαλακό μάργαρο, και κρεμάζουν αρμαθιές από μικρούς καρπούς, χρώμα άγουρο κερασί.
Παντού είναι το πανηγύρι της νέας νιότης, που ξαναβαφτίστηκε στην αιώνια χαρά του Θεού.
Χιλιάδες μικρά χρωματιστά ψάρια συνθέτουν, και πάλι στη στιγμή τσακίζουν τα μωσαϊκά του βυθού.
Αμέτρητα σαλιγκάκια, μικρά σα σπόροι του ροδιού, σηκώνουν στο φρέσκον ήλιο το σουβλερό καφκί τους, ψιλοδουλεμένο με πορτοκαλιά πλουμίδια.
Έχουν τριανταφυλλιά νυχάκια, βγαίνουν και βοσκίζουν λαίμαργα το χνούδι από τις μουσκλιασμένες γιαλόπετρες.
Απλώνεις να τα πιάσεις, και κείνα, μόλις νιώσουν από πάνω τους τον ίσκιο του χεριού, αφήνουν μπόι και βουλιάζουν, αμμοκούκουτσα ανάμεσα στ’ άλλα του βυθού.
Τρέχα να τα βρεις.
Έτσι βγαίνει η Άνοιξη από το Αιγαίο, βγαίνει από τα νερά και προχωρεί.
:rose: :rose:

" :D πρόβλημα με νετ..... :? :D "

:wink: :lovey0:
http://logotexnika.blogspot.gr/2011/02/ ... st_26.html
http://www.politeianet.gr/books/9789600 ... ona-185218
ps://www.ianos.gr/i-panagia-i-gorgona.html
“Κάποτε νιώθω να είμαι ανάμεσα σ’ αυτούς που δεν γνώρισα ποτέ”
O.ΕΛΥΤΗΣ
Άβαταρ μέλους
ARKADROSOYL
Κολλημένος Ιδεογραφίτης
Κολλημένος Ιδεογραφίτης
Δημοσιεύσεις: 187
Εγγραφή: Τρί 06 Μάιος 2014, 22:44
Irc ψευδώνυμο: DROSOYLITES
Φύλο: Γυναίκα

Re: ΓΟΡΓΟΝΕΣ

Δημοσίευση από ARKADROSOYL » Τετ 03 Ιουν 2015, 08:03

:rose:
Χρήστος Αντωνίου, «Εννιά γοργόνες και χιλιάδες άρματα δρεπανηφόρα - Σπουδή στον Σεφέρη».
Εκδόσεις Μαΐστρος, Αθήνα 2008.


«Εννιά Γοργόνες και Χιλιάδες Αρματα Δρεπανηφόρα», είναι ο τίτλος των δοκιμίων του Χρήστου Αντωνίου. Το βιβλίο περιλαμβάνει έξι μελέτες ποιημάτων του Γ. Σεφέρη και πολλές αναφορές σε άλλα. Τα περισσότερα από αυτά βρίσκονται στα σχολικά βιβλία και οι μελέτες έχουν πρωτοδημοσιευθεί σε λογοτεχνικά περιοδικά. Σκοπός τους ήταν να ενημερώσουν και να καθοδηγήσουν τον φιλόλογο στην τάξη, άλλα και όποιον αναγνώστη του Σεφέρη, σκοπός που εξακολουθεί να ισχύει και σήμερα.

Στο βιβλίο υπάρχει μια ενδιαφέρουσα Εισαγωγή, η οποία επιχειρεί να αιτιολογήσει τον τίτλο. Ο τίτλος ενός βιβλίου συνήθως είναι δείκτης περιεχομένου ή σχόλιο. Ο συγκεκριμένος είναι και τα δύο και σαφώς υποδηλώνει τον ποιητή πίσω από τον κριτικό. Ο ποιητικός αυτός τίτλος αποτελείται από δύο μέρη, το πρώτο αφορά τις «εννιά γοργόνες», τι είναι για τον Σεφέρη η Γοργόνα και γιατί είναι εννιά; Και το δεύτερο, «χιλιάδες άρματα δρεπανηφόρα», είναι στίχος από το ποίημα «Ο γυρισμός του ξενιτεμένου». Η διαπλοκή αυτών των δύο μερών είναι ευρηματική, εφόσον εννιά Γοργόνες υποφέρουν από τα «άρματα» και ό, τι αυτά συμβολίζουν.

