Τά παιδιά μας ἤ τά ἐγγόνια μας θά κατανοήσουν τόν νόμο σύμφωνα μέ τόν ὁποῖο σέ αὐτό πού στρέφουμε τήν προσοχή μας αὐτό καί δημιουργοῦμε. Ἄν θέλεις νά ἑστιάζεις στήν «αδυσώπητη πραγματικότητα», ἑστίαζε. Ἄν θέλεις νά ἑστιάζεις στούς πολέμους, κάνε το. Ἑστίαζε σέ ὅσες ἀρνητικές σκεπτομορφές σέ βάζει τό σύστημα (ἐν ἀγνοία σου) νά μεγεθύνεις μέ τήν δύναμη τοῦ νοῦ σου, ὅπως ἀκριβῶς λειτουργεῖ ὁ ἐνισχυτής, καί νά εἶσαι βέβαιος ὅτι ἡ ζωή σου θά παραμείνει κόλαση.
Ἐπειδή εἶσαι ἀρχαιολάγνος (τρομάρα σου) ἄν πέσεις πάνω στό βιβλίο τοῦ Πλάτωνος Δρακούλη, Στοιχεῖα βιονομίας, θά καταλάβεις τί ἐννοῶ. Εἶναι οἱ ὁδηγίες περί τοῦ βίου, ὅπως ἔχουν παραδοθεῖ ἀπό τούς (ἐπιζήσαντες τῶν διωγμῶν) συνεχιστές τῶν ἀρχαίων μυστῶν. Δέν λένε καί πολύ διαφορετικά πράγματα ἀπό αὐτά πού πρεσβεύει ἡ ἀνατολική πνευματική παράδοση.
Αγαπολαγνικοί βερμπαλισμοί άνευ νοήματος. Έχω τονίσει, επανειλημμένως, ότι τα στοιχεία που παραθέτω βασίζονται στην πραγματικότητα και όχι στον φαντασιακό κόσμο ενός ταραγμένου κρανίου. Όστις διαθέτει κοινό νου (ακόμη και ειρηνιστής, αλλά πραγματιστής, όχι ονειροπαρμένος) διακρίνει, αμέσως, την διαφορά. Τώρα, λίγα λόγια για τον “κύριο Ραδάμανθυ” (τρομάρα του). Ο κύριος αυτός ονομάζονταν Αντώνιος και το άλλαξε στο πομπώδες Ραδάμανθυς. Πρόκειται για τον γνωστό Αναστασάκη Ραδάμανθυ που έχει τις εκδόσεις “Ιδεοθέατρον” από τις οποίες και το βιβλίο που παρέθεσε ο προφέσορας της πλάκας. Ο Ραδάμανθυς βρίζει, ασυστόλως, την συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων επειδή επέλεξαν να μην λατρεύουν τους λεγόμενους και πατρώους θεούς. Κάνει σπονδές σε αυτούς και επαναλαμβάνει επικλήσεις, οι οποίες για το μόνο που μπορούν να χρησιμοποιηθούν είναι για μάθημα Αρχαίων Ελληνικών (αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό, αλλά η προπαγάνδα του κυρίου αυτού είναι). Πρόκειται για έναν Μασώνο (όπως τον ξεβράκωσε ο Φουράκης) που δρα με τον μανδύα του αρχαιοελληνιστή. Επομένως, τα βιβλία του, όπως καταλαβαίνετε, είναι μονόπλευρα και βαρετά. Το λέω διότι έχω βιβλία των συγκεκριμένων εκδόσεων. Στο παρόν δεν μπορεί να γραφτεί τίποτα περισσότερο για το θέμα.
Ξέχασες νά μᾶς γράψεις γιά τόν Λυσία, ἔγκριτε ἱστορικέ, καί νά μᾶς κάνεις διατριβή περί μετοικίας. Περιμένω νά δῶ πότε, στήν παιδική σου ἔκθεση ἐπί παντός ἐπιστητοῦ, θά σταματήσεις τούς προλόγους καί θά μιλήσεις γιά τήν οὐσία τοῦ θέματος: περί πολέμου καί εἰρήνης.