Επειδή είπαμε ότι οι μελέτες έγιναν για να βοηθήσουν τον φιλόλογο, αυτό δεν σημαίνει πως ο τρόπος προσέγγισης των ποιημάτων είναι μια απλή και δασκαλίστικη ανάλυση. Αντιθέτως, πρόκειται για μια καλά, πλήρως και επιστημονικά τεκμηριωμένη μελέτη, η οποία βασίζεται στη συσχέτιση του ρόλου του Σεφέρη ως ποιητή, με το ρόλο του πολιτικού ανδρός, αλλά και του ευαίσθητου ανθρώπου, του ανθρώπου «πρόσφυγα», «αιχμαλώτου», «πραμάτεια», και πολλά άλλα τα οποία αποτελούν και το υλικό του έργου του.

Ο Αντωνίου μας ενημερώνει για τις απόψεις άλλων ανθρώπων της τέχνης, παραπέμπει σε αξιόπιστους κριτικούς, μελετά τις ιστορικές συνθήκες μέσα στις οποίες γεννήθηκε το ποίημα, βάζει τα όπλα του στην υπηρεσία της κριτικής. Για να μιλήσουμε με ποιητικούς όρους, ο Αντωνίου δεν είναι «καθαρός» κριτικός, όπως δεν είναι «καθαρός» ποιητής ο Σεφέρης, τουλάχιστον στις ώριμες συλλογές του. Ζει και αναπνέει τα μικρόβια της περιρρέουσας ατμόσφαιρας.

Στο πρώτο μελέτημα, «Πάνω σ' ένα ξένο στίχο», θα βρούμε πολλά από τα σύμβολα του Σεφέρη. Τη γοργόνα και τον Μεγαλέξαντρο, την Αρετούσα και τον Ερωτόκριτο, τον Οδυσσέα και τα περίπλοκα τέρατα (Κύκλωπα, Σειρήνες, Σκύλλα, Χάρυβδη), τις διάφορες εκδοχές της θάλασσας ή της γαλήνης, τα οποία ο Αντωνίου αντιμετωπίζει, σαν ποιητής, σαν Οδυσσέας και σαν σεφερικός μελετητής. Κι επειδή, «εν αρχή ην η γοργόνα», ας πούμε ότι ο Αντωνίου, ερευνώντας το σεφερικό έργο, τη βρίσκει ως γοργόνα - στέρηση, γοργόνα - ιδανική ελληνική αίσθηση, γοργόνα Ελληνισμό, γοργόνα - Λυπημένη, γοργόνα - Ανδρομέδα αλυσοδεμένη, γοργόνα - σεμνή, γοργόνα - ερωτική, γοργόνα - γυναίκα - μάνα - πρόσφυγα. Γενικά, γοργόνα - Ελλάδα, που υποφέρει από τις ιστορικές συγκυρίες και από τα ανάξια πρόσωπα που διαφεντεύουν τα συμφέροντά της.

Στο δεύτερο ποίημα, «Μποτίλια στο πέλαγο», από τη συλλογή Μυθιστόρημα, εκτός από τη γοργόνα και τη σημασία της, ο Αντωνίου τονίζει και διευκρινίζει ότι «η ερμηνευτική πρσέγγιση ενός ποιήματος του Σεφέρη αναγκάζει πάντοτε τον μελετητή να κάνει μια ερμηνεία «εφ' όλης της ύλης» του ποιητικού έργου». Σωστά, και συμπληρώνω όχι μόνο για τον Σεφέρη, αλλά και για τον Ελύτη και τον Ρίτσο και όλους τους μεγάλους ποιητές.
------------------------------------------------------------------------

:rose:

Ο Σεφέρης χαρακτηρίζει τον κριτικό «ραβδοσκόπο», και ο Αντωνίου, αναλαμβάνοντας αυτόν τον ρόλο με τα μέσα που διαθέτει - τη φιλολογική του παιδεία, το ενδιαφέρον του για τα κοινωνικοπολιτικά πράγματα και το ποιητικό του ταλέντο (θυμίζω: έξι ποιητικές συλλογές, μία διδακτορική διατριβή και πολλά δημοσιεύματα) - με τα μέσα αυτά, λοιπόν, προσπαθεί να φέρει στην επιφάνεια την ευαισθησία μας. Γιατί, όπως λέει και ο Σεφέρης, ο κριτικός είναι δείκτης της ευαισθησίας όχι μόνο της δικιάς του, αλλά και του κόσμου του. Μας δείχνει πώς να αισθανόμαστε την τέχνη που υπάρχει γύρω μας... Φανερώνει την τέχνη που έχουμε υπόψη μας, με άλλα λόγια, φανερώνει την παιδεία μας και την ευαισθησία μας απέναντι στα έργα τέχνης και στην εποχή που τα εκκόλαψε. Επομένως, ο αναγνώστης και της ποίησης, όπως και της κριτικής, βαρύνεται παρομοίως.

Και αφού για να κρίνεις την τέχνη πρέπει να έχεις τέχνη μέσα σου, με άλλα λόγια, πρέπει να έχεις διαβάσει, αισθανθεί, συγκινηθεί, να έχεις δει, ακούσει, συζητήσει, νιώσει, τότε και εφόσον διαθέτεις τον κατάλληλο λόγο, θα βρεις τις λέξεις και τα επιχειρήματα να αποδείξεις τη θέση σου. Είπα να «αποδείξεις», πράγμα που απαιτεί λογική, ενώ και εδώ ισχύει ό, τι και στην περίπτωση του ποιητή, δηλαδή, συγκίνηση - αίσθημα. Ωστόσο, όπως ο ποιητής δουλεύει με τις λέξεις, με τη γλώσσα έτσι και ο κριτικός. Μόνο που ο κριτικός πρέπει να ενσκήψει στην ποιητική γλώσσα, για να ανακαλύψει τα πολλά στρώματα ιστορίας και τέχνης, τα οποία είναι «διπλωμένα», άλλα «με φως» και άλλα «με θάνατον», για να βάλω και τον Κάλβο στην κουβέντα μας. Αυτό σημαίνει ότι ο κριτικός οφείλει να κάνει προσιτά τα λογια του ποιητή, που συχνά μιλάει με «παραμύθια και παραβολές», και να μας φανερώσει την αλήθεια τους. Ο αναγνώστης περιμένει από τον κριτικό τα φώτα του, για να εμβαθύνει στις σκέψεις του ποιητή. Η συγκίνηση έπεται.


Της Ανθουλα Δανιηλ
http://www.kathimerini.gr/345291/articl ... toxastikos
“Κάποτε νιώθω να είμαι ανάμεσα σ’ αυτούς που δεν γνώρισα ποτέ”
O.ΕΛΥΤΗΣ
Άβαταρ μέλους
ArELa
Founder-Administrator
Founder-Administrator
Δημοσιεύσεις: 66942
Εγγραφή: Κυρ 15 Απρ 2007, 01:29
Irc ψευδώνυμο: ArELa
Φύλο: Γυναίκα
Έδωσε Likes: 1879 φορές
Έλαβε Likes: 2770 φορές

Re: ΓΟΡΓΟΝΕΣ

Δημοσίευση από ArELa » Τετ 03 Ιουν 2015, 09:39

Ομορφα τα γραφήματα για τις γοργόνες...

Η λαϊκή μας παράδοση (και η συγγραφική) μας πάει σε άλλους κόσμους.
Οι πανάρχαιοι θρύλοι για τις γοργόνες, έρχονται να επαληθευτούν σήμερα.
Είχα παραλείψει να το πω τότε που πρωτοάνοιξες αυτό το νήμα, Αρκά μου,
αλλά στο παλιότερο τόπικ για τις γοργόνες, πήγα μετά το έναυσμα που μου έδωσες,
για να βάλω αυτό που επαλήθευσε στα μάτια μου την ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ύπαρξη
γοργόνων και σημερα...

http://www.ideografhmata.gr/forum/viewt ... 58#p237858

πρόκειται για ένα ντοκυμαντέρ που είχα δει στο animal planet (nova)
και αναζητώντας το στο ΥΤ, ευτυχώς το βρήκα.
Είναι συγκλονιστικό ντοκυμαντέρ, που επιβεβαιώνει την ύπαρξή τους σήμερα,
και δίνει και εικόνα...