Πάλι βιάζεσαι και θα φας, για πολλοστή φορά, τα μούτρα σου προφέσορα του τίποτα.
Ἔπρεπε νά φανταστῶ πώς δέν θά τό καταλάβαινες γιατί ἀνέφερα τόν Λυσία: Διότι ὁ Λυσίας δέν ἦταν Ἀθηναῖος πολίτης, ἀλλά μέτοικος, ὅμως αὐτό δέν τόν ἐμπόδισε νά καταξιωθεῖ στήν Ἀθηναϊκή κοινωνία.
Με το παραπάνω που έγραψες με διευκολύνεις να υπενθυμίσω ότι είσαι ένας αστοιχείωτος ημιμαθής και δεν γνωρίζεις από ιστορία. Ο Λυσίας προσέφερε στην πόλη των Αθηνών τα μέγιστα, πλην, όμως,
οι Αθηναίοι του αρνήθηκαν, μετ’ επιτάσεως, το δικαίωμα του Αθηναίου πολίτου. Διότι, θα πρέπει να μάθεις (γιατί το αγνοείς) ότι οι Μέτοικοι δεν είχαν πολιτικά δικαιώματα (σε ελάχιστους έδιναν και αυτά μετά από πολλή σκέψη, ένας από αυτούς
δεν ήταν ο Λυσίας, δυστυχώς κατ' εμέ). Η Αθηναϊκή Δημοκρατία, δηλαδή, με βάση τις σημερινές διακηρύξεις των ultra δημοκρατών, δεν θα χαρακτηρίζονταν και τόσο δημοκρατία, τόσο για τον παραπάνω όσο και για άλλους λόγους. Τρέχα πίσω τώρα να ξαναδιαβάζεις ιστορία, μήπως καταφέρεις και αφομοιώσεις και τίποτα (γιατί σε κόβω και για λίγο τούβλο).
Σοῦ ἀπάντησα παραπάνω. Ρίξε δύο - τρία «θεϊκά» ἤ «θεόπνευστα» ρητά στήν κοινωνία, ὅπως «τ’ ἀγαθά κόποις κτῶνται» ἤ «μέ ἱδρῶτα νά βγάζεις τό ψωμί σου καί μέ πόνους νά γεννᾶς τά παιδιά σου» καί ἐπιτυγχάνεται ὁ προγραμματισμός τοῦ ἀνθρώπινου ἐγκεφάλου, διαχρονικά, πρός τήν κατεύθυνση τῆς βιοπάλης, τοῦ πολέμου καί τοῦ διαρκοῦς μόχθου. Κανονική κοινωνική μηχανική μέσω mind control. Ἀπό τήν ἄλλη, ἔχουμε τόν «Θεό σου» πού σοῦ λέει «πίστεψε καί θά μετακινήσεις βουνά», ἀλλά ἐσύ ([λέγοτας «ἐσύ» ἐννοῶ γενικά τούς ἀνθρώπους) θεωρεῖς ὅτι σοῦ εἶπε νά πιστέψεις σέ κάποια δύναμη ἔξω ἀπό σένα...
Είναι η βία του βίου Ηλίθιε. Τι δεν καταλαβαίνεις; Πιο λιανά δεν γίνεται.