Όλα αυτά, πέρσι... Και συνειδητοποιώ ότι είσαι ήδη από πέρσι εδώ! σιωπηλή και υπέροχη δυναμη! :respect:
Φέτος, ένιωσα πως έπρεπε να το αναφέρω αυτό για τις γοργόνες, στο όμορφο συνώνυμο νήμα σου. :rose:
.







Δεν περιμένω τίποτα, δεν ελπίζω σε τίποτα,
δεν καταλαβαίνω τίποτα, είμαι ξανθιά κι ελεύθερη...


τα κανάλια μου /my channels:
στο vasoula2908 και στο vasoula2908asteria
στο Βrighteon,
στο Bitchute
στο Rumble
Άβαταρ μέλους
ARKADROSOYL
Κολλημένος Ιδεογραφίτης
Κολλημένος Ιδεογραφίτης
Δημοσιεύσεις: 187
Εγγραφή: Τρί 06 Μάιος 2014, 22:44
Irc ψευδώνυμο: DROSOYLITES
Φύλο: Γυναίκα

Re: ΓΟΡΓΟΝΕΣ

Δημοσίευση από ARKADROSOYL » Τετ 03 Ιουν 2015, 11:56

:makia: :makia: :makia:

:giverose: πολλά ευχαριστώ...
“Κάποτε νιώθω να είμαι ανάμεσα σ’ αυτούς που δεν γνώρισα ποτέ”
O.ΕΛΥΤΗΣ
Άβαταρ μέλους
ARKADROSOYL
Κολλημένος Ιδεογραφίτης
Κολλημένος Ιδεογραφίτης
Δημοσιεύσεις: 187
Εγγραφή: Τρί 06 Μάιος 2014, 22:44
Irc ψευδώνυμο: DROSOYLITES
Φύλο: Γυναίκα

Re: ΓΟΡΓΟΝΕΣ

Δημοσίευση από ARKADROSOYL » Τετ 17 Ιουν 2015, 08:03

:rose:
Μπορεί να φοβάσαι να κοιτάξεις τον καθρέφτη, αλλά,
αυτό δεν αλλάζει την εικόνα που φοβάσαι να δεις.

Είναι αστείο πόσο εύκολα ο άνθρωπος, ακόμη κι ο πιο θαρραλέος, ενημερωμένος,
δυνατός και ανοιχτός σε νέες θεωρήσεις, είναι αστείο, επαναλαμβάνω, πόσο εύκολα,
ακαριαία, απορρίπτει τα θέματα που δεν εφάπτονται με αυτά που ο ίδιος θεωρεί σωστά, πραγματικά, ή αληθινά.
Είναι αξιοπερίεργο πόσο αντιδραστικά, ακαριαία, απότομα,
απορρίπτει αυτά που δεν “κουμπώνουν” με τις ήδη παγιωμένες πεποιθήσεις του,
ή με την πολύπαθη λογική του, που την έχει κάνει τσίχλα για να την προσαρμόζει, κατά πως τον βολεύει.
Μιλώ πόσο εύκολα και χωρίς καν σκέψη δεν συμφωνεί με θέματα, θεωρήσεις, που ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΕΙ,
απλά διαφωνεί, απορρίπτει, αρνείται να συζητήσει.

Η μήπως αρνείται κάτι που δεν “γνωρίζει” ακριβώς επειδή ΓΝΩΡΙΖΕΙ, αλλά σκόπιμα αρνείται,
απλά γιατί δεν αντέχει να το αντιμετωπίσει; Μήπως;

Μήπως, γνωρίζει σχετικά με τον τρόμο που περιβάλει την ύπαρξη, αλλά φροντίζει να τον κρατά,
μέσα στα αυστηρά όρια-πλαίσια, που οι άλλοι (ποιοί;) του λένε και με αυτόν τον τρόπο ξορκίζει τον “δαίμονα”;
Μήπως τελικά γνωρίζει και επιλέγει να μην θυμάται; Χμ!!!