Σε αυτό το σημείο να κάνω μία διευκρίνιση. Εδώ δεν μιλάω από θρησκευτικής απόψεως. Την επόμενη, λοιπόν, φορά, που θα ξαναγράψεις χαρακτηρισμούς για τον “θεό σου” θα αρχίσουν τα όργανα για την δική σου ιδιότητα και δεν θα σου αρέσει καθόλου…
Καί σ’ αὐτό ἔπρεπε νά κάνω διευκρίνιση, διότι ἡ ἑστίασή σου εἶναι σταθερά στούς πολέμους. Δυστυχῶς δέν ξέρεις νά ἑρμηνεύεις τίποτε ἄλλο ἀπό τήν ἱστορία ἐκτός ἀπό ἡμερομηνίες, πολέμους καί ὀνόματα ἡγετῶν! Ἐξηγοῦμαι: Ὁ Αshoka, μετά ἀπό ἕναν ἄκρως αἱματηρό πόλεμο πού διεξήγαγε στήν ἀρχή τῆς βασιλείας του, συγκλονίστηκε τόσο πολύ ἀπό τήν φρίκη τῶν συνεπειῶν τοῦ πολέμου, καί τήν εἰκόνα τῶν δεκάδων χιλιάδων νεκρῶν, ὥστε ΑΠΟΦΑΣΙΣΕ ΣΥΝΕΙΔΗΤΑ ΝΑ ΜΗΝ ΞΑΝΑΚΑΝΕΙ ΠΟΛΕΜΟ. Κήρυξε εἰρήνη μέ τά γειτονικά Βασίλεια καί ἀφιερώθηκε στήν διάδοση τοῦ Βουδισμοῦ καί στήν εὐημερία τοῦ λαοῦ του γιά τά ἑπόμενα τριάντα περίπου χρόνια.
Ο Ασόκα, αφού πρώτα κατέκτησε (κατασφάζοντας), και προσάρτησε τα γειτονικά του βασίλεια, μετά το έπαιξε ειρηνιστής. Πολύ βολικό και χρήσιμο για έναν ηγεμόνα ώστε να διατηρήσει τα κεκτημένα και να αποφύγει τις εξεγέρσεις των υποδουλωμένων. Η Ειρήνη στην υπηρεσία της εξουσίας, από την στιγμή που την βολεύει. Ανάλογη ήταν και η Pax Romana. Το παράδειγμα που έφερες αποτελεί ένα ακόμη μνημείο της ασχετοσύνης σου και της ιστορικής σου ανεπαρκείας.
Συμφωνοῦμε λοιπόν! Γιά ἡγέτες πού ὁδηγοῦν στόν πόλεμο μιλῶ ἐγώ: «οἱ κοινωνίες δέν ἐπιθυμοῦν τόν πόλεμο, μέχρι νά ἐπιληφθοῦν οἱ πολιτικοί καί οἱ ἡγέτες...» καί τό ἴδιο κάνεις καί σύ: «Η ηγεσία των νεοτούρκων προκάλεσε την γενοκτονία των Αρμενίων». Οἱ λαοί δέν ἐπιθυμοῦν τόν πόλεμο, ὅπως ὑποστηρίζει καί ἡ Σωτηρίου, ἀλλά διαχρονικά τόν προκαλοῦν οἱ ἡγέτες, ὁδηγῶντας τά πρόβατα σέ ἑκατόμβες πρός ἱκανοποίηση τῶν φιλοδοξιῶν τους.
Οι λαοί μια χαρά βολεύονται με τον πόλεμο, όταν έχουν το πάνω χέρι. Οι Τσέτες ήταν αγαστοί σύμμαχοι των τούρκων στο σφάξιμο των μικρασιατών Ελλήνων. Το ίδιο και οι εκτουρκισμένοι πληθυσμοί της Ανατολίας στο σφάξιμο των 1.500.000 Αρμενίων. Εκτός κι αν μόνοι τους οι νεότουρκοι αρχηγοί έσφαξαν αυτά τα εκατομμύρια. Το ίδιο υπεύθυνοι είναι οι Γερμανοί (στην πλειοψηφία των) που ψήφισαν τον Χίτλερ και συμμετείχαν στο πλιάτσικο των κατακτημένων χωρών (και ας το έπαιζαν όλοι μεταπολεμικά ότι δεν ήταν στο Κόμμα παριστάνοντας τις αθώες περιστερές. Μία ταινία που παίζεται τώρα: The Labyrinth of Lies ξεσκεπάζει τον μύθο του δήθεν αμέτοχου γερμανικού λαού). Εάν έρθουμε στην εποχή μας στον διαχωρισμό της Γιουγκοσλαβίας όλοι ήταν εχθροί με όλους, όπως και στην Συρία. Άλλο ένα παραμυθάκι των χρησίμων ηλιθίων.
Άλλο το “συμπεραίνω” και άλλο τα αδιάσειστα στοιχεία.