Η σκιά πάνω από το Ίνσμουθ (Χ. Φ. Λάβκραφτ)


[>Έχω προσπαθήσει να υπαινιχθώ τι ήταν, μόνο και μόνο για ν’ αποφύγω την φρίκη του να το καταγράψω καθαρά με λόγια.
Μα είναι δυνατό τούτος ο πλανήτης να έχει στ’ αλήθεια γεννήσει τέτοια πράγματα;
Είναι δυνατόν ανθρώπινα μάτια να έχουν στ’ αλήθεια δει, σαν απτή πραγματικότητα,
κάτι που ως τότε ο άνθρωπος γνώριζε στις πυρετικές φαντασιώσεις του και από αόριστους θρύλους;
Ωστόσο τα είδα σαν ένα ατέλειωτο ποτάμι, πλαταγίζοντας, χοροπηδώντας και βελάζοντας,
που έρρεε αποτρόπαια κάτω από το φασματικό φεγγαρόφωτο σαν μια γκροτέσκα
και δαιμονική λιτανεία κάποιου φανταστικού εφιάλτη…

>Ήταν κυρίως γυαλιστερά και γλιστερά, αλλά οι προεξοχές στην ραχοκοκαλιά τους ήταν φολιδωτές.
Οι μορφές τους ήταν αόριστα ανθρωποειδείς,
ενώ τα κεφάλια τους ήταν ψαρίσια, με τερατώδη γουρλωτά μάτια που δεν έκλειναν ποτέ.
Στα πλάγια του λαιμού τους πάλλονταν βράχια και τα μακριά τους δάχτυλα ήταν ενωμένα με μεμβράνες.
Πήγαιναν με ένα ακανόνιστο χοροπηδηχτό τρόπο, άλλοτε στα δύο τους πόδια και άλλοτε στα τέσσερα.

Οι σαν κοάσματα και ξερογαβγίσματα φωνές τους, που χρησιμοποιούνταν σαφώς για έναρθρο λόγο,
είχαν όλες τις σκοτεινές αποχρώσεις της έκφρασης που απουσίαζε από τα γουρλομάτικα μούτρα τους.
Αλλά παρ’ όλο το τερατώδες της μορφής τους δε μου ήταν εντελώς άγνωστα.
Ήταν οι ανίεροι, ψαροβάτραχοι που απεικονίζονταν στα ανώνυμα σχέδια -ζωντανά και φρικαλέα-
και βλέποντας τα κατάλαβα τι μου είχε θυμίσει, τόσο επίφοβα εκείνος ο καμπουρωτός,
διαδηματοφόρος ιερέας, στο σκοτεινό υπόγειο της εκκλησίας.

>Τα πλάσματα αυτά, είπαν στους Κανάκυς πως, αν ζευγαρωθούν μαζί τους, τα παιδιά τους θα μοιάζουν στην αρχή με ανθρώπους,
αλλά όσο θα περνά ο καιρός θα μοιάζουνε όλο και περισσότερο με ‘κείνους,
και στο τέλος θα έμπαιναν στο νερό για να ζήσουν την υπόλοιπη ζωή τους εκεί κάτω.
Φαίνεται πως όλοι τους είχαν στις φλέβες τους το αίμα των πλασμάτων του βυθού, όταν τους συνάντησε ο γερο-Όμπεντ.
Όταν γέρναγαν κι άρχιζαν να φαίνονται τα πρώτα σημάδια,
κρύβονταν από τον κόσμο και θέλανε να φύγουν και να βυθιστούν στο νερό.

Μερικοί δεν άλλαξαν ποτέ ολότελα για να μπορέσουν να ζήσουν στην θάλασσα,
μα οι πιο πολλοί μεταλλάσσονταν όπως τους είχαν υποσχεθεί τα πλάσματα.
Έτσι πολλοί άλλαζαν και έφευγαν, ενώ μερικοί μένανε άνθρωποι ακόμη και στα εβδομήντα τους,
και δεν άφηναν το νησί παρά μόνο μερικές φορές που κατέβαιναν στη θάλασσα, τελείως δοκιμαστικά.

Εκείνοι που είχαν φύγει στο νερό, γύριζαν μερικές φορές πίσω για να επισκεφτούν το νησί,
ώστε πολύ συχνά θα μπορούσε κάποιος από τους ανθρώπους να συναντηθεί με τον προ-προ-πάππο του,
ας πούμε, που είχε αφήσει τη στεριά πριν από διακόσια ή παραπάνω χρόνια.
Δεν υπάρχει φυσικός θάνατος γι’ αυτούς. Αλλά μπορούν να σκοτωθούν.

>Ο Όμπεντ μου είπε πως ο Γουαλακέα του έδειξε πολλές από τις ιεροτελεστίες
και τα άλλα παράξενα πράγματα που έκαναν μαζί με τα θαλάσσια πλάσματα,
και τον άφησε να δει μερικούς από τους ντόπιους που είχε αλλάξει η μορφή τους.
Όμως, για κάποιον άγνωστο λόγο, δεν του επέτρεψε να δει τα ίδια τα πλάσματα όταν έβγαιναν έξω από το νερό.
Στο τέλος του χάρισε ένα παράξενο αντικείμενο, κάτι ακατονόμαστο, φτιαγμένο από μολύβι ή κάτι παρόμοιο,
και του είπε πως το είχαν φέρει Αυτοί.
O Όμπεντ έκλαψε από τρόμο, γιατί πάνω του υπήρχε σκαλισμένη η εικόνα του Θεού τους…

>Οι Αβυσσαίοι δεν θα μπορούσαν ποτέ να εξοντωθούν, έστω κι αν η αρχαία μαγεία των ΞΕΧΑΣΜΕΝΩΝ ΠΑΛΑΙΩΝ,
μπορούσε να τους αναχαιτίσει. Προς το παρόν θα παρέμεναν σε αδράνεια, αλλά κάποια μέρα,
θα αναδύονταν ξανά για τις θυσιαστήριες προσφορές που τόσο ποθούσε ο Μέγας Κθούλου.
Την επόμενη φορά θα γινόταν σε κάποια πόλη μεγαλύτερη του Ίνσμουθ.
Είχαν σχεδιάσει να εξαπλωθούν και είχαν καλέσει εκείνο που μπορούσε να τους βοηθήσει,
αλλά τώρα θα έπρεπε να περιμένουν για μια ακόμη φορά.]

Απόσπασμα από το βιβλίο Η ΣΚΙΑ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΟ ΙΝΣΜΟΥΘ (Χ. Φ. ΛΑΒΚΡΑΦΤ)

http://www.terrapapers.com/?p=2410
“Κάποτε νιώθω να είμαι ανάμεσα σ’ αυτούς που δεν γνώρισα ποτέ”
O.ΕΛΥΤΗΣ
Άβαταρ μέλους
alkinoos
Επίτιμος
Επίτιμος
Δημοσιεύσεις: 6717
Εγγραφή: Παρ 08 Απρ 2011, 23:21
Φύλο: Άνδρας
Έδωσε Likes: 79 φορές
Έλαβε Likes: 92 φορές

Re: ΓΟΡΓΟΝΕΣ

Δημοσίευση από alkinoos » Τετ 17 Ιουν 2015, 12:10

Οι γοργόνες


Η πρώτη αναφορά στις Σειρήνες γίνεται από τον Όμηρο (Οδύσσεια μ 39-54 και 158-200), χωρίς ωστόσο να δίνεται η περιγραφή τους. Μαθαίνουμε μόνο πως με το εξαίσιο τραγούδι τους παγίδευαν τους ναυτικούς και τους κατασπάραζαν.