Ὡς παρένθεση, ἐννοῶ τόν πολιτισμό πού ἐσεῖς οἱ «ἱστορικοί» μᾶς παρουσιάζετε. Ὑπῆρχε προγενέστερος πολιτισμός πού δέν βασιζόταν στόν πόλεμο καί στόν ἀνταγωνισμό.
Για να τελειώνουμε. Ρώτησε όποιον ιστορικό θέλεις για να πάρεις την ίδια απάντηση. Στα μερικές χιλιάδες χρόνια της ανθρωπίνου ιστορίας ένα μικρό ποσοστό ήταν ειρηνικά. Αυτό είναι αντικειμενικός υπολογισμός και όχι στοιχεία ενός “πολεμοκαπήλου”. Βαρέθηκα να εξηγώ τα αυτονόητα.
Εἶναι ἐπιχείρημα ὡς πρός τό ὅτι μόνον ἕνας πολεμοχαρής τυχοδιώτης σάν τόν Ξενοφῶντα, θά μποροῦσε νά θεωρεῖ τόν πόλεμο νομοτέλεια ὥστε νά γράψει ὅτι: «Εκ θεών πεπρωμένον εστί πολέμους γίγνεσθαι».
Παρατηρῆστε, μάλιστα πῶς λειτουργεῖ ἡ κοινωνική μηχανική στήν ἐκπαίδευση: Ἀπό αὐτουνοῦ τοῦ ...πεοκρούστη τό βιβλίο "Κύρου Ἀνάβασις", μαθαίναμε γενεές ἐπί γενεῶν ἀρχαῖα, καλλιεργῶντας ἔτσι πολεμόχαρη νοοτροπία καί διαπλάθοντας τόν ψυχισμό ἀνθρώπων σάν τοῦ συνομιλητή μου ἐδῶ.
Γιά τόν Ἀριστοτέλη σοῦ ἀπάντησα ἐκεῖ πού μοῦ ἔγραψες.
Η βλακεία σου είναι αήττητη:
Των γαρ ηλιθίων απείρων γένεθλα (Επίκτητος)
Και λίγο από Ξενοφώντα που “γουστάρεις”:
Ο θεός κολάζει τους βλάκας (Ξενοφών “Οικονομικός”)
Αυτό πού καταλαβαίνω εἶναι ὅτι μονίμως καί σταθερά συντάσσεσαι μέ κάθε πολεμοχαρή, τόν ὁποῖο ὀνομάζεις πατριώτη. Ἀπό τήν μιά ὁ Δημοσθένης, ἀπό τήν ἄλλη ὁ Ἀλκιβιάδης (στήν Σικελία), παρέσυραν τά κουτορνίθια (τήν ἐκκλησία τοῦ Δήμου) σέ αὐτοχειρίες.
Αυτό που καταλαβαίνεις είναι μέχρι το περιορισμένο του εγκεφάλου σου.
Προέκυψε τώρα και ο Αλκιβιάδης δίχως να του κάνω αναφορά,
ὥσπερ λίθοι τε καὶ πλίνθοι καὶ ξύλα καὶ κέραμος ἀτάκτως μὲν ἐρριμμένα οὐδὲν χρήσιμά (από τον “αγαπημένο σου” Ξενοφώντα).
Στό πρόσωπό σου καθρεφτίζω τήν νοοτροπία καί τήν πολιτική τῆς Ἑλλάδος πού «σκούζει», γιατί οἱ Τοῦρκοι κατέλαβαν τήν μισή Κύπρο μετά ἀπό τήν Ἑλληνική προδοσία καί ἀνικανότητα.
Γιά ποιά πολιτικοστρατιωτική ὀργάνωση μιλᾶς ρέ θλιβερέ; Γιατί δέν γράφεις φαρδιά πλατειά ὅτι τό νεοελληνικό κράτος δημιουργήθηκε γιά νά λειτουργεῖ ὡς προτεκτοράτο-μπανανία; Ὅ,τι θέλουν οἱ «νταβατζῆδες» μας κάνουμε πάντοτε! Πότε ἀπελευθερωθήκαμε πραγματικά καί δέν τό κατάλαβα; Καί ἔχουμε καί σένα τόν ἀρχαιολάτρη, νά μᾶς τσαμπουνᾶς γιά ἀρχαῖα μεγαλεῖα, ὥστε νά ξεχνᾶμε τήν πραγματικότητα.