Σύμφωνα με την ομηρική γεωγραφία, τα μυθικά αυτά όντα κατοικούσαν στη νήσο Ανθεμόεσσα, που τοποθετείται στο Τυρρηνικό πέλαγος, στο στενό της Μεσσήνης, ανάμεσα στη Σικελία και την Καλαβρία. Ο Οδυσσέας, πληροφορημένος από την Κίρκη για την παγίδα τους, διέταξε όλα τα μέλη του πληρώματος να βουλώσουν με κερί τα αυτιά τους, κι αυτόν να τον δέσουν στο κατάρτι. Έτσι, ενώ οι ναύτες έμειναν ανεπηρέαστοι από το κάλεσμα των Σειρήνων, ο Οδυσσέας, που τις άκουγε και ήθελε απεγνωσμένα να τις πλησιάσει, δεν μπορούσε να λυθεί.

Σύμφωνα πάντοτε με τη μυθολογία, πριν από τον Οδυσσέα οι Αργοναύτες, χάρη σε πληροφορίες που ο Ιάσονας είχε πάρει από τον δάσκαλό του, κένταυρο Χείρωνα, κατόρθωσαν να προσπεράσουν τη νήσο των Σειρήνων, γιατί είχαν πάρει μαζί στην Αργώ τον Ορφέα, το τραγούδι του οποίου κάλυψε εκείνο των Σειρήνων.
Εκτός από τις Σειρήνες της Οδύσσειας, τα μυθικά αυτά όντα αναφέρονται και από άλλους λαούς.

Σύμφωνα με ένα μύθο της Συρίας του 1000 π.Χ., η θεά Ατάργατις μπήκε σε μια λίμνη προκειμένου να μεταμορφωθεί σε ψάρι, αλλά οι δυνάμεις της λίμνης δεν την άφησαν να απολέσει την ομορφιά της. Έτσι πήρε τη μορφή ψαριού μόνο από τη μέση και κάτω, με αποτέλεσμα να γίνει μισή γυναίκα και μισή ψάρι. Και όπως συχνά συμβαίνει με τους μύθους, η ιστορία άλλαξε στο πέρασμα των χρόνων και η Ατάργατις ταυτίστηκε με την Ασσύρια θεά Αστάρτη, η οποία θεωρείται το αντίστοιχο της θεάς Αφροδίτης, που είναι και αυτή συνδεδεμένη με τη θάλασσα και τα ψάρια.

Στα αρχαιοελληνικά αγγεία και ανάγλυφα οι Σειρήνες απεικονίζονται όχι ως γυναίκες-ψάρια αλλά ως γυναίκες-πουλιά, μορφή που ταιριάζει με το γεγονός ότι χρησιμοποιούσαν το τραγούδι για να ξεγελούν τους ναυτικούς. Ο μύθος, που έχει πάντοτε τις ρίζες του σε εποχές πολύ παλιές, εμπνέεται ίσως από το τραγούδι των πουλιών που έχει ακαταμάχητη γοητεία. Αυτό είναι φυσικό γιατί τότε η Φύση αναγνωριζόταν ως η μεγαλύτερη δύναμη που υπήρχε και το τραγούδι των πουλιών είχε τη δύναμη της Γης και του Ουρανού (καθώς τα πουλιά συνδέουν με το πέταγμά τους Γη και Ουρανό).
Η μεταγενέστερη εκδοχή που θέλει τις σειρήνες γυναίκες-ψάρια δημιουργείται, πιθανώς, όταν οι άνθρωποι αρχίζουν να ταξιδεύουν στη θάλασσα, οπότε τους θέλγει το μυστήριο του βυθού και των κυμάτων.

Τρεις Γοργόνες, τρομακτικά γυναικεία όντα, ήταν η Μέδουσα, η Σθενώ και η Ευρυάλη. Τη Γοργώ Μέδουσα, τη μόνη θνητή από τις τρεις αδελφές, που με το βλέμμα της πέτρωνε όποιον την κοιτούσε, σκότωσε ο Περσέας.