Τώρα, ειλικρινά μήπως τα ληγμένα που παίρνεις είναι κάτι χρόνια παλιά και όχι μήνες; Διότι το μόνο σίγουρο είναι ότι τα παίρνεις. Κάθεσαι και βγάζεις από το χτυπημένο σου κρανίο ένα σωρό βλακώδεις χαρακτηρισμούς για το πρόσωπό μου, πετάς ότι απίθανη κατάσταση και γεγονός σου έρθει εκείνη την στιγμή με σκοπό να με κατατάξεις, και περιμένεις έτσι να πείσεις; Πιο μ@λ@κοπίτουρας πεθαίνεις.
Ξαναφέρνω τό ἀρχαῖο κείμενο: «Ως ουδέν έστιν ούτε πύργος ούτε ναυς έρημος ανδρών μη ξυνοικούντων έσω».
Ἀπό πότε ἡ ναῦς ἔγινε ἀποκλειστικά πολεμικό πλοῖο καί ὁ ἄνδρας ἀποκλειστικά πολεμιστής;
Τι να εξηγήσεις τώρα σε προμηθεϊκές αρλουμπολογίες; Άλλαξε όνομα γιατί ο πραγματικός Προμηθέας διαμαρτύρεται.
Ἠ ὅλη συζήτηση ξεκίνησε μέ ἀφορμή τήν ἑξῆς ρήση σου:
«6. Τέλος, να σημειώσουμε μία ακόμη ηλιθιωδώς επαναλαμβανόμενη ιδεοληψία περί συνενώσεως και δήθεν ειρηνικής συμβιώσεως των λαών, η οποία εδράζεται μόνον στα μυαλά των φαντασιοπλήκτων. Πρόκειται για μία απίστευτη αφέλεια αυτών των διανοητικά αναπήρων, η οποία συσκοτίζει τον νου και δεν τον αφήνει να δει το αυτονόητο: Την σκληρή πραγματικότητα που υφίσταται. Γιατί ο πραγματικός κόσμος, και όχι ο φαντασιακός του matrix, διαμορφώνεται μέσω συνεχών συγκρούσεων και αδιακόπου κινητικότητος (όπως πρώτος έγραψε ο Ηράκλειτος "Πόλεμος πατήρ πάντων", "τα πάνντα ρει και ουδέν μένει"), η οποία μας καθιστά συνεχώς εν εγρηγόρσει. Ο κόσμος είναι αυτό που είναι και όχι εκείνο το οποίο θα ήθελαν κάποιοι στο συγχυσμένο τους κρανίο να είναι.»
Ἡ φράση σου αὐτή ἔχει ὡς βασικό πυρῆνα σκέψης τήν εἰρήνη σέ ἀντιδιαστολή μέ τήν σύγκρουση (πόλεμο). (Κάνω λάθος;) Ἄρα ἐπί αὐτῶν ἔκρινα ὅτι ὄφειλα νά πάρω θέση, ὅπως καί ἔκανα. Κανένα πρόβλημα νά συζητήσουμε καί τό προσφυγικό, ἀλλά καλό εἶναι νά κρατᾶμε μία ἐπιστημονική αὐστηρότητα σέ ὅ,τι ξεκινᾶμε, ὥστε νά μήν γίνεται κατινίστικο κουβεντολόϊ.
Η συζήτηση ξεκίνησε από τον λαθρεποικισμό της χώρας. Αυτό είναι το 6ο σημείο από μία ολόκληρη σειρά. Εσύ το απομόνωσες για να γράψεις τις πατσιφιστικές σου μ@λ@κίες, πήρες όλες τις απαντήσεις αλλά συνεχίζεις να αναμεταδίδεις τη κενότητά του. Προφανώς για να την εμπεδώσουμε.