Από το περιοδικό «Αρχαιολογία»
Σακκέτος Άγγελος

http://ellinonpaligenesia2.blogspot.gr/ ... ost_2.html

Υ.γ Λέγεται πως τα δελφίνια είναι πανάρχαιο,εποχής Ατλαντίδος, γενετικό πείραμα με ανθρώπινα γονίδια.Την ίδια εποχή δημιουργήθηκαν στα εργαστήρια και οι γοργόνες...
"Ο ύπνος του σώματος έγινε ξύπνημα της ψυχής και το κλείσιμο των ματιών αληθινή όραση, και η σιωπή μου εγκυμονούσε το καλό, και η διατύπωση του λόγου μου έγινε δημιούργημα αγαθό" Ερμής Τρισμέγιστος

Δεν στηνω καινούργια είδωλα εγώ, τα παλιά ας μάθουν τι τους στοιχίζει το να έχουν ξύλινα πόδια - Νιτσε @ Ιδε ο άνθρωπος

Ήρθαν ντυμένοι φίλοι αμέτρητες φορές οι εχθροί μου το παμπάλαιο χώμα πατώντας και το χώμα δεν έδεσε ποτέ με τη φτέρνα τους - Ελυτης
Άβαταρ μέλους
ARKADROSOYL
Κολλημένος Ιδεογραφίτης
Κολλημένος Ιδεογραφίτης
Δημοσιεύσεις: 187
Εγγραφή: Τρί 06 Μάιος 2014, 22:44
Irc ψευδώνυμο: DROSOYLITES
Φύλο: Γυναίκα

Re: ΓΟΡΓΟΝΕΣ

Δημοσίευση από ARKADROSOYL » Δευ 13 Ιούλ 2015, 12:34

:rose:
Κι όμως υπάρχουν
Κι όμως υπάρχουν! Λίγα αλλά υπάρχουν….

Κάτι πανέμορφα “καράβια” με καρίνα, που ταξιδεύουν ατρόμητα στα πελάγη.

Οι ναύτες είναι γελαστοί και οι καπεταναίοι γεμίζουν τα σεντούκια τους κοράλια και μαργαριτάρια.

Είναι τα καράβια που αγάπησαν οι θάλασσες!

Είναι τα πληρώματα που ήξεραν να διαβάζουν τον καιρό. Κι όμως, υπάρχουν!!..

Έτσι, για να ‘χει πάντα γλύκα αυτός ο κόσμος!

Έτσι, για να ‘χουν λόγο να τραγουδούν τις νύχτες οι γοργόνες…

-Αλκυόνη Παπαδάκη-
:rose:
“Κάποτε νιώθω να είμαι ανάμεσα σ’ αυτούς που δεν γνώρισα ποτέ”
O.ΕΛΥΤΗΣ
Άβαταρ μέλους
ARKADROSOYL
Κολλημένος Ιδεογραφίτης
Κολλημένος Ιδεογραφίτης
Δημοσιεύσεις: 187
Εγγραφή: Τρί 06 Μάιος 2014, 22:44
Irc ψευδώνυμο: DROSOYLITES
Φύλο: Γυναίκα

Re: ΓΟΡΓΟΝΕΣ

Δημοσίευση από ARKADROSOYL » Πέμ 06 Αύγ 2015, 20:24

Kαι πάλι...μοναδική Αλκυόνη... :lovey0:
:rose:
'Τα κύματα σ’ οδηγούν εκεί που θέλουν να σε ξεβράσουν...
Είναι να μη βρεθεί η ψυχή σου, άδειο κοχύλι, πεταμένη στο θυμό τους...
Κάποιοι όμως είναι τυχεροί...
Στ’ άδεια κοχύλια της ψυχής τους, οι Γοργόνες κρύβουν τα τραγούδια τους...
Κάποιοι...
Δε θα τους βρεις σε κάθε βήμα σου...!'

Αλκυόνη Πάπαδάκη
:rose:

Να περνάτε καλά και μην σταματάτε να ονειρεύεστε...Τα καλοκαιρινά όνειρα είναι ξεχωριστά.... :giverose:
:makia:
“Κάποτε νιώθω να είμαι ανάμεσα σ’ αυτούς που δεν γνώρισα ποτέ”
O.ΕΛΥΤΗΣ
Απάντηση

Επιστροφή στο “Ποίηση-Λογοτεχνία”