Μέ τά γραπτά σου ἐπιβεβαιώνεις ὅσα ἰσχυρίζομαι, ὅτι δηλαδή οἱ Ἀρχαῖοι Ἕλληνες δέν ἦταν δογματικοί καί μισαλλόδοξοι, ὅπως οἱ μετά Χριστόν κοινωνίες.
Οι θρησκευτικές τελετές της πόλεως των Αθηνών ήταν άρρηκτα συνδεδεμένες με την πολιτική λειτουργία της πόλης. Μία από τις κατηγορίες στον Σωκράτη ήταν ότι εισήγαγε “καινά διαμόνια”. Οι Αθηναίοι λάτρευαν τους θεούς τους και σε αυτούς αφιέρωναν τις μεγαλύτερες τελετές, όπως τα Παναθήναια. Η λατρεία της Βένδιδος, που ανέφερα, δεν προσέδιδε καμμία ισχύ σε εκείνους που την ασκούσαν καθόσον υπήρχε επίσημη λατρεία (επίσημη θρησκεία του κράτους με σημερινούς όρους). Αυτά ως μία ακόμη απάντηση σε άλλη μία πομφόλυγα (όπως του αρέσει) του προφέσορα της ασχετοσύνης.
Παιδιά μή φᾶτε! Ἔχουμε «μέζεα καπαμά!»
Σου τα συστήνω, ανεπιφύλακτα. Μήπως αποκτήσεις γιατί τώρα δεν διαθέτεις.
Τέλος μία παρατήρηση: Δέν ἔχω πρόβλημα μέ τίς εὑρηματικές βρισιές, πού προδίδουν χιοῦμορ καί χαλαρή διάθεση. Ὅταν ὅμως εἶναι περισσότερες οἱ βρισιές ἀπό τά ἐπιχειρήματα, αὐτό κάτι λέει γιά τήν ψυχολιογική συγκρότηση τοῦ συνομιλητῆ.
Προτείνω ὡς τίτλο αὐτοῦ τοῦ νήματος: "Πόλεμος καί εἰρήνη στόν ἀνθρώπινο πολιτισμό" ἤ κάτι σχετικό μέ τήν διαλεκτική αὐτή σχέση. Εἰλικρινά, θέλω νά ἀκούσω καλοπροαίρετες προτάσεις.
Ο τίτλος δεν αλλάζει. Ιδίως όταν ή μία πλευρά (το κατά Προμηθέως ανάγνωσμα) παραθέτει συνεχώς αερολογίες (έπεα πτερόεντα), υποστηριζόμενες με άφθονη μπουρδολογία.
Σε τελική ανάλυση ένας τέτοιος χαρακτήρας, όπως ο Προμηθεύς αεσίφρων (ή αασίφρων) παρουσιάζει τα πράγματα όπως τα έχει πλάσει στον φαντασιακό του κόσμο, όντας απροσάρμοστος έναντι της πραγματικότητος. Αυτό, σε προσωπικό επίπεδο είναι πρόβλημα ενός εκάστου. Όταν, όμως εξαπλούται, ως ιός σε μία κοινωνία τότε αυτή η κοινωνία δεν έχει ελεύθερο μέλλον. Ο βασικός λόγος είναι ότι θα έρθουν άλλοι και θα την υποδουλώσουν. Ο ρεαλιστής Θουκυδίδης παρουσίασε τα πράγματα όπως ακριβώς έχουν, και όχι όπως τα ονειρεύονται οι ελαφρόμυαλοι. Γι’ αυτό και έγραψε την ιστορία του ως “ Κτῆμα ἐς ἀεί” για τους επιγιγνομένους, τονίζοντας ότι: “Το εύδαιμον το ελεύθερον, το δ' ελεύθερον το εύψυχον”.
Εκτός κι αν το συγκεκριμένο άτομο ενεργεί υποβολιμιαία. Οπότε θα έχει την πρέπουσα αντιμετώπιση. Σε μία τέτοια περίπτωση οι χαρακτηρισμοί που έχει δεχθεί τώρα (με άφθονη και τεκμηριωμένη επιχειρηματολογία) θα είναι “χάδια” μπροστά σε αυτό που θα ακολουθήσει. Και ο νοών νοείτω.
SystemFreaks™